Owned by Him (COMPLETED)

Chapter 17: What to Believe?

May mga tanong talaga na mahirap hanapan ng kasagutan, parang ako lang ngayon. Gusto ko syang kausapin para sana malinawan ang mga gumugulo sa isip ko. Ngunit hindi ko alam kung papaano. Kaya heto ako ngayon nakamasid lang sa kanya.

''You ok babe?" Tanong ni Reid.

Oo tama si Reid nga ang tinutukoy ko. There's this one dream na nagpagulo sa isip ko.

Flashback.

Andito na naman ako. Mukhang suki na ko ng panaginip na to ha. Ano ba kasing kinalaman ko sa mga batang yon.

Katulad nga ng nakaraan, nakita ko na naman ang dalawang bata na naglalaro. Akala ko dun na matatapos ang eksena pero hindi kasi ngayon nagtuloy-tuloy sya.

Nakita ko kung paano nagdalaga at nagbinata ang dalawang bata. Kung paano sila naging sweet at kung paano sila nag-away. Pero iba ngayon dahil may mukha na ang binata't dalaga sa panaginip ko.

Ang pinagtataka ko lang, bakit kami ni Reid ang andito. Ano to? Past life? Ang gulo.

"Why did you do that?sabi ng batang babae which is kahawig ko.

"Do what? Punch those assholes? Why you like them? " Galit naman na sabi ng batang lalaki.

''Hindi yon ang sinasabi ko, saka kung gusto ko man sila, wala ka na sigurong pakialam pa dun. " Sabi ko naman ulit.

''You are my business, Why? Because I am fucking inlove with you. " Sabi nya din.

'Inlove? Who? You? Hah!" Nakakainsultong tanong ko.

" Hindi ka inlove sa akin Reid, akala mo lang inlove ka pero ang totoo nakasanayan mo lang na kasama mo ako. Kapag nakuha mo na ang gusto mo lilipat ka naman sa ibang babae. "

"Why cant you fucking believe that I fucking love you. " Sabi nya ulit.

"It is because I know what you are doing. " Sabay walk out ko.

Tapos nakita ko na naman ang sarili ko na nakasakay ako sa sasakyan. Punong-puno ng ibat ibang emosyon ang mababanaag mo sa mata ko. May sakit, galit, tampo, pagsisisi at pagmamahal.

Nanlalabo ang mga mata ko dahil sa luha kaya hindi nakita ng kamukha ko ang paparating na sasakyan. Nakarinig ako ng malakas na pagbangga pagkatapos naramdaman ko mismo ang sakit.

Yung sakit na akala mo ako mismo ang nasangkot sa insidenteng iyon. Ang gulo. At saka bakit parang totoong totoo ang lahat?

Nabalik ako sa kasalukuyan ng may mga maliliit na kamay ang yumakap sa akin. Ang anak kong lalaki. Nginitian nya ako at tumingin sa ama nya. Kaya nakuha ng atensyon ko si Reid.

"hmmm, may sinasabi ka ba?" Tanong ko sa kanya.

"Yes babe, are you really ok? Your spacing." Hindi ako kumibo sa tanong nya.

"As I was saying, I'm asking if you want to go the park?You know picnic?" Sabi nya sa akin.

Tatanggi sana ako dahil masama talaga ang pakiramdam ko, kaya lang ng tingnan ko naman ang mga anak naming makikita mo na gustong-gusto talaga nilang magpunta kaya tumango nalang ako sa kanila sabay ngiti.

Palabas na sana ang sasakyan namin ng biglang pumreno si Reid dahilan para mauntog ako sa dashboard ng sasakyan nya. Hindi naman ganoon kalakas ang impact ng pagtama sa akin pero bakit ganon halos mamatay na ako sa sobrang sakit.

"Babe are you ok? " Tanong sa akin ni Reid na hindi ko na nasagit dahil sa nawalan na ako ng malay.

Reid POV

"Babe, babe, shit. Baby don't close your eyes. Please baby look at me. Please. " Umiiyak na sabi ko.

"Yohan, baby hold your mommy. " SAbi ko sa anak kong lalaki. Umiiyak syang sumagot sa akin. Si Megan ayon walang ding tigil kakaiyak.

My baby, please don't leave us. Please God don't let anything bad happen to her. Piping panalangin ko.

"Please, somebody!help my wife. " Halos sigaw ko na. Inattendad naman ako ng ilang nurse at doctor.

'Sir hanggang dito nalang po" Sabi ng isang nurse.

"I'm her husband, I have all the right to be with her. " Pagpupumilit ko.

"Sir, ospital policy po." Sabay diretso sa emergency room.

"Fuck! Fuck! Fuck"

"Daddy, I'm slared, is mommy going to be ok?" Tanong sa akin ni Megan.

"Yes baby, mommy's a fighter so, she will fight for us baby. " Kumbinsi ko sa anak ko. Malakas sya, kaya nya to, Please kayanin mo babe.

Halos mamatay na ako sa nerbyos kakahintay na may lumabas na doctor. Sa sobrang tagal ko ng naghihintay pinauwi ko na yung kambal. Masama kasi sa kanila ang magpuyat. Lumabas ang doctor na tumitingin sa asawa ko.

"So far, ok naman na sya. Nasa mabuting kalagayan na sila ng sanggol kaya wala ka ng dapat ipag-alala. Hihintayin nalang natin syang magising para makasiguro tayo." Mahinahong sabi ng doctor.

Nakahinga ako ng maluwang dahil sa narinig ko. Dinala na si Alexis sa recovery room.

Nasa tabi nya lang ako hinihintay syang magising habang hawak ang kanyang mga kamay.

Dedicated to stylesxmontefalco