Starstruck

Επίλογος

Zayn's P.O.V.

Θυμάμαι καθαρά τα λόγια της εκείνο το βράδυ. Όταν πήγα στο ξενοδοχείο που έμενε την βρήκα σε άθλια κατάσταση. Μου έλεγε συνέχεια πως της λείπω και πως με αγαπάει. Με πήρε πολύ ώρα να την ηρεμίσω και να καταλάβω για ποιο λόγο επέστρεψε. Ήταν κι εκείνη το ίδιο μίζερη και δυστυχισμένη όπως κι εγώ όλους αυτούς τους μήνες. Και μπορεί αυτό να με κάνει κομμάτια, αλλά ένα μικρό κομμάτι μέσα μου χαιρόταν. Κι αυτό, γιατί επέστρεψε σε μένα. Εγωιστικό, το ξέρω αλλά δεν μπορώ να αποβάλω τούτο το συναίσθημα.

"Μην με αφήσεις να φύγω από κοντά σου" ένιωσα το σώμα της να τρέμει μέσα από την αγκαλιά μου και τα λόγια της ήταν απαλά σαν το πρωινό καλοκαιρινό αεράκι. Τα γυμνά μας κορμιά ήταν αρμονικά αγκαλιασμένα, είχαν γίνει ένα.. λες και ήταν φτιαχμένα το ένα για το άλλο.

"Δεν πρόκειται μωρό μου. Ότι και να γίνει, εμείς οι δυο θα είμαστε μαζί μέχρι το τέλος. Μου το υπόσχεσαι;"  την ρώτησα κοιτάζοντας την στα μάτια. Το χρώμα των ματιών της είχαν το γαλάζιο του ουρανού μετά την βροχή. Τόσο όμορφα, μελαγχολικά και απέραντα. Πόσο μου είχε λείψει να χάνομαι σε αυτό το βλέμα..

Τα ροδαλά χειλάκια της σχημάτισαν ένα μικρό χαμόγελο καθώς τα δάκτυλα του χεριού της ταξίδευαν στα γένια μου. "Σου το υπόσχομαι" με φιλάει απαλά στα χείλη. Έκλεισα τα μάτια μου και απόλαυσα την επαφή μας αυτή. "Σε αγαπάω" ψιθυρίζει πάνω από τα χείλη μου και έπειτα με φιλάει. Αυτό το φιλί δεν ήταν απαλό, αντίθετα, ήταν κτητικό και άγριο. Έκρυβε μέσα του όλα τα συναισθήματα που νιώθαμε και οι δυο. Έκρυβε μέσα του όλο το πόνο, τα δάκρυα, την θλίψη, αλλά παράλληλα το πάθος, την ανάγκη, την δείψα και κυρίως την αγάπη που νιώθαμε.

"Πιστεύεις στο πεπρωμένο;" την είχα ρωτήσει. Εκείνη είχε νεύσει καταφατικά. "Πιστεύω πως έσυ είσαι το δικό μου."

Γέλασε και με αγκάλιασε σφιχτά "Κι εσύ είσαι το δικό μου άστρο μωρό μου. Γιατί ότι και να γίνει, εγώ πάντα θα σε ακολουθώ."

Κοιτάζοντας γύρω το χώρο στον οποίο βρισκόμαστε επανέρχομαι στο σήμερα. Εννιά μήνες αργότερα στο προθάλαμο ενός ιδιωτικού μαιευτηρίου στο Λονδίνο. Όλοι οι φίλοι μας βρίσκονται στους καναπέδες και περιμένουμε με αγωνία να βγει κάποιος γιατρός. Δεν αργεί πολύ να φτάσει εκείνη η στιγμή και μετά από περίπου σαράντα λεπτά εμφανίζεται ο γιατρός που έχει αναλάβει τη μέλλουσα μητέρα και μας αναγγέλει τα ευχάριστα νέα. Ένα υγειέστατο αγοράκι με βάρος τρία κιλά. Οι πανηγυρισμοί μας γεμίζουν το χώρο και όλοι αγκαλιαζόμαστε μεταξύ μας.

Μετά από περίπου μια ώρα εγώ και οι υπόλοιποι band-mates μου πηγαίνουμε στο δωμάτιο όπου βρίσκεται η μητέρα με το νεογέννητο. Το πρώτο πράγμα που αντικρίσαμε ήταν το φωτεινό χαμόγελο της Anna να γεμίζει με χρώμα και ευτυχία το δωμάτιο και τον χαζομπαμπά Harry Styles να έχει στην αγκαλιά του ένα μικροσκοπικό σωματάκι το οποίο είναι τυλιγμένο σε μια μπλε κουβέρτα. Το μωρό είναι πραγματικά πανέμορφο. Έχει πάρει τα μάτια του πατέρα του και το γλυκό χαμόγελο της μαμάς του. Όταν μεγαλώσει πρόκειται να κάψει πολλές καρδιές. Αφού ευχήθηκα και στους δυο τα καλύτερα για το νέο μέλλος της οικογένειας τους, πήγα στην Melanie η οποία δεν είχε αφήσει λεπτό από κοντά της την καλύτερη της φίλη και χάθηκα στην αγκαλιά της.

"Άντε και στα δικά σας τώρα" άκουσα την φωνή του Niall να μας λέει γεμάτος υπονοούμενα. Σε μια συζήτηση που είχαμε κάνει πριν λίγο καιρό δεν είχα διστάσει να το μιλήσω για την επιθυμία μου να γίνω κι εγώ κάποια στιγμή πατέρας. Η Melanie γέλασε και μου χάρισε ένα γρήγορο φιλί στα χείλη.

"Κάντε σύντομα μια κόρη να την παντρέψουμε με τον Ethan Jacob Styles" λέει γεμάτος περιφάνεια ο Harry.

"Το κοριτσάκι μου δεν είναι για τα δόντια του γιόκα σου Harrold" απαντάω αμέσως και νιώθω τα χαχανητά της Melanie να γαργαλούν το λαιμό μου.

"Έχεις βγάλει ήδη πόρισμα πως θα είναι κορίτσι, σωστά;" με ρωτάει ψιθυριστά για να μη μας ακούσουν οι άλλοι.

"Φυσικά" της απαντάω γεμάτος σιγουριά. "Και έχω βρει ήδη όνομα!"

"Και πως θα την λένε λοιπόν;"

"Kaylee Malik" της λέω και την φιλάω στο λαιμό. Αυτή τη στιγμή είμαστε χαμένοι στο δικό μας κόσμο, στη δικιά μας ροζ φούσκα και δεν μετράει τίποτα παραπάνω παρα μόνο εμείς και τα όνειρα μας.

"Μ'αρέσει. Τι γίνεται όμως αν είναι αγόρι;"

"Τότε θα τον ονομάσουμε Connor."

Και αν με ρωτούσε κανείς ποια ήταν η πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής μου, θα του απαντούσα πως ήταν αυτή εδώ.

ΤΕΛΟΣ.