TATLI TEHLİKE~(Tamamlandı)

13- Netlik Abidesi

Tekrar ve tekrar yeni bir bölümle karşınızdayız<3
Bölüm aceleye geldiği için bir kaç miniminnacık hatalar olabilir. Hata olursa affola değerli okuyucularımız. Çok konuştu bu yazar:-P
Neyse iyi okumalar <3 :-):-)

||||||||||||||||||||||||||||

Saçımın çekilmesiyle gözlerimi aralayıp kaşlarımı çattım.

"Deniz ne yapıyorsun ya?!"

Cırlamamla kulaklarını kapattı ve yüzünü buruşturdu.

"Asıl sen niye bağırıyorsun? Hadi kahvaltıya!"

Söylene söylene odadan çıktığında bende aynı şekilde söylenerek üzerimi giyindim.

Kahvaltıya indiğimde sadece Deniz vardı. Masaya oturup tabağıma yemek doldurdum.

"Hastaneye gelecek misin?"

Olumsuz anlamda kafasını salladı.

"Uyandığına göre gelmemem daha iyi olur."

Onu anlayabiliyordum. Onu bizim ortama ben sokmuştum.
O da hiç itiraz etmeden gelmişti ve ortama ayak uydurmaya çalışmıştı.

Yemeğimi yedim ve montumu giyindim. Dışarısı soğuktu ve yağmur yağıyordu. Çağırdığım taksiyi beklemek için kapının önüne çıktım. Soğuk içime işlemişti. Taksi sonunda gelebildiğinde hastanenin yolunu tuttuk.

Hastaneye vardığımda parayı ödeyip araçtan indim. Daha önce geldiğim odayı bularak içeriye daldım.

Emir daha yeni kahvaltı yapıyordu. Yanında ise Umut vardı. Onlarla selamlaştıktan sonra yatağın kenarına oturdum ve kahvaltı tepsisini elinden aldım. Tepsiyi kucağıma koydum ve yemediği yemekleri ona zorla yedirmeye çalıştım.

"Çocuk değilim ben Arya!"

"O zaman mızmızlanma da ye şunu!"

Birşey söylemesine izin vermeden peyniri ağzına tıktım.

"Bana çok kötü davranıyorsun Arya. Daha iyileşmedim.

Ağzını bitirmeden konuştuğunda güldüm.

"Bende seni iyileştirmeye çalışıyorum işte. Sadece sana özel."

Söylediğim şeyle pis pis sırıttı ve itiraz etmeden herşeyi yedi.
Yemek tepsisini masanın üzerine koydum.

"Biz çıkalım istersen sen biraz uyu."

"Olur."

Umut kantine ineceğini söyleyip önden çıktı. Ben ise Emir ın yastığını düzelttim ve öyle çıktım.

Dışarı çıktığımda bir iki kez Emir in yanında gördüğüm kız ile karşı karşıya geldim. Gıcık birinin tekiydi.

Tam karşısına geçip "kime baktın?" diye sordum.
Aslında bunu hesap sorarmış gibi söylemiştim.

O da boş durmadı ve bana meydan okumaya çalışarak "Emir'e" dedi.

"Emir dinleniyor."

Suratını astı ve"O zaman beklerim,"dedi.

Ah şimdi bir beyzbol sopası ile senin ağzının ortasına vurmak vardı.

İçimden ona hakaret ettim.

"Beklemene gerek yok. Haftaya okulda olur."

Kız kaşlarını çatarak "Ama biz..."diyordu ki lafını böldüm.