Romeo & Juliet [Werewolf Story]

12.

12. 

Ik wil nog even zeggen dat dit hoofdstuk zich dus afspeelt, net na de balkon scène. 

Juliet 

Ik had verwacht dat mijn moeder boos zou zijn. Ik wist goed genoeg dat ze ons had horen praten. Dat ze wist wat ik gezegd had. En dat ze wist wat Romeo me beloofd had. Hij zou me morgen komen halen. Alleen als ik dat wou natuurlijk. Ik voelde me zo gelukkig dat Romeo me die keuze wou geven. Hij wou echt doen wat het beste was voor mij. Wat ik wou. Dat betekende dat hij me echt wel respecteerde, en daar was ik heel blij om.

" Je beseft dat je vader hier niet blij mee zal zijn, hé? " We zaten naast elkaar op het bed. Ik zat tegen de muur, met mijn benen opgetrokken. Mijn armen had ik rond mijn knieën geslagen. " Ik kan hier niet blijven zonder Romeo, mam. Ik moet bij hem zijn. Mijn wolf wordt gek als we nog langer zo stiekem blijven doen. " 

Toen Romeo terug naar zijn eigen roedel ging, voelde ik hoe mijn wolf niets liever wou dan achter hem aangaan. Ze wou hem volgen. Bij hem zijn. Alleen kon dat nog niet op dit moment. Hoe graag ik dat ook wou. " Ik weet het, lieverd. " Ze legde haar hand op mijn knie. " Ik begrijp dat het moeilijk is voor jullie. " Ze zuchtte kort. 

" Ik zie je niet graag vertrekken, maar als dat is wat jou gelukkig maakt, dan zal ik dat accepteren. " Ze glimlachte kleintjes. De glimlach was duidelijk geforceerd. Zij dacht iets helemaal anders over deze situatie, maar ze hield genoeg van me om mij te laten beslissen. " Ik zal je wel missen, maar ik ben er zeker van dat Romeo er alles aan zal doen om je gelukkig te maken. " 

Ze drukte een kus op mijn voorhoofd, voor ze recht stond en de kamer verliet.

------

Mijn tas lag onder mijn bed. Helemaal klaar, voor het moment dat Romeo zou komen. Tot ik eindelijk bij mijn mate zou kunnen zijn. Gedaan stiekem gedoe. Gedaan denken aan anderen. Enkel nog wij twee. 

Mijn moeder liep al de hele tijd zenuwachtig. Ik was bang dat mijn vader daardoor zou merken dat er iets ging gebeuren. Zodra hij iets zou merken, zou ik niet meer weg kunnen. Dan zou hij ervoor zorgen dat Romeo gevangen genomen werd. Dan zou ik hem nooit meer zien. En dat wou ik niet laten gebeuren, natuurlijk.Ik had mijn tas goed verstopt onder mijn bed. Voor het geval een poetsvrouw of iemand anders hem zou vinden. 

Vannacht had ik verrassend goed geslapen. Ik was bijna meteen in slaap gevallen. Met als droom mijn nieuwe leven met Romeo. Hoe ik naast hem wakker zou worden. Hoe ik tegen hem zou praten. Zelfs de toekomst was even voorbij gekomen, met een kleine Romeo. Het had er deze ochtend wel voor gezorgd dat ik nog meer vlinders in mijn buik voelde. Ik kon echt niet langer meer wachten om hem te zien. Alleen moest ik nog even geduld hebben tot vanavond.

" Juliet? " Ik was net op weg naar de tuin, in de hoop zo even te ontsnappen aan alle zenuwen. " Ja, pap? " Ik draaide me langzaam om. " Je moeder doet al een hele dag vreemd. Weet jij soms de reden? " Ik kon mezelf niet onderdrukken. Ik moest en zou even slikken en dat merkte hij natuurlijk. 

" Wat is er aan de hand? " Hij zette een stap naar voor en legde zijn hand op mijn onderrug. " Ik ... " Mijn gedachten zochten naar een reden, naar een excuus. Ik had maar een paar seconden om één te vinden. 

" Ik zou heel erg graag een puppy adopteren. Je weet hoe hard mama strest als ze eraan denkt dat hier nog een levend wezen rondloopt. " Ik grinnikte nerveus, hopend dat hij niet zou merken dat het een leugen was. 

Gelukkig lachte hij. Hij dacht dat ik de waarheid sprak. " Ze mag er niet aan denken om nog eens iemand op te voeden. " Hij schudde kort zijn hoofd, voor hij een stap opzij zette. " Ik zal je maar laten. Ik zie je vanavond? " Hij wachtte mijn reactie niet af, drukte een kus op mijn haar en stapte daarna weg. 

Zodra hij ver genoeg was, zuchtte ik diep. Het was bijna mislukt! Ik had wel al verwacht dat hij de verandering in mijn moeder's gedrag zou opmerken. Gelukkig had ik op tijd een reden kunnen bedenken. Nu moest ik me nog weinig zorgen maken over mijn moeder. Mijn vader wist nu wat er zogezegd aan de hand was, dus zou hij zich geen vragen meer stellen. Dat was toch al één probleem minder.

A/N: Laat zeker weten wat jullie ervan vinden :D

Vote/Comment/Follow