Starstruck

Ξέρεις σε ποιον μιλάς;

Chapter 1

Mel's P.O.V. 

Η ζωή μου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί φυσιολογική. Μια κοπέλα που ζει εδώ και έξι χρόνια, από τα 17 της δηλαδή, στο Λονδίνο, με καταγωγή από το Manchester, και έχει βάλει στόχο της ζωής της να ταξιδέψει σε όλο το κόσμο και να βοηθήσει ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Όμως, πως μπορεί κανείς να πραγματοποιήσει τους στόχους του δουλεύοντας στην πασίγνωστη αλυσίδα 'CrepeLand'; Σερβίροντας κρέπες με χαμόγελο, όπως είναι και το σήμα κατατεθέν μας, δεν υλοποιείς τους στόχους σου, απλά τους καταχωνιάζεις μέχρι να βρεις το απαραίτητο χρηματικό ποσό για να ολοκληρώσεις τις σπουδές σου. Εδώ και 3 χρόνια δουλεύω περιστασιακά για να καλύψω τις ανάγκες μου και να εξοικονομήσω μερικά χρήματα για τα δίδακτρα του πανεπιστημίου. Η κόρη του μεγαλοεκδότη Matthew Trevelyan δεν καταδέχεται να ζητήσει χρήματα. Πιο συγκεκριμένα θα προτιμούσε να μην τον είχε για πατέρα. Κανείς δεν θέλει για πατέρα έναν άκαρδο άνθρωπο σαν κι αυτόν. 'Εγώ δεν έχω κόρη. Δεν θέλω να έχω καμία σχέση με πουτάνες σαν και του λόγου σου!' Τα τελευταία του λόγια πριν φύγω από την φυλακή που αποκαλεί σπίτι με στοιχειώνουν εδώ και έξι χρόνια. Γι αυτό το λόγο, προτιμώ να είμαι μια απλή σερβιτόρα που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, έχοντας εγκαταλείψει τις σπουδές της και τα όνειρα της προσωρινά, παρά να ξανά γίνω μέλος της 'τέλειας' οικογένειες που κάποτε είχα.

 Κι όμως, μέσα σε όλο αυτό το γκρίζο τοπίο, ξεχωρίζουν δυο άτομα που φωτίζουν την καθημερινότητα μου, η συγκάτοικος μου, η Ana, και το αγόρι μου, ο Josh.

"Mel! Σε θέλουν στο τραπέζι 7 για παραγγελία.." μου αναγκέλει ευγενικά η Andy, μια από τις σερβιτόρες του μαγαζιού και διακόπτει τις στενάχωρες σκέψεις μου για την ανιαρή τροπή που έχει πάρει η ζωή μου.

Της χαμογελάω ευγενικά, ως ένδειξη ότι άκουσα όσα μου είπε και κατευθύνομαι προς το τραπέζι. Στρώνω την πράσινη ποδιά μου και κρατάω στα χέρια μου το μπλοκάκι που γράφουμε τις παραγγελίες καθώς και ένα στυλό. Εκεί βρίσκεται μια παρέα τριών αγοριών, που κάνουν πλάκα ο ένας στον άλλον και τα γέλια τους γεμίζουν ζωντάνια όλο το κτήριο. Ο ένας είναι ξανθός με γαλάζια μάτια, έχει παραγγείλει τέσσερις super special αλμυρές κρέπες και μασουλάει λυσσασμένα το φαγητό του. Ο άλλος είναι καστανομάλλης με καστανά μάτια και γένια. Μιλάει με έναν άλλον που δεν μπορώ να διακρίνω την εξωτερική του εμφάνιση, καθώς είναι γυρισμένος πλάτη. Την ώρα που τους πλησιάζω ο καστανομάλλης ξεροβύχει και ο άλλος γυρίζει προς το μέρος μου για να με δει. Ένας κόμπος έχει δέσει το στομάχι μου, κάνοντας την αναπνοή μου να δυσκολεύεται, παγώνοντας μου το αίμα. Τόσο όμορφος μα τόσο απόμακρος. Όμοιος με μοντέλο. Μελαχρινός, αξύριστος με υπέροχα μελί μάτια και ζουμερά χείλη για φίλημα. Melanie Trevelyan συγκεντρώσου! Υπάρχει και ένας Josh στη μέση που σε αγαπάει! Φωνάζει μια φωνούλα μέσα μου. Κουνάω το κεφάλι μου με σκοπό να καθησυχάσω αυτή την φωνή και να βγάλω από το μυαλό μου τις διάφορες φαντασιώσεις που ξεπηδούν μπροστά στα μάτια μου. Στερεώνω μερικές τούφες πίσω από το αυτί μου και τους χαμογελάω τυπικά.