Starstruck

Lies. Lies. Lies.

Mel's P.O.V.

Η αίσθηση του χρόνου είναι αστείο πράγμα. Ο χρόνος περνάει, οι στιγμές που έζησες και σου άλλαξαν τη ζωή προς το καλύτερο ανήκουν πια στο παρελθόν και οι άνθρωποι που πίστευες πως θα είναι πάντα στο πλευρό σου απλά σε εγκαταλείπουν. Κι ενώ όλοι έχουν προχωρήσει με τη ζωή τους, εσύ μένεις κολλημένη στο παρελθόν και περιμένεις να έρθει κάποιος να σου δώσει ωόθηση για να συνεχίσεις. Αλλά αυτός ο κάποιος ποτέ δεν έρχεται...

Και η απογοήτευση σε κυριεύει από την κορυφή εώς τα νύχια. Γιατί ποτέ δεν θα είναι όλα όπως πριν.

Γιατί ποτέ δεν θα είμαστε όπως πριν....

Ποτέ δεν περιμένα να συμβεί κάτι τέτοιο. Ποτέ δεν είδα την προδωσία να έρχεται προς το μέρος μου. Αλλά να μου πείτε, συνέβει μια φορά και το ξέρω από πρώτο χέρι, καθώς ήμουν η αιτία, ηταν επακόλουθο να επαναληφθεί κάτι τέτοιο. Έπρεπε να το περιμένω. Μερικές φορές οι σχέσεις είναι τόσο ιδανικές για να είναι αληθινές. Οι άνθρωποι κάνουν λάθοι, μετανιώνουν για τις πράξεις τους, αλλά δεν θα τον δικαιολογήσω. Δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Και πιστέψτε με προσπάθησα, αλήθεια προσπάθησα με όλη μου την δύναμη να τον κατανοήσω, αλλά ήταν αδύνατο. Ήταν ασυγχώρητο.

"Είστε σίγουροι πως θα είναι στο δωμάτιο του;" ρωτάω γεμάτη ενθουσιασμό τον Harry και την καλύτερη μου φίλη.

"Ο Niall μου είπε πως το τσέκαρε. Τον είδε να πηγαίνει στο δωμάτιο του πριν καμιά ώρα." έγνεψα καταφατικά και συνέχισα την διαδρομή μου προς το δωμάτιο όπου διαμένει στη Καλιφόρνια.

Τους τελευταίους τρείς μήνες βρίσκεται σε παγκόσμια περιοδία με το συγκρότημα και την τελευταία φορά που βρέθηκα στην αγκαλιά του ήταν στο αεροδρόμιο, όταν μου έλεγε αντίο. Εκείνη την μέρα βρισκόμουν συνέχεια μαζί τους και δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω και να του λέω πόσο θα μου λείψει. Δεν έχω σταματήσει να τον σκέφτομαι από τότε!! Το ξέρω πως μιλάμε σχεδόν κάθε μέρα στο τηλέφωνο και ανταλλάσουμε μηνύματα συνέχεια, αλλά είναι τελείως διαφορετικό να τον βλέπω μπροστά από μια οθόνη από το να τον έχω στο πλάι μου. Τρεις μήνες είναι το περισσότερο που έχω αντέξει μακριά του και ομολογουμένως ήταν οι πιο απαίσιοι τρεις μήνες της ζωής μου. Η Anna βρίσκεται μαζί τους στο tour τις τελευταίες βδομάδες και αυτό σημαίνει πως ήμουν ολομόναχη στο Λονδίνο. Αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Οι υποχρεώσεις του πανεπιστημίου με κρατούσαν πίσω. Αλλά τώρα είμαι εδώ και θα αναπληρώσω -όσο μπορώ- τον χαμένο χρόνο. Ο Harry με βοήθησε να έρθω όσο το δυνατό πιο γρήγορα και με παρέλαβε από το αεροδρόμιο. Δεν ξέρω ειλικρινά τι θα έκανα χωρίς αυτόν.