Owned by Him (COMPLETED)

Chapter22: Steps by Steps

Reiv POV

Pagkatapos ng nangyari kanina, nawalan na naman sya ng malay. Enexplain na ng Doktor na malamang daw may amnesia nga sya. At kaya sya nawalan ng malay ay dahil pilit nyang inaalala kung sino kami.

Ang hirap naman ng ganito. Yung hindi nya kami kilala. Akala ko paggising nya magiging maayos na ang lahat hindi pa rin pala.Mas lalo pa palang maging mahirap.

Pero hindi ako susuko dahil gagawin ko ang lahat maalala nya lang ulit kami ng mga anak namin. Oo nga nabura na kami sa isip nya pero di naman nakakalimot ang puso. Pasasaan bat maalala nya rin kami. At pinapangako ko sa lalong medaling panahon.

Kung nakalimutan nya man ang mga pinagdaanan namin pwede naman ulit kaming gumawa ng panibagong memories. Tama. Gagawa kami ng bago. Mas masaya kesa sa naunang alaala.

Napatingin ako ng may umungot sa gilid. Lumapit ako para ayusin ang higaan nila. Naaawa ako sa mga anak ko. Nakatulog na kakiiyak dahil di daw sila maalala ng Mommy nila.

Ayaw nga nilang magpauwi eh, umiiyak kapag naaalimpungatan kaya hinayaan ko nalang sila total maluwang naman tong kwarto eh.

Pagkatapos ko silang ayusin, bumalik ako sa tabi ni Alexis. Hinawi ko ang mga takas na buhok nya sa mukha. Ang ganda talaga ng asawa ko. Sabi ko sa sarili ko.

Habang hinahaplos ko ang mga mukha nya unti-unti naman syang dumidilat. Nginitian ko sya.

"How are you feeling?" Tanong ko sa kanya.

"Tubig please." Sabi nya sa akin. Dali-dali akong nanguha ng tubig at inabot sa kanya. Mataman nya akong tiningnan pagkatapos nyang uminom.

"Kilala mo ba ako?" Tanong nya sa akin na kinabuntong hininga ko. Tumango ako bilang sagot. Nakita ko naman ang pag-aalinlangan sa mga mata nya.

"I am Reid Alexander Montreal, your husband and the father of your kids. " Dirediretso kong sabi sa kanya.

"My husband? Paano ako nagkaasawa? Wala talaga akong matandaan. Teka, sino ba ako?" Naguguluhang tanong nya.

"Wahhhh...."sabay kaming napalingon ng makarinig kami ng iyak. Yung mga bata nagising na pala. Nilapitan ko nalang sila para patahanin.

"Daddy, I hab a baddleam. Mommy didn't love me na. " Umiiyak na sumbong sa akin ni Megan.

Si Yohan naman pupungas-pungas na umupo sa tabi ng kapatid.

"babies, mommy's awake na. Let's greet her huh?And she's sick pa kasi kaya pagpasenyahan nyo nalang muna sya ha. " nakangiting sabi ko sa mga anak namin. Sabay akay sa kanila patungo sa kama kung saan nakayupo ang asawa ko.

"Mommy, ale you ok na?" Tanong ni megan paglapit nya kay Alexis. Tiningnan naman ako nito ng may pag-aalinlangan pa rin sa mga mata. Humihingi ng saklolo.

"Wife they are our kids, this pretty little girl is our baby Megan and this young man is Yohan." Paintindi ko sa kanya.

"Hello babies, how are you?" Tanong nalang nya. Nginitian nya ang mga bata kahit wala syang maalala.

"Mommy, we have our baby brother and sister na. And there names are so pretty." Sabin g anak kong babae kay Alexis. Napatingin kami sa pintuan ng bigla itong bumakas. Bitbit ng dalawang nurse ang mga anak namin

'Goodmorning mommy, daddy, eto nap o ulit ang babies nyo." Inabot kay Alexis ang anak naming babae ngunit makikita mo sa kilos nya na nag-aalinlangan sya ng mapatingin sya sa akin kaya tinanuguan ko nalang sya para kunin ang bata.

