ZAYN'S aNd Rose'S🌹

learning box w/Zayn

BÖLÜM YAZIP YAYIMLAMAYI UNUTMUŞUM, İYİ OKUMALAR💝👅

MEDYA 👅👅

YORUM YAPMAYI UNUTMAYIN LEN MQ🐝🐝

"Bu kadar mı yani?" yerde yığılmış bitik bedenimi inceliyorken başını iki yana sallayarak cıkladı.

"Bu şekilde olmaz," yanıma yaklaşmaya başlarken devam etti. "Bu şekilde Zoe'nun bir daha ki atağına karşı kendini savunamazsın, Aria," gözlerimi devirirken yanan suratımı soğuk yere biraz daha bastırdım. "Bütün kaslarım iflas etti." gözlerimi yavaşça kapatıp nefesimi düzene sokana kadar yerde kalmaya devam ettim.

"Henüz 1 saat bile dolmadı."

"Ne demek dolmadı?!" gözlerimi hızla açarken şok içinde ona baktım. Oysa ki bana burada bir ömür geçirmişim gibi geliyordu.

"Beni kahvaltı bile yapmama fırsat bırakmadan buraya getirdin ve bence boş bir mideyle oldukça iyi bir iş çıkardım."

"Hayır," kaşlarını çatarak itiraz ederken yerden kalkmamı izledi. "Bütün bu geçen süre boyunca sadece bir Unicorn'a şaplak atar gibi narin ve nazik hareketlerle elimi yumrukladın, ki boşa attıklarından bahsetmiyorum bile."

Tamam, bu işte berbat olabilirdim ama bunda benim bir suçum yoktu.

Hayatım boyunca asla birileriyle kavga etmek zorunda kalmamış ve tamamen bir hanımefendi gibi dadılarla büyümüştüm, çocukluğum sanat kurslarında oyuncak bebeklerle ve zengin çocuklarla geçmişti. Her şeyin parayla halledildiği bir yerden kavganın, gürültünün ve belanın arasına düşmek benim için alışılması zor bir şeydi.

Bu yüzdende bir anda benden lanet olası bir Rocky'ye falan dönüşmemi beklememeliydi.

"Hayatım boyunca hiç biriyle dalaşmadım, yada bu şekilde kavga etmedim. Hayatımın geri kalanında etmek zorunda kalacağımı bilmiyordum, Zayn." sabahın köründe beni sürükleyerek yatağımdan kaldırmış ve bu bodrum katına getirmişti.

Başta beni öldüreceğini düşünüp çığlık çığlığa omzunda debelenmiş, beni öldürmemesi için yalvarmıştım, o da bu süre boyunca benim bu halime kahkahalarla güldükten sonra beni ne için buraya getirdiğini açıklamıştı.

Zoe'dan kendini koruma sanatları: Ders 1 için buradaydık ama ben berbat bir öğrenciydim. O da sabırsız bir öğretmen.

"Ayrıca, kendinde ki gelişmeyi görebiliyor musun?" bana anlamayan gözlerle bakmaya başladığında bu konuda aydınlanmasına yardımcı oldum. "Yani resmen bana yardım ediyorsun, kendimi beladan korumam için."

Bir süre düşünür gibi yaptıktan sonra konuştu. "Böyle söylemen sanki sana iyi davranıyormuşum gibi hissettirdi," yüzünü buruşturup başını iki yana salladı. "Bunu, şöyle adlandıralım ve bende bunu yaptığım için kötü hissetmeyeyim." ellerini omuzlarımın üzerine koyup başını eğerek gözlerime baktığında yutkundum.

Gözleri çok güzeldi.

"Aslında seni güzel bir şekilde pataklamak istiyorum ama kızlara genel bir saygım olduğu için bunu normal şartlarda değil, sana boks öğretme adı altında yapacağım antrenmanı."

"Vay canına," kaşlarım ilgiyle havalanırken gözlerimi yüzünde gezdirdim. "Bu çok uzun bir antrenman ismi oldu."

"Evet, bu yüzden sen buna 'artık dayak yememeyi başaracağım antrenmanı' de." yüzündeki alaylı gülümsemeyle beni izlerken onu omuzlarından ittirdim. "Bana bunu öğrettiğinde ilk işim seni dövmek olacak."