Mystery of a TATTOOED Girl

MYSTERY XI.3: = Mount Tarim =

Parang mga batang nagtampisaw sila sa malinis na batis. Naisipan nilang magbasaan pa nang sadya siyang tinalamsikan ng tubig ni Lizette sa kanyang mukha. Dahil malakas iyon ay may pumasok pa sa kanyang ilong na ikinasinga niya at ikinatawa naman nito ng malakas sabay may halong pandidiri. When he suddenly hit Lizette's back hard by the water, it made her shirt half-overtopped. Gumanti rin siya ng tawa dito na kaagad din namang nawala nang may mapansin na naman siya. Sa ikalawang pagkakataon, alam niyang hindi na siya nagkakamali.

Startled, he barely swallowed hard.

As far as he was concerned, Nathalie and him saw nothing that day. Making him think that he was just really drunk the night he had seen it. But, now became so unexplainable.

"Aray ko naman! You're so mean!" ibinaba nito kaagad ang damit at lumingon sa kanya, nakasimangot. Napataas ang kilay nito nang mapansin nitong nakatulala siya dito. "Hello?!" Lizette waved her hand in front of him.

Napakurap-kurap siya, "Y-yeah?"

"What on earth you're suddenly withe there?"

He made up an answer. "Uhm-- uhh.. Ano kasi, I thought I saw a water snake."

"W-water snake?!" natumba sila sa batuhan nang biglang tumakbo ito at kumapit sa kanya, "I'm scared to be bitten by a water snake!" She blurted again, eyes almost bulging out while her body was shaking

Bigla siyang natawa kahit pa medyo masakit ang pagkakasandal niya sa mga bato, "I said, I just thought. I'm not really sure."

Bumitaw ito sa kanya at tumayo ng maayos, "Ewan. Siguro sinadya mo iyon para lang m-manantsing sakin!" she said more of an accusation.

Hindi naman ito makatingin ng diretso sa kanya at dahil maputi si Lizette, kitang-kita niya ang biglang pamumula ng pisngi nito. He suddenly felt the urge to laugh at her, but did otherwise.

Tumayo na lamang siya at hindi na lamang pinansin ang pamumula nito. Baka kasi kung ano pa ang masabi nito sa kanya., "Grabe ka. May ibang kahulugan kaagad dapat? E ikaw naman ang unang lumapit sa akin." he chuckled taking her joke.

She did not answer. He knew what that silence meant. Rather than looking at her to see more of her ashamed state, he looked to the other direction instead.

"Maligo na nga lang tayo! Don't spoil the beautiful day." pag-iiba niya atsaka muling lumusong sa tubig.

Sumang-ayon din naman ito na talagang hindi pa nadadala sapagkat nagawa pa nitong makipagharutan sa kanya.

"Kapag nagakaroon ka ng pagkakataon na makita si Silver Butterfly, ano ang itatanong mo sa kanya?"

He stopped from scribbling a report on his notepad and glance at Lizette. He saw her reading something on her laptop. She was asking seriously.

He moved his eyes looking at the distance, realizing something ."Marami akong gustong itanong sa kanya." he paused, trying not to crack his voice. "Pero hindi ko na iisa-isahin ang mga iyon dahil wala pa naman siya sa harapan ko. Not that I don't wanna share it with you. But I wanna talk all of it exclusively with her." Bawi niya kasi baka may ibang ipakahulugan si Lizette. Nang hindi ito nagsalita at sa tingin naman niya ay okay lang ito, nagpatuloy siya, "You know what, if she's really existing, I wanna see her. Anyway, I'm halfway believing that she does really exist."

"So, ready ka na ba kung saka-sakali mang magkita kayo?"

He looked downward. Isa rin ang tanong na iyon sa kanyang sarili. Talaga bang handa na siyang makaharap ito kung sakali mang totoo ito? Handa na ba niyang harapin ang masakit na katotohanan? Bukod sa sakit at pagsisisi, ano pa kaya ang mga emosyon ang kanyang mararamdaman?