ZAYN'S aNd Rose'S🌹

unexpected feelings that the girl emposing my heart

BİRAZ KISA OLDU AMA BÖLÜMÜN İKİYE BÖLÜNMÜŞ HALİ GİBİ DÜŞÜNÜN

DERSANEYE GİTMEDEN ÖNCE ANCA BU KADAR YAZABİLDİM

BİR DE ŞEY

OY VE YORUMLAR ARTARSA SÜPRAYZ BİR ŞEKİLDE BÖLÜMÜN İKİNCİ KISMINI YAYIMLAYABİLİRİM

LAV YU😍💞

"Aarillyyneee," harfleri uzatarak, yatağımın üzerinden çalışma masamın orada ki bedenine ulaşmaya çalıştığımda bakışlarını okuduğu kitaptan çekmedi ve beni duymuyormuş, ya da görmüyormuş gibi yapmaya devam etti. Onu tahmin ettiğimden daha fazla kızdırmış olmalıyım ki, o günden sonra haftanın geri kalanı boyunca aramız bu şekilde devam etmişti.

Benimle zorunda olmadıkça konuşmuyor, konuştuğunda ise mümkün olabilen en kısa cümlelerle cevap veriyordu.

"Ne yaptığımı bile bilmiyorken benimle konuşmaman cidden canımı sıkmaya başladı." Yatağımın üzerinde bağdaş kurarken kaşlarımı çatıp hala ifadesiz tutmayı başardığı yüzüne baktım.

Bundan gün geçtikçe nefret etmeye başlamıştım. Önceden suratına baktığımda hislerini açık bir şekilde okuyabiliyorken şimdi bu neredeyse imkansız gibi bir şey haline gelmişti. "Hey," ayağımla döner sandalyesinin kenarına vurup oturduğu kısmın bana dönmesini sağladığımda sonunda gözlerini üzerime çevirdi.

"Ne istiyorsun Zayn?" Kaşlarını çatıp gözlerini kırpıştırarak bana bakıyorken tepesinde dağınık bir şekilde topuz yaptığı saçlarının ortaya çıkardığı bu güzel görüntüyü incelemekten söyleyeceğim şeyleri unuttum ve o da, sessizliğimi yanlış anlayarak önüne dönerken ofladı.

Bir aptal gibi davranmayı bırakmam gerekiyordu.

Oturduğum yerden kalkıp yanına ilerlediğimde sandalyesini biraz daha geriye çekti ama fazla uzaklaşmasına izin vermeden kenarından yakalayıp dibime çekmeyi başarmıştım.

"Benimle neden konuşmadığını söylemeni istiyorum." Kaşlarımı ilgiyle kaldırıp karşısında ki sandalyeye oturduğumda dünyanın en acayip şeyiymişim gibi beni inceliyordu ve topuz yaptığı saçları artık omuzlarından aşağıya dökülüyordu.

O benimle dalga geçmeye başlamadan önce şu aptal izlemelerimi sınırlandırmam gerekiyordu.

"Seninle konuşuyorum ya." Dudaklarında hafif bir gülümseme belirirken söylediği şeyin sinir bozuculuğunu bile unuttum ve onun bir fotoğrafını çekmek istedim. Neden bilmiyorum ama bu bana iyi hissettirecekmiş gibiydi, telefonumda bir fotoğrafının olması iyi bir şey gibi geliyordu çünkü onda benimkilerin yüzlercesi vardı. Bir keresinde kendimi tutamayıp telefonunu kurcaladığımda görmüştüm.

Ve şuan çok güzel gözüküyordu. Tekrar tekrar bakmak isteyeceğim kadar güzel.

Dudaklarına yerleşen küçük gülümselerini ne kadar çok sevdiğimi fark ettiğim ilk andı ve telefonumu cebimden çıkarıyorken tamamen başka bir şeylerle uğraşıyormuş gibi güldüm. Birine bir mesaj yazıyormuş gibi ya da bilmiyorum ne yaptığımı anlamamasını sağlayacak türden bir şeyler ama başını hafifçe eğip kameraya bir bakış atması sanki bunu anlamış hissini içime yayıyordu.