Başlangıç tarihi: 19.03.2015
En yüksek sıralama #Korku: 39 (01.05.2017)
Cryaotic'in seçip youtube kanalında sesli yorumladığı Creepypastaları sizlere sunacağım. İngilizce olan bu hikayeleri elimden geldiğince düzgün bir şekilde çevirip sizleri Cry i...
Bütün hikayeleri videoyla birlikte okumanız tavsiye edilir.
----------------------
'2012 yılı, Nisan ayının en iyi hikayesi seçilmiştir.'
Bundan yaklaşık 5 yıl önce ABD'nin önemli bir şehrinin merkezinde yaşıyordum. Gececi bir insandım yani geceyi aşırı severdim. Oda arkadaşım fazla gececi olmadığı için hemen uykuya dalardı doğal olarak bende odada çok sıkılırdım. Bu yüzden her gece dışarı çıkar, biraz yürüyüp düşüncelere dalardım.
Bu şekilde dört yıl geçirdim. Geceleri yalnız yürümek kadar güzeli yoktu ayrıca korkmak için de bir nedenim yoktu. Bazen oda arkadaşıma şakalar yapardım, uyuşturucu satanların bile geceleri kibar davrandığını söyleyip gülerdim. Fakat bir gece her şey değişti.
Bir çarşamba günü, evimden oldukça uzakta fakat polisin her zaman devriye gezdiği parka yakın yerlerde yürüyordum. Hafta içi olmasına rağmen çok sessiz bir geceydi. Trafik yoktu ve yürüyen insan sayısı çok azdı. Park, her zaman olduğu gibi bomboştu.
Onu ilk kez eve dönmek üzere olduğum caddeye saptığımda fark ettim. Caddenin benim tarafımda ki kısmının ucunda dans eden bir adam silüeti görünüyordu. Valse benzeyen garip bir danstı ancak her adımını ileri atıyordu. Sanki dans ederek yürüyor gibiydi ve bana doğru geliyordu.
Muhtemelen sarhoş olduğuna karar verdim ve kenara çekilerek kaldırımın büyük bir kısmını ona verdim. Daha da yakınlaşınca ne kadar zarif bir şekilde hareket ettiğini fark ettim. Çok uzun ve zayıftı. Eski bir takım elbise giyiyordu. Dans ederek yürümeye devam ediyordu ve en sonunda yüzünü fark edebileceğim yakınlığa erişmişti. Gözleri korkutucu bir şekilde tamamen açık ve kafası sanki gökyüzüne bakıyormuş gibiydi. Ağzı sanki çizilmişcesine acıtacak şekilde geniş bir gülümseye programlanmış gibiydi. Bana daha fazla yaklaşmadan caddenin öbür tarafına geçmeye karar vermiştim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Karşıya geçmek için gözümü ondan ayırmıştım. Karşıya geçtim, arkamı döndüm...ve ölmüşcesine dondum kaldım. Adam, dans etmeyi bırakmış tek ayağının üstünde bana paralel harika bir şekilde duruyordu. Yüzü hala bana dönüktü ancak yukarı doğru bakıyordu ve o korkutucu gülümsemesi...
Sinirim bozulmuştu.Gözlerimi ondan ayırmadan boş cadde de yürümeye devam ettim. Kıpırdamıyordu. Aramıza yarım binalık bir mesafe koyduktan sonra kaldırımı incelemek için gözlerimi ondan ayırdım. Cadde bomboştu. Endişeli bir şekilde adamın durduğu yere tekrar baktım ve orada değildi. Bir an için rahatlayıp derin bir nefes almıştım fakat onu tekrar gördüm. Caddenin karşısına geçmiş ve hafif bir şekilde eğilmişti. Çok uzak olduğu için net göremiyordum fakat yüzü bana dönüktü bundan emindim. Gözümü 10 saniyeden fazla ayırmamıştım demek ki çok hızlı hareket etmiş olmalıydı.
Şok içinde bir süre bakakaldım. Sonra tekrar bana doğru hareket etmeye başladı. Bu sefer dans etmiyordu. Çizgifilm karakterlerinin sessiz olmak için ayak ucunda adım attığı gibi yürümeye başlamıştı. Ama bu çok daha fazla hızlı olan şekliydi. Hızla bana yaklaşmaya başlıyordu.
Bu noktada size kaçtığımı, biber spreyimi çıkarttığımı ya da telefonumu kullandığımı söylemek isterdim fakat hiç birini yapmadım. Gülümseyen adam bana hızla yaklaşırken öylece donup kaldım.
Ve sonunda durdu. Aramızda yaklaşık bir araç mesafesi vardı. Hala gülümsüyor ve kafası gökyüzüne bakıyordu.
Nihayet sesimi çıkaracağımı düşündüğüm de ona ''Ne istiyorsun lan?!'' demek istiyordum fakat benden çıkan ses sadece fısıldama oldu: ''Ne isti.......''
İnsanlar korkunun kokusunun alabilir mi bilmiyorum ama duydukları kesin. Kendi sesimi duyunca korkuyu geçtim iyice paniklemiştim. Fakat o ise hiç bir tepki vermiyordu, sadece dikiliyor ve gülümsüyordu.
Ve sonra, oldukça yavaş bir şekilde arkasına döndü, dans eder adımlarla benden uzaklaşmaya başladı. Ona arkamı dönmek istemediğim için o gidene kadar arkasından izledim. Sonra bir şey fark ettim. Artık ne yürüyor ne de dans ediyordu. Korku içinde silüetin gittikçe büyüdüğünü fark ettim. Bu kez bana doğru geliyordu ve daha kötüsü, koşuyordu.
Ben de koşmaya başladım.
Trafiğin yoğun olduğu ve aydınlatmanın daha iyi olduğu caddeye çıkana kadar koşmaya devam etmiştim. Eve dönüş yolum boyunca arkama bakmayı ihmal etmedim. Her bakışımda o aptal gülümsemeyi görmeyi bekledim fakat hiç bir şey göremedim.
O şehirde altı ay daha kalmıştım ve bir daha hiç bir zaman gece yürüyüşlerine çıkmadım. Yüzünün hali hala aklımdan çıkmıyordu. Sarhoş değildi ya da kafası uçuk değildi. Bu başka bir şeydi. Sanki akli dengesi bozuk, deli gibi bir yüz ifadesi vardı ve bu görmesi çok ama çok korkunç bir görüntüydü.
Fazla korkutmayan fakat okurken bile insanın sinirini bozan bir CP idi.
Yeni hikayem Korku Yok ile birlikte Cry'ı bitirmek çok zor olacak çünkü ikisine de aynı anda hikaye çevirmeye çalışıyorum ve Korku Yok'un hikayeleri inanın daha zor. O yüzden öncelik her zaman Cry'da. Yeni bölümlerde görüşmek üzere. Çüzz. :)
