Moon Academy | FIN

CHAPTER 35: Scent

A/N: Sorry at ngayon lang nakaupdate. Writer's block kasi hahaha. For this week, isa lang ang ipopost kong chapter. Busy masyado sa work kaya hindi ko pa matapos ang next chapter. Hindi ko rin magawa ang story sa work dahil maraming nakabantay sa akin dahil baguhan pa lang ako. Anyway, please enjoy this short chapter for now. :D

--Third POV-

Ang tahimik na gubat ay napuno ng ingay ng mga werewolves, vampires at beasts. Mga ungol, sigawan at ingay ng mga katawang pinapatay ng walang awa. Marami sa mga werewolf ay mga estudyante sa Academy, pero sa kilos at galaw nila, parang hindi sila estudyante. Isa isa nilang pinapatay ang kalaban ng walang pagdadalawang isip. Tulong tulong sila sa pagatake sa kalaban at walang nagpapakita ng takot.

Nakita ni Seb na isa sa mga female fighter niya ay may tatlong kalaban na vampire. Natapos nang patayin ng babae ang isang vampire pero may natitira pa. Mabilis na tinulungan ito ni Seb matapos niya ring patayin ang isang rogue. Sumunod naman ang iba niyang kasama niya.

Tatlong beast at dalawang vampire ang tumakbo patungo sa direksyon nila Eros pero mabilis na humarang sila Vincent, Ivan at Aris at inatake ang mga kalaban. Hindi tumigil sila Eros sa pagtakbo at sa paghahanap kay Jaquelyn.

All was going according to Eros' plan but two vampires attacked him out of nowhere. Wala lang Eros kung may susulpot man dahil mabilis niya itong tinatapos pero walang siya sa mood to waste his time on killing them.

'THIS FCKING BASTARDS ARE WASTING OUR TIME!' Eros' wolf shouted. Walang pagdadalawang isip na ginamit nila ang ability nila para pugutan ito ng mga ulo.

Nang dahil sa wind ability niya, the wind changed direction and a scent hit him. Without telling his team, he dashed towards the direction where the scent came from.

The only problem is, he's not the only one who smelled her scent.

Dahan dahang lumingon si Edward kung saan galing ang amoy at binalot ng galit ang buong katawan niya. His red eyes bright and he snarled at the realization she escaped.

"You will regret everything, Mi Belle," he said before running towards the scent and away from the fight.

--Jaquelyn-

Hinahabol namin nila Kuya ang hininga naming habang nagtatago kami sa isang malaking tipak ng bato malapit sa river. May maliit na kweba ito na kasya kaming tatlo. Even though we want to go back as fast as we can, we can't. Ni isa sa amin ay wala sa kondisyon para tumakbo ng mabilis ng walang tigil.

"Okay ka lang Kuya Jo?" tanong ko habang nakatingin sa right paw niya. Dumudugo ito.

Tinago niya ang paw niya and nudged my chin. Telling me he's fine even though I know he's not.

Sumilip ako sa labas at pinakinggan ang buong gubat. Nanlaki naman ang mga mata ko ng marinig ko ang ingay ng laban.

'We are closer than we thought!' natatarantang sigaw ko sa isipan ko. Ibig sabihin mas mataas ang chance na malaman na ni Edward na nakatakas na kami. Bumilis ang takbo ng puso ko dahil sa kaba at takot. 'Edward wil come for us! He's going to kills us!'

Naramdaman yata nila Kuya ang takot at nakita ang panginginig ko dahil bigla ako kinagat ni Kuya Je pero hindi to the point that there's blood. I glared at him but he just softly barked at me and even though I can't hear him, I understood what he was trying to tell me.

That I need to try and calm down. Mula bata pa kami sinasabihan na kami na dapat hindi naming hayaan na kainin kami ng takot. I closed my eyes as I remember my Dad's words to us. 'It's okay to be scared but don't let it eat you alive. Let that fear be your strenght'.