Mahinhin nya kinarga ang bata. Ingat na ingat at punong-puno ng pagmamahal. Ako na talaga ang pinakasamayahang lalaki sa buong mundo kundi lang sya nawalan ng memorya lubos-lubusan na ang kasayahan namin.

I'll do everything para maalala nya kami ulit.

"Anong pangalan nila?" tanong ni Alexis sa akin.

"Georgina Alexis Sy Montreal and Reid Xavier Sy Montreal." Sabi ko sa kanya na nakangiti.

'Georgina and Xavier. Ang gandang pangalan parang sila." SAbi nya habang nilalaro ang kamya ng anak ng babae.

"Mommy can I cally her?" Sabi sa kanya ng anak naming si Babae.

"No baby, maliit pa kasi sila eh. Pag malaki nalang sila makakaplay mo na sila."pagpapa-intindi nya sa anak naming babae.

"Ang ganda nila. Kamukha mo sila hubby. Wala man lang ata makuha sa akin" Napatingin ako bigla sa asawa ko ng sabihin nya yon.

"Nakakaalala kana? Totoo?" Sabi ko pa sa kanya.

Tiningnan nya ako sabay ngiti.

"I knew it, pinagtitripan mo ako. Wife naman, di mo alam kung gaano ako natakot na di mo ko maalala. But thank you." Sabi ko sa kanya sabay yakap.

"Thank you kasi di mo kami binigo,." Sabi ko sa kanya.

"Sorry, Pula. Sinubukan ko lang naman kung anong magiging reaksyon mo eh. " nakangusong sabi nya.

"Akala ko talaga nakalimutan mo nanaman kami eh. Akala ko babalik na naman tayo sa umpisa." Sabi ko sabay halik sa kanya.

"Pula ko, bakit wala naman nakuha sa akin?'' NAkanguso nya ulit na sabi.

Napahalakhak naman ako dahil sa sinabi nya.

"Meron naman babe ah, tingnan mo oh nakuha ni baby George yung lips mo, tapos si XAnder yung mata mo."

"Hindi naman eh, niloloko mo lang ako. " nakangusong sabi nya.

"Siguro totoo yung sinasabi nila no? Na kung sino ang mas nag-enjoy sya ang kamukha?" paratang nya pa sa akin.

"Babe, san mob a nakukuha yang mga sinasabi mo? Hindi ba kung sino ang mas mahal sya ang kamukha. Eh mas mahal kita kaya ako ang kamukha ng mga anak natin." Sabi ko pa sa kanya.

"Pero mas mahal kaya kita" Kontra nya.

"No, patunay ang mga anak natin." Sabi ko din. Di ako papatalo. Eh sa mas mahal ko sya eh.

Nakakatawa lang isipin ang sitwasyon namin. Wala na kong paki kahit ba pinagtripan nya pa ako. Basta masaya ako, dahil ito ang pangarap ko.

Alex POV

Natatawa ako ng maaalala ko kung paano kung kinustasaba ang doctor na nakisakay muna sa akin. Kung ano-ano pang pakiusap ang ginawa ko sa kanya para lang pumayag sya.

And in the end napapayag ko rin sya. Kahit na naaawa na k okay Reid at sa kambal ng umiyak sila pinanindigan ko pa rin ang pagpapanggap ko. Pero nung iharap na ulit sa akin ang mga anak ko dun na ako bumigay.

Wala eh, tinamaan ng magaling. Ayon tuloy napagtripan ko si Reid sungit. Buti nga hindi nagalit eh kung hindi abit abot na suyo ang gagawin ko. Knowing him pabebe pa naman yon madalas.

Tiningnan ko ulit ang mga anak ko nasa bisig ko, ang gaganda at gagwapo talaga nila. Mana sa ama.

#TeamAleidFOREVER