ZAYN'S aNd Rose'S🌹

Zoe's masterpiece

Çıldırmış olduğunu düşünüyordum ya da Zayn'i kendine takıntı haline getiren bir psikopat. Çünkü başka bir mantıklı açıklama bulamıyordum. Bu yaptığını aklım almıyordu.

Zayn'le aramda bir şey bile yoktu! Bunu ona söylememe rağmen bıçağı etimde hissettiğim an yaşadığım şeyler aklımdan silinmiyordu. Deli gibi korkmuştum ve telaşlanmıştım. Birinin beni öyle görmesinden korkmuştum çünkü kimseye belli etmemem gerektiği konusunda açık bir şekilde tehdit edilmiştim. Bu yüzden elimden geldiğince kanamayı durdurup okulun kız soyunma odasında bacağımı temizledikten sonra Zayn'i beklemeden eve gelmiştim.

Bana neden böyle bir şey yaptığımı eve geldiğinde sorsa da çokta umursuyormuş gibi görünmediği için cevaplamamamı çokta önemsemeyerek odasına çıkmıştı.

Ve bugün, okula gidip gitmeme konusunda kendimle büyük bir çelişki yaşıyordum.

Eğer gidersem Broke'un bende bir sorun olduğunu anlayacağından adım kadar emindim. Çünkü yaranın tekrar açılması korkusuyla yaşadığım için dikkatli ve yavaş adımlar atarak yürüyor, arada bir canım yandığı için sekmeme engel olamıyordum. Evdekileri bacağımı incittiğime dair bir şeylere inandırmıştım ama Broke'un buna kanmayacağını biliyordum.

Bu yüzden evde kalmaya karar verdim ama bu kararımdan hemen sonra Zayn'in odaya giren sinirli suratı bu kararım üzerinde bir kez daha düşünmeme sebep oldu.

"Siktiğimin kıçını yataktan kaldırıp hazırlanacak mısın artık?" burnundan solurken okul kıyafetlerimi suratıma fırlattığında gözlerimi devirdim. "Hayır." son olarak elinde ki ceketimi bana fırlatarak yüzümü ifadesiz bir şekilde süzdü. "Ne demek hayır? Sonsuza kadar seni bekleyemem ve çoktan geç kaldık."

"Bugün gitmeyeceğim. Hasta gibi hissediyorum." kafasını hafifçe yana eğip bana gözlerini kıstı. "Sabrımı falan denemiyorsun değil mi?" olduğum yere büyük adımlarla yürümeye başladığında kalbim gümbürdemeye başladı.

"Okula gitmeyeceğim bunun için senden izin almam falan mı gerekiyordu?" üzerimdeki yorgana daha fazla sarıldığımda sandalyeye uzattığım ayağımı tutup beni aşağıya çekti ve hissettiğim acı çığlık atmama sebep oldu. Etim birbirinden ayrılıyormuş gibi hissediyordum. "5 dakika içinde hazır olsan iyi olur."

"Gelmek istemiyorum, Zayn." hissettiğim acı sesime yansıyıp gözlerimin dolmasına sebep olduğunda başımı koltuğa yasladım. Sanki içimden bir şeyler kopuyormuş gibiydi. "Senin yüzünden geç kaldım ve keyfin için evde kalmana izin vereceğimi mi sanıyorsun? Madem gelmeyecektin akşam söyleseydin."

"Beni rahat bırak!" diye bağırdım sonunda. Ona katlanamıyordum. Sinirlerimi bozuyordu ve her şeyi benim için zorlaştırmaya bayılıyordu. "Gelmeyeceğim diyorum anlamak bu kadar mı zor?!" bozulan sinirlerim bacağımda ki sızıyla birleştiğinde ağlamaya başlamam onu şaşırtmış olacak ki bana sarsılmış bir ifadeyle baktı.

Benimle uğraşmak onu eğlendiriyor olabilirdi ama bugün onu kaldıracak havamda olmadığımı anlaması gerekiyordu.

Uzun bir süre suratıma baktıktan sonra küfür ederek odadan çıktığında kafamı yastığa bastırıp çığlık attım.

Benden nefret eden bir çocuk yüzünden bıçaklanıyordum ve üstüne üstlük bir de evdeki aptal kaprislerini çekiyordum.

Beni ortalıkta gördüğü her an gelip sataşıyordu yada o yapmasa bile kız kardeşleri mutlaka benimle uğraşıyorlardı. Gitmemi istediklerini biliyordum ve onların istediğinden çok daha fazla bir şekilde buradan gitmek istiyordum ama gidecek yerim yoktu. Burada gidebileceğim başka bir yer yoktu.