Starstruck

You're the closest to heaven that I'll ever be...

Chapter 19

Mel's P.O.V.

"Ένα ακόμα;" με ρωτάει κοιτάζοντας με στα μάτια. Τα χείλη του έχουν σουφρωσει ελαφρά και με παρακαλάει. Τα μέτωπα μας βρίσκονται ενωμένα, ενώ τα χέρια του έχουν κουμπωθει γύρω από το λαιμό μου. Είναι τόσο γλυκας αυτή τη στιγμή, αλλά όχι.

"Zayn, όχι! Έχω αργήσει." απαντάω. Με μια κίνηση κλειδώνει το Range Rover και μου χαμογελάει με το ύφος του νικητή. Στενεύω τα μάτια μου και τον αγριοκοιταω. 

"Άνοιξε. Το. Αυτοκίνητο. Τώρα." οι λέξεις βγαίνουν από το στόμα μου αργές και καθαρές συνοδευόμενες από ενα ψεύτικο χαμόγελο. Απομακρύνεται από κοντά μου και σταυρωνει τα χέρια του μπροστά από το στηθος, ενώ η πλάτη του ακουμπά με δύναμη το δερματινο κάθισμα του οδηγού. Είναι τόσο παιδι ώρες ωρες! Το πρόσωπο του στραμμένο στο παράθυρο, δεν δίνει δεκάρα για τα σκουντηγματα μου.

"Τώρα γιατι αντιδράς έτσι;" τον ρωτάω υψώνοντας του τον τόνο της φωνής μου.

"Πως αντιδρώ δηλαδή;" με ρωτάει χωρίς να μου δίνει απολύτως σημασία.

"Σαν πενταχρονο!" του λέω βγάζοντας του περιπαιχτηκα τη γλώσσα.

"Το είδα αυτό!" αναστενάζει βαριά και με κοιτάει.

"Είμαστε μαζί από το Σάββατο το βράδυ και είναι Τρίτη τώρα." του λέω χαϊδεύοντας του το μάγουλο με την αναστροφή της παλάμης μου. "Και πρέπει να πάω για δουλειά. Βλέπεις δεν είμαστε όλοι δυσεκατομμυριούχοι ποπ σταρ."

"Ναι αλλα θα μου λείψεις!" πιάνει στα χέρια του το χέρι μου και φυλάει τις αρθρώσεις.

"Κοίτα, πιάνω δουλειά στις δύο και τελειώνω στις οχτώ. Από τις οχτώ και μετά θα 'μαι οοοολη δική σου." χαμογελάει ελαφρά με τα λόγια μου και ενώνει τα χείλη μας.

"Μόνο δική μου." μουρμουρίζει μέσα από το φιλί μας.

"Αποκλειστικά δική σου." απαντάω και αμέσως μετά η γλώσσα του εισχωρεί στο στόμα μου, παίζοντας με την δική μου.

Ξεκλειδώνει το αυτοκίνητο και μου δίνει ενα ακόμα φιλί. Πάω να φύγω, αλλά με σταματάει κρατώντας με από το μπράτσο. Γυρίζω και τον κοιτάω και εκείνος με φιλάει έντονα. Σταματάμε και οι δύο προσπαθόντας να βρούμε το ρυθμό της αναπνοής μας και στα χείλη μας εχει τυπωθεί ενα λαμπερό χαμόγελο.

"Θα μου λείψεις!" ψιθυρίζει πριν ενώσει ξανά τα χείλη μας.

"Κύριε Malik αφήστε με να πάω στην δουλειά!" Μου δίνει ενα ακόμα φιλί και ελευθερώνει το μπράτσο μου. Βγαίνω από το αυτοκίνητο και περνάω το κάθετο δρόμο με σκοπό να πάω στο μαγαζί. Την ώρα που ανοίγω την πόρτα νιώθω το πόδι μου να δονείται. Βγάζω από τη τσέπη του τζιν παντελονιού μου το κινητό μου και χαμογελάω δαγκωνοντας το κάτω χείλος μου.