Kelebeklerimin Katili | Dawin

《34》

-MIRSAT'IN AGZINDAN-

Ceylinle kampta yaşadığımız olaylar farkli hissettirmisti. Ilk kez caresiz hissetmiştim. Otobüste ona yaptıklarımı nasil yaptım hic bilmiyorum. Gözüm görmemişti o an hiçbirşey. Okula döndüğümüzde aklimdaki fikri gerceklestirerek onu dağ evine getirdim. Benden nefret ettigini beni sevmedigini düşünüyordum. Ufak tartismamizda benden kaçıp banyoya saklandı. Ağlarken konusmasi o kadar masumdu ki birde kızıyorsa tutup isirasim geliyordu. Onunla barıştıktan sonra yemek yiyecekken iceri annemler gelmişti. Ceylin in kasıldığını hissetsemde arkasında birsey aramamistim. Yemek yedikten sonra salona gitmiştim. Babam ayaklanip mutfaga girdiginde kaslarim catildi. Bi süre içeride kalıp gülerek mutfaktan çıktığında kaslarim daha da catilmisti.Mutfaktan metal bir seyin yere dusme sesi geldiğinde ayaklanip mutfaga ilerledim. Ceylini yerde gormemle sinir vücuduma yayıldı. Babamla aralarinda benim bilmedigim birsey vardı. Sakin olmamı kendime hatirlattiktan sonra onunla konusmaya çalıştım. Sınırlarımı zorladığında kollarindan cekeleyip arabaya atmıştım. Gozum sinirden hiçbirşey görmezken trafiğe tersten girmiştim. Ceylini evinin önünde bıraktığımda arabayi direkt dag evine sürdüm. Nasil böyle birsey diyebilirdi yaa? Nasilll? Sinirden direksiyona yumruk attigimda kornaya basılmıştı. Eve daldığımda salonda oturan ailemin bakislati üzerime döndü. Babamın önüne ilerledigimde sinirden kuduruyordum. Gidip koltuga oturdum sakince. Babam bana döndüğünde sırıttı.

-Ne oldu? Ne bu sinir? Dedi gülerek. Tabikide gülerdi. Benim sinirlenmem onu mutlu ediyordu ve ceylin beni guldurdugunde deliriyordu.

-Ceylin size iftira atti kavga ettik ve bitti daha da adini duymayacagim bu evde . Dedim. Annemle duru bana döndüğünde ikiside sözlerini siralamaya başladılar.

-Abi sacmalamayin ne iftirasi yengem yapmaz oyle sey sen yanlis anlamissindir.

-Oglum sacmalama , o kiz oyle birisi değil. Yanlis duymussun.Icimden bu hallerine gulumsesemde babama cevirdim bakislarimi.

-Aslında o kız sana gore değildi oğlum. Dedi. Sinirden yerimde duramazken hersey ortadaydi. Ceylini merkezim haline getirdigimden beri kendisi haric , oldugumdan daha serttim insanlara karşı. Babamin karsisina geçip

-Ayağa kalk! Diye kükredim. Annemle duru şaşkınca bize bakarken babam ayaklanmisti. Ona dokunmayaraktan masanin uzerinde ki vazoyu duvara fırlattım.

-Benden ne istiyorsun baba? Ne? Diye bağırdım.

-Güçlü olmanı istiyorum. Sen bir varissin. Dedi sakince. Onun sakin olmasi benim sinirlerimi bozuyordu.

-Hayir aksine, benim güçsüz olmami istiyorsun. Ceylin'i benden uzaklastirmaya nasil çalışırsın? Diye kükredim.

-Benden çocukluğumu aldın. Yaşıtlarım araba oynarken ben silah tutuyordum baba! Senin yüzünden hayatim cocuklugum karardi be benim! Diye bağırdım. Babam sinirlendiginde elini kaldirip bir tokat atmıştı. Onu engellemek istememiştim. Cunku gercekler onun yüzüne daha sert çarpmıştı. Sırıtarak ona döndüm

-Benim basarilarimi hazmedemiyorsun. Simdiye dek yukselen her şirketimin ardina çıkıp basarinin kaynagi oldugunu belirttin. Annem ve duru başlarında beni gordukleri icin beni kullandın. Tam bir korkaksın. Oglunun basarisini kiskanan , karsisina cikmaya korkan bir babasın. Fakat benim babam degil , artik durunun babasisin. Dedim kukreyerek. Annemin gozyaslari dokulmeye başladığında dayanamayıp koltuga bir tekme geçirdim. Babam gercekler karsisinda kaskati kesilmisti. Annem önüme gectiginde konusmaya başladı.

-Oğlum neden böyle yapiyorsun? Baban oyle birsey yapmaz. Degil mi ahmet? Dedi ağlarken.

-Anne ne yapiliyorsa bu adam bana yapiyor ve susmaktan sıkıldim anladin mi? Ben bu adam yuzunden sizden uzaklaştım . Bu adamin pis islerine alet oldum. Hepsine tamam. Hicbirine lafim yok. Benim hayatim bu kadar boktanken kalbim ısındı benim. Benim ilk kez kalbim ısındı be. Oda sadece ufak bi trafik kazasiydi. O trafik kazasindaki araba benim kalbime carpmisti.Benden nasıl ceylini uzaklastirmaya kalkışırsın? Diye kükredim. Babam diyemedigim şahıs ayaklandiginda