Revenge of the Childish Mafia Queen (Completed)

Chapter 24

*Amelia's Pov*

Hindi ako makapaniwala na ganun kasama, si icy para lokohin kami ano ba ginawa naming mali?! Gusto niyong malaman kung bakit kami galit?

*Flashback*

Naglalakad kami papunta sa classroom ng sumigaw si violet habang tumatakbo papunta saamin.

"Guys ayaw ko sabihin sa inyo ito pero hindi ko na kaya. Palagi kayong sinisiraan ni icy. Ito, pa oh may nirecord ako." pinlay niya yung recorder.

"Tsk, ayaw kong makipagkaibigan kaila amelia dahil ang lalandi nila. Masyado din nagmamagaling." yun ang sabi ni icy sa recorder kaya napasinghap kami.

"Tsk, may nakarinig ba sa sinabe niya?" tumango si violet at tinuro mga kasama niya.

Tsk, hindi ko akalain na ganun ugali ni icy.

*End of Flashback*

Kaya ganun kami kagalit kay icy. Hindi namin alam kung bakit hindi galit si aubrey. Kinakampi pa niya ang taksil na iyon.

Pumasok na si maam kaya napabalik ako sa realidad.

"Okey guys we have a new student." tsk matatapos na ang school tapos maay new student!?

"Sana lalake."

"Wuaaah sana gwapo."

Tsk mga malalandi. Hindi na talaga mawawala mga ganito.

"Mister Park, you may come inside." pagkasabi ni maam ay pumasok na ang bagong student kaya nagsitilian ang mga babae.

"Andrew Noah Park, 18. You can call me drew." cold niyang sabi.

"O.. Key, you may now take your seat." hindi siya pinansin ni drew at deretso lang ito lumakad papunta sa kanyang upuan.

Ano naman kaya ang magiging papel ni Drew sa buhay namin?

Ano ba 'tong iniisip ko? Hindi ko pa nga naayos ang problema namin ni Icy. Magkakagusto ba siya kay drew or si drew ang magkakagusto sa kanya?

Ayaw kong masaktan ulit siya. Oo, galit ako sakanya pero nag-aalala parin ako sakanya at mahal ko kaya iyon syempre bilang kaibigan.

"Ame ko ano iniisip mo?? Ako ba yan??" tinignan ko siya ng masama kaya napanguso siya.

"Bakit mo ba ako ginugulo?" panira kasi ng moment eh.

"Bell na po." Tumayo agad ako pagkasabi niya iyon.

***

*Icy's Pov*

Nakaupo lang ako sa bench habang umuulan. Hindi ko nga maramdaman kung basa na ba ako eh. Namamnhid na yata ako sa lahat ng nararanasan ko.

Bakit pa kasi ako nagkaroon ng selective amnesia aish. Ayan tuloy nakalimutan ko ang mga importante na bagay.

Basta namimiss ko na ang dati namin pagsasama hay. Kakagising ko lang sa coma eto agad ang nakuha ko. Ang malas ko sobra at nalaman ko pang patay na ang magulang ko!?

Naiiyak na ako sa lahat ng naiisip ko ang sakit kasi lahat iniiwan nalang ako wala naman akong ginawa.

Sa sobra yatang lalim ng iniisip ko hindi ko napansin na hindi na pumapatak ang tubig saakin kaya napatingin ako sa taas. May katabi ako at may hawak na payong kaya hindi kami nababasa.

"Tsk are you stupid or what?" Sungit naman nagmomoment ang tao dito eh.

"Wag mo akong pansinin you don't know what my problem is and I don't talk to strangers." Hindi ko naman talaga siya kilala eh.

"I'm Drew, I may not know what your problem is but I'm here to listen." At least may gustong makinig sa akin.

"Ako nga pala si Icy." Sabi ko

"So icy, what's the matter? Tell me all your problems." Tumango ako sa sinabe niya hindi ko alam bakit ko siya kinakausap, pero may tiawala ako sakanya.

"Haha hindi mo naman kailangan magenglish uy, nasa pilipinas tayo." Biro ko pero binatukan niya ako awts.

"Ang seryoso ng usapan tapos may gana kapa makipagjoke!?" Napakamot nakang ako sa batok. Pinapagaan ko lang naman ang atmosphere eh.

"Hay fine, lahat kasi ng malalapit sa akin ay nawawala at lumalayo saakin. Ano ba ang nagawa kong mali kaya binigay ito ng diyos sa akin?! Lagi ko ngang iniisip na sana hindi nalang selective amnesia ang nakuha ko, sana amnesia ang nakuha ko para makalimutan ko lahat ng naranasan ko. Pero ang masmaganda ay mamatay nalang ako, what's the point of living if the ones you love are faraway from you?" Hindi ko mapigilan umiyak ang sakit eh lahat kasi talaga ang layo sa akin.

"Shhh everything has a reason. Malalampas mo din ang pagsubok na ito alam ko iyon. You're a strong girl icy I know that, so stop crying okey? Alam kong masakit ang mga naranasan mo, pero kailangan mo maging matatag." Sabi niya habang pinupunas ang luha ko.

Ang gwapo pala niya kapag malapitan biglang bumilis ang tibok ng puso ko katulad ng dati it can't be. Baka kinakabahan lang ako.

Bigla niya pinitik ang nuo ko kaya napabalik ako sa realidad at tinignan siya ng masama.

"Hey, what's that for!?" Kakainis eh laging nainira ng moment.

"Alam ko gwapo ako, so stop drooling may laway nang tumutulo oh." Pagkasabi niya iyon ay napahawak ako sa bibig ko, pero wala naman laway kaya tinignan ko siya ng masama.

"Hahaha stupid!! You should have seen the look on your face hahaha!!" Tawa siya ng tawa sige tawa pa mahulog ka sana.

"Huy, ayaw ko ang tingin na iyan kaya tigilan mo na." Sabi niya pero halata na nagpipigil ng tawa.

"Panira ka din ng moment eh noh?" Naiinis kong tanong.

"Moment sa pag daydream kung gaano ako kagwapo." Sabi niya at tumawa ulit ng malakas kaya nahulog ito sa bench, pero tumatawa parin halos gumulong na nga sa sahig eh. Hindi na umuulan kaya ginagawa niya ito hay tinamaan na siya ng kabaliwan.

Kailangan ko na yata tumawag ng mental baka mahawaan pa ako.

"HUY!!" Gulat niya saakin.

"AY MENTAL." Sigaw ko kaya tumawa ulit siya ng malakas tsk baliw na talaga siya.

Pero at least nakalimutan ko ang mga problema ko.

Thanks noah for accompanying me kahit na kakakilala lang natin. Kakakilala lang namin ganito na gad kami kaclose. Sana hindi matapos ang masayang araw na ito.

Pero alam ko na balang araw ay may masamang mangyayari, may mawawala at may masasaktan. Hindi talaga mawawala ang mga iyan sa story noh.

****