Başlangıç tarihi: 19.03.2015
En yüksek sıralama #Korku: 39 (01.05.2017)
Cryaotic'in seçip youtube kanalında sesli yorumladığı Creepypastaları sizlere sunacağım. İngilizce olan bu hikayeleri elimden geldiğince düzgün bir şekilde çevirip sizleri Cry i...
Karanlıkta, çantamı bulmaya çalıştım. El fenerim yoktu ama telefonumun ışığıyla biraz olsun etrafı aydınlatabiliyordum. Ayrıca, çıldırmak üzereydim. Bunun sadece bir film olmasını istediğimi inkar edemeyeceğim. Çantamı buldum. Açtım, odanın içinde loş bir ışık vardı. Bu ışıkta bile gölgeler gözüme gözüme girmeye devam ediyordu. Tek bir hareketlenmede bile aşırı korkuyordum. Titriyordum, kameraya odaklanmak için kendimi zorladım.
Dikkatlice yataktan kalktım ve perde olduğunu düşündüğüm tarafa doğru yürümeye başladım. Telefondan gelen kısık ışıkla etrafı görmek çok zordu. Elimle sanki bir şeyi itiyormuş gibi perdenin olduğu tarafa doğru yürüyordum. Aynı zaman da kapının alt kısmına da ışık tutuyordum hala orada gölge olup olmadığını anlamak için. Fakat gitmişti, orada duran her kimse artık yoktu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Işığı tekrar perde yönüne çevirmem ile birlikte kapıdan ''kılik'' sesi geldi. Sanki kapıyı açmadan önce anahtarla kilidi açmanız gibi düşünün. Panikledim, kapıya bakmak için pinekleyerek yürümeye başladım. Açıklamayacağım bir şekilde kapı kendi kendine açılmıştı. O aralıktan bir şey görme umuduyla baktım fakat zifiri karanlıktan başka bir şey gözüme çarpmıyordu.
Kapıyı tekrar kapadım. Kilitleri iki kez kontrol ettim. Her şey yolundaydı. Rahat bir nefes aldım.
Odamın arka tarafından koşar adım sesi gelmişti. Banyo tarafından. Dikkatlice ve yavaş yavaş sesi doğru yürüdüm. Ellerim çok fazla titriyordu, sakin kalamıyordum. Bu titremeler videonun kalitesini bozacaktı belki ama şuan ne durumda olduğu umurumda değildi. Sesin kaynağına yaklaşmaya devam ettim fakat orada da duvarla boy aynasının arasına sıkıştırılmış kağıttan başka bir şey bulamadım.
Katlanmış kağıdı açmaya uğraşırken stresten gözyaşlarım kağıda düşüyordu. Sonunda açmayı becerdiğimde iki kelimeyle ''Arkanı dön.'' yazıyordu.
Bir şey yapacak durumda değildim. Korkuyla, telefonumun ışığını boy aynasına doğru kaldırdım. Eğer arkamda biri varsa rahatça görebilecektim. Öyle de oldu, fazla uzun değildi fakat yatağımın oradan bir süluet bana doğru ilerliyordu. O korkuyla kendimi direk banyoya attım ve kapıyı arkamdan kilitledim.
Hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Duvara yaslanıp yavaş yavaş aşağıya doğru kaydım. Kıyık fayansın üstünde oturuyordum. Bir an için tekrar kalkıp kapıyı kontrol ettim. Kilitliydi. Çok korkuyordum. Kapıya kulağımı yasladım. Fısıldadı:
''GİT BURADAN!'' çığlık attım. Sesi aniden durdu. Derin bir nefes aldım. Kameram az kalsın yere düşüyordu. Beni burada hayatta tutan tek şey yok olabilirdi.
Gün ışıkları kapının altından sızana kadar banyoda oturdum, saatlerce bekledim. Güvenli olduğunu anlayana kadar bekledim. Dikkatli bir şekilde kapıyı araladım ve etrafa baktım. Sahil açıktı. Eşyalarımı toplayıp odadan çıktı. Otel müdürü garip bir şekilde bana bakıyordu ama bir daha o odaya geri dönmeyecektim.
