Living The Nightmare

Living The Nightmare Chapter 22 (Pandora's Box)

Adriana Alessandra Lee's P.O.V

Umuwi ako sa apartment namin ni Bryan. Yes, I still have the keys. Di ko naman iwawala iyan. This apartment is the best peaceful place I've been.

Humiga ako sa higaan at pumikit ng sandali. Why was Drake crying? Dahil ba sakin? Wag mong sabihin sakin, na umiyak siya dahil nakita niya kami ni Reymark? Di siguro.

O hindi kaya ay naiyak siya dahil parang trinaydor ko na rin sila dahil hinalikan ko ang pumatay sa kapatid niya? Siguro, iyon nga. Wala nang ibang rason.

"Bryan, sabihin mo nga diyan sa Diyos, na putulin na niya ang buhay ko." Sabi ko sa kisame. He can hear me, tsaka ang tagal na niyang hindi nagpaparamdam, ah.

Tumayo ako at nilibot ang kwarto namin. Nasa sakin ang lahat ng damit at gamit ni Bryan. Tsaka alam