TATLI TEHLİKE~(Tamamlandı)

KARANLIK

Yaklaşan ayak sesleriyle iyice köşeye sinmiştim.

Bu kimdi? Benden ne istiyordu?

Yoksa bu adam bıçakladığım adam mıydı?

"Görüşmeyeli nasılsın kedicik?"

Tam da tahmin ettiğim gibi...

Bu benim bıçakladığım adamdı ve şimdi benden alacağı bir intikam vardı, korkmaya başlasam iyi olurdu sanırım.

 "Ne istiyorsun?"

"Canını küçük, canını istiyorum..."

Yanıma oturup elini saçlarımda gezdirdi. Ondan korkuyordum. Normal zamanlarda cesur olan ben şimdi dilimi yutmuştum.

"Önce sana yazık olacak, sonra da diğerlerine..."

Yanımdan kalkarak beni bileğimden tuttu ve ayağa kaldırdı. Titremem normal miydi?

Beni bulunduğum odadan çıkartıp başka bir odaya soktu.
Oda bomboştu ve ortasında bir sandalye vardı. Sertçe sandalyeye oturtulduğumda yutkundum.
Sanırım yolun sonuna yaklaşıyoruz... diye geçirdim içimden.

Acaba Batu ve Deniz yokluğumu fark edince ne yapmışlardı?
Batu beni hak etmediğini söylemişti. Yanılıyordu. O beni ben onu hak ediyordum. Onunla mutlu olma hayallerim vardı. Olamayacaktık.
Deniz'le daha yeni kaynaşmıştık.
Onunla da ayrılacaktık.
Annem... Oysaki beni yeni yeni sevmeye başlamıştı. Pınar, Umut, Berkan ve Emir...
Ya onlar ne yapacaktı?

"Şahin abi kamerayı getirdim."

Karşımdaki a da m dönüp kamerayı aldığında adının Şahin olmasına şaşırmadım.
Çünkü Şahin gibi tehlike kokuyordu.

Bizim gurubun da tehlikeli olduğunu söylerlerdi. Ama bizim tehlikemiz tatlıydı.

Tatlı Tehlike...

Şahin kamerayı karşıma kuruduğunda başımı öne eğdim.

"Bak burada kimler var, kedicik."

Kameraya baktığımda Deniz ve Batu'yu gördüm. Arkalarında bir adam vardı ve elindeki silahı onlara doğrultmuştu.

"N-ne yapıyorsun?  Sakın onlara zarar verme!"

Şahin kahkaha attı.Komik miydi? Aptal herif!

"Onlara zarar vermeyeceğim, yani şimdilik."

Arkasını dönüp odadan çıktı.
Kamera açık kalmıştı. Batu ve Deniz birbirlerine bir şey söyleyerek farklı yönlere yürümeye başladılar. Kamera Batu'yu takip ediyordu.

İki adam ona doğru yaklaştığı anda "Batu dikkat et!" diye bağırdım beni görmese de. Sonra kamera kapandı.

"Bırak onu!Lütfen! "

Kapıya doğru bağırdım ama ses gelmedi.

Sessizce ağlamaya başladım.
Ben hiç sesli ağlayamazdım ki...

Yaklaşık yarım saat sonra evde bir hareketlilik oldu. Sonra da adımın bağırıldığını duydum.

Batu!

"Arya!"

Kapıya döndüğümde onu içeri attılar. Şahin peşinden girerek "Onunla son kez konuş! " dedi ve kapıyı kilitledi. Batunun elleri bağlı olmadığı için koşup bana sarıldı.

"İyi misin?"
"Bizi öldürecekler, Batu!"
"Korkma," diyerek saçlarımı okşadı. Omuzunun üzerinden kokusunu içime çektim. Belkide bu sondu...

Ellerimi çözdüğünde ona kollarımı doladım.

"Özür dilerim. Sana sahip çıkamadım."

"Senin suçun değildi, Batu."

Kapı açıldığında oraya baktım.
Şahin elindeki silahla bize doğru yürüdü.

Adamları bizi ayırdığında Batu kurtulmaya çalıştı.

Ama boşunaydı...

"Önce hanginizden başlasam? "

Batu ile aynı anda "Benden!"dedik.

Sanırım ölmeyi kabullenmek böyle  bir şeydi.

Şahin Batu'ya yöneldiğinde önüne geçtim.

"Lütfen onu bırak.Onun suçu yok. Beni öldür."

"Ah, gözlerim yaşardı. Büyük aşk..."

Beni kenara ittiğinde yere düştüm. Düşmemle silahın patlama sesi bir oldu. Endişeye o tarafa baktım.

"Hayır! Batu!"

Ona doğru koştuğumda yere düşmüştü.

"Hayır ölme! "

Elimi kavrayarak gözlerime baktı. Kalbinden vurmuştu onu.
Pislik!

Batu yüzünü buruşturarak konuştu. Canı çok yanıyor olmalıydı.
Benim yüzümden.

"Sana bir sır vereyim mi?"

Kafamı sallayarak "Ver,"dedim. Gözyaşım yanağımdan süzülerek onun yanağına düştü.

"Aslında bende seni seviyorum."

Söylediği şeyle hıçkırmam bir oldu. Bunu böyle mi öğrenecektim?

Silah bir kez daha patladığında göğsümde bir sızı hissettim.

Yanına yığılırken elini bırakmadım.

"Seni seviyorum."

"Seni seviyorum."

Birbirimize söylediğimiz son sözler bunlar olurken umutlarımızı birbirine bağladık.

Son gördüğüm şey Sevdiğimin gözlerindeki Aşk olmuştu.

          Mutsuz ve sonsuz aşk...