Owned by Him (COMPLETED)

Chapter:6 Living Together

Alex POV

Awkward! Yan ang nararandaman ko ngayon nasa loob kami ng sasakyan ni Reid. Hinatid nya ako pauwi at kapwa kami tahimik buong biyahe.

''Dito nalang po Sir." Sabi ko ng matanaw ko na ang gate ng bahay ko. Sabay tingin sa kanya n asana di ko nalang ginawa. Bakit? Dahil paglingon ko ang salubong na kanyang mga kilay at madilim na mukha ang aking nakita.

''Reid, Alexis. How many times should I told you to call me Reid or better yet Babe. And please stop using ''po"''. Iritableng sabi nya.

"I'm sorry." Sabi ko, habang nakayuko. Hindi sya kumibo, sa halip umibis sya ng sasakyan upang pagbuksan ako ng pinto.

"Err! Thank you. " Sabi ko.

"Aren't you going to invite me in?"

Nagulat ako sa tanong nya. "Uh! Pasok po kayo Sir..hmmm..Pasok ka Reid. " Naiilang at napipilitang sabi ko.

Mataman nyang inikot ang mga mata sa bawat sulok ng bahay ko.

"Nice." Bigkas nya in a sarcastic way.

"Is that a compliment or what?" Medyo inis ko ng tanong.

"Hey, don't be mad. It's just that I don't feel like your safe here. And I will not risk it. So, I want you to live with us. And I will not take NO as an answer." Bossy nyang sabi.

Relax Alex, hingang malalim. Kinalma ko muna ang sarili ko dahil baka bigla nalang akong maiyak sa harap nya. At yon ang ayaw kong makita nya, ang Alex na mahina. Naguguluhan na ko. Parang ang bilis-bilis ng lahat. Hindi na ko makasabay.

"Pero Reid sa ilang taon kong paninirahan dito naging maayos naman ako. Wala naming masamang nangyari sa akin. Mabait at kasundo ko ang mga kapitbahay ko. Saka hindi ba pwedeng after ng kasal nalang tayong magsama? Hindi ko pa nga ma-aabsorbed lahat ng pangyayari dadagdagan mo na naman?Ano nalang iisipin ng ibang tao kapag nalaman nilang nagsasama na tayo ng hindi pa kasal?" Hindi ko na napigilang ilabas nag hinanakit ko.

"As I was saying, you will live with us and that's final. And please , don't mind those fucking people you are saying coz I don't fucking care to any of their fucking opinions. They can spread whatever they want to spread but they should not touch nor hurt you because I'll make their fucking life miserable." Seryosong sabi nya.

Aminin ko man o hindi pero kinilig ako sa mga banat nya, kahit na alam ko na palabas lamang ang lahat ng ito. Kailangan nya lang ako kaya sya ganito. Dahil sa isiping iyon lalo akong nalugkot. At dahil marahil sa pagod malungkot nalang akong tumango sa kanya. Ayaw ko ng makipagtalo pa. Naaawa na ko sa sarili ko. Heto ba ang kapalit ng Orphanage? Ang kalayaan kong magdesisyon para sa sarili ko? Hay! Alexis ginusto mo yan, para sa mga bata. Ano ba yung kaunti sakrispisyo kung marami ka namang mapapasaya. Napangiti nalang ako sa pag-alala sa mga bata. Para sa kanila to Alexis. Sabi ko sa sarili ko habang nakayuko.

Nilapitan ako si Reid, hinalikan sa tuktok ng ulo sabay hawak sa baba ko upang magtama an gaming mga mata. " I'll be going, you should sleep alright? I'll pick up you tomorrow." Sabi nya.

Napatingin nalang ako sa mga mata nya sabay tango. Akala ko may sasabihin pa sya, nagulat nalang ako ng biglang nyang halikan ang tungki ng ilong ko. Napayuko nalang ako sa sobrang gulat. Narinig ko naman ang mahina nyang tawa. Parang musika sa pandinig ko.

"You'll get use to it" Sabi pa nya, akala ko aalis na sya ng tuluyan pero hinalikan nya lang ulit ako and this time sa noo naman. "Next time it will be on your lips. Goodnight my Alexis." Sabi pa nya sabay alis.