Romeo & Juliet [Werewolf Story]

Balkonscène - orgineel

Ik vond het een leuk idee om jullie te tonen wat ik van het origineel gebruikt hem voor de balkonscène in dit verhaal. Alles in cursief, heb ik als inspiratie gebruikt :) 

Romeo
Maar stil, welk licht breekt door dat venster ginds?
Het is het oosten en Julia is de zon.
Kom, zonnestraal, dood de jaloerse maan,
al bleek en ziek van afgunst omdat jij,
haar meisje, zoveel mooier bent dan zij.
Wees niet haar maagd, nu zij afgunstig is,
want haar Vestaals gewaad is ziek en groen,
zo'n kleur dragen de narren. Werp het af.
Het is mijn vrouwe, O het is mijn lief!
O, als zij dat eens wist!
Zij spreekt, maar zegt toch niets. Hoe moet dat nu?
Haar ogen spreken; ik zeg iets terug.
Maar ik durf niet. Zij spreekt niet tegen mij.
Twee sterren, de helderste aan het firmament,
smeken haar ogen om, tot zij terug zijn,
voor hen te schitteren, elk in een sfeer.
Haar ogen daar, dan staken die daar hier
in haar hoofd maar bleek af bij haar gelaat,
zoals overdag een lamp. Haar ogen ginds
doorvloeiden heel de lucht met zulk een schijn,
de vogels zongen dat 't geen nacht kon zijn.
Hoe zij haar wang doet rusten op haar hand.
O, was ik toch de zijde aan haar hand,
dat ik haar wang mocht raken.JuliaO.RomeoZij spreekt.
Nog eens, lichtende engel, want jij straalt
zo heerlijk in de nacht, boven mijn hoofd,
zoals een gewiekte hemelbode glanst
voor de verbaasde ogen - open wijd -
van stervelingen van schrik op hun rug,
als hij de trage zwelwolkjes bestijgt
en voort zeilt op de boezem van de lucht.JuliaO Romeo, Romeo, waarom ben jij Romeo?
Verwerp je vader, en verzaak je naam.
Wil je dat niet, zweer dat je van mij houdt,
dan heet ik hierna nooit meer Capulet.RomeoLuister ik verder, of zeg ik nu iets.JuliaHet is jouw naam maar, die mijn vijand is.
Jij bent jezelf, en dus geen Montague.
Wat is Montague? Dat is geen hand, geen voet,
geen arm, gezicht of enig ander deel
dat bij een man hoort. Noem je anders dan.
Wat zegt een naam. Een roos blijft zoet van geur,
al geven wij haar nog zo'n vreemde naam.
Zo ook Romeo; zonder dat Romeo
zou hij even volmaakt blijven als nu,
mij even lief. Romeo, weg, die naam,
hij hoort niet bij jou, werp hem af, en neem
mij in de plaats.RomeoIk neem je op je woord.
Geef mij dan 'Lief' als nieuwe doopnaam mee.
Vanaf vandaag heet ik geen Romeo.JuliaWie ben jij, die verborgen in de nacht
komt afluisteren wat ik hier zeg.RomeoEen naam,
ik weet niet hoe ik zeggen moet hoe ik heet;
een naam, mijn engel, die ik zelf zo haat,
omdat hij voor jou als een vijand is.
Was hij geschreven, ik scheurde het woord in twee.JuliaGeen honderd woorden hoor ik van jou tong,
en toch weet ik al wie die klanken uit.
Ben jij niet Romeo, een Montague?RomeoAls je het niet wilt, meisje, dan geen van twee.JuliaHoe ben jij hier gekomen, en waarom?
De muur is hoog, en klimmen valt niet mee,
en, wetend wie je bent, is het je dood,
als een van mijn verwanten je hier vindt.RomeoMet liefdes lichte vleugels vloog ik hier,
geen stenen grens die ooit mijn liefde stopt;
en al wat liefde kan, dat zet zij door.
Daarom vrees ik ook je verwanten niet.JuliaAls zij je zien, dan wordt je hier vermoord.RomeoHelaas, jouw ogen bergen meer gevaar
dan twintig van hun zwaarden. Als jij straalt,
ben ik onkwetsbaar voor vijandigheid.JuliaIk hoop bij God, dat ze je hier niet zien.RomeoHet kleed der nacht onttrekt mij aan hun oog.
Laat ze me vinden hier, als jij nee zegt.
Mijn leven eindigt beter met hun haat
dan dat ik langzaam wegkwijn zonder jou.JuliaWie heeft verteld hoe je hier komen kon.RomeoDe liefde, die mij steeds tot zoeken dwong.
Ik gaf haar ogen, en zij gaf mij raad.
Ik ben geen zeeman, maar, al woonde jij
aan brede stranden bij de verste zee,
dan waagde ik toch een reis voor zulk een buit.Julia't Is goed dat nacht nu mijn gezicht verbergt,
een meisjesblos kleurde anders vast mijn wang
om dat wat jij gehoord heb wat ik zei.
Het liefst bleef ik formeel; ontkende het liefst
wat ik net zei. Vaarwel 'Zoals het hoort'.
Hou jij van mij? Ik weet, je zegt vast 'Ja',
en ik neem je op je woord. Maar, als je zweert,
en je blijkt ontrouw, later? Zeus, die lacht
om meineden van minnaars. Romeo,
zeg het me eerlijk, als je van mij houdt.
Of, als ik me te snel laat winnen, soms,
dan kijk ik stuurs, verstoord, en zeg ik 'Nee',
dat jij mij het hof kunt maken. Nee, toch niet,
mijn Montague, mijn liefde is te groot,
je denkt vast dat ik te lichtzinnig ben,
maar geloof me, ridder, ik blijk veel meer trouw
dan allen die zo knap terughoudend zijn.
Ik had natuurlijk ook zo moeten zijn,
maar voor ik het wist, hoorde jij wat ik zei,
hoe diep ik je bemin. Vergeef het mij,
en noem dit niet een al te lichte val,
wat duistere nacht zo aan jou heeft onthuld.
- stuk uitgeknipt - 
JuliaMen roept mij binnen. O, tot ziens, mijn lief.