Sogugun adami karanligin rüyası firtinalarin sahibi gözü hirstan baska birsey görmeyen bu karanlık gozler , beyaz ışığa alışırsa ne olur?
Aşk oldugunu iddia etmeye korkan bir adam cevresinin kalbine zarar vermesine korkuyorsa? Eskiden gelen husumet...
Sabaha alarm sesiyle gözlerimi aralarken hızla alarmı kapayıp mirstin kollarından çıktım. Bugün doğum günüydü! Yalanlar ortaya çıkacaktı! Bebegimizi öğrenecekti! Heyecanla kasilirken hızla kisa bi dusa girip çıktım ve giyinme odasına çıkıp üzerimi değiştirdim
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Aşağıya inip güzel bi kahvaltı masası hazirladiktan sonra saati kontrol edip yeniden yukarı çıktım. Sırtı dönüp uyuyan kocamin ardindan ilerleyip elimi göğsüne koydum ve yüzüne eğildim. Saçlarını yüzünden çekip
-Kocacigim ... dedim neşeyle. Hiçbir tepki vermezken boynuna öpücük kondurdum. Yine tepki vermediginde yanağını öptüm. Eğilip dudaklarına kapandigimda hızla karşılık verip beni yavaşça üzerine çekti. Dilini dudaklarima itelediginde gülümseyip ona karşılık verdim. Alt dudagimi emip bende ayrılırken gözlerini araladı. Elimi saçlarına götürüp oksarken
-Günaydın. Dedim gülümseyerek. Gülümseyip
-Günaydın. Dedi boğuk sesiyle. Muhtemelen günün anlaminin farkındaydı ve ablasinin ölümünden dolayı huzursuzdu.
-Uyku bekler iş beklemez beyfendi. Haydi! Dedim elinden çekerek. Beni zorlamadan ayaklanirken beni kendine çekip dudaklarima kapandı. Durgun duruyordu. Onu neselendirmeye calisma çabalarımı da anlamıştı. Uzunca öpüp benden ayrıldı ve banyoya girdi. Aşağı inerken ne yapabilecegimi düşünüyordum. Kesinlikle ev süsleyip yemek yaparak ona bu haberi veremezdim. Fazlasıyla kızardı. Bunu biliyordum. Is yerine gitsem orada söylesem çok resmi olurdu. Bunu istemiyordum. Aksam barinda parti hazirlasam kesinlikle beni boşardı uzerine de ikimizi oldururdu. O yüzden hepsini eleyip ne zamandir düşündüğüm şeyi aklıma koyup ayaklandim. Mirsat takimlariyla merdivenlerden inerken yanına ilerledim. Kolunu belime sarıp ikimizide mutfaga soktugunda bardağına çayını doldurup karşısına oturdum.
-Durgun görünüyorsun. Dedim gülümseyerek. Kesinlikle yüzüme bakmıyordu. Alininde söylediği gibi! Aliyle dün abime gonderdigim mesajla herşeyi bildirmiştim. Tebrik mesajlarini iletirken ona ne yapabileceğimi sormustum. Oda bana bugün ne yapacağını anlatmıştı.
-Uykum var. Ondandir. Dedi. Bilmemezlikten gelecektim. Oda bildigimi bilmiyordu zaten. Onu onaylayip sessiz bi kahvaltı gerçekleştirdik.
-Bugun alışverişe gidebilir miyim? Almam gereken birşey var. Dedim mırıldanarak. Sinirlendiğini hissettigimde kesinlikle ablasinin ölüm gününde alışveriş yapıp eglenecegimi düşünerek kızmıştı.
-Alman gereken şeyi alıp dön. Dedi tıslayarak. Yeniden onu onayladigimda bomboş ve temiz tabağını öyle bırakıp ayaklandı. Gideceğini anlayıp ayaklanirken masaya birkaç miktar para bırakıp çıkışa ilerledi. Ardindan ilerlerken arabasinin anahtarini ve evin anagtarlarini cebine koydu.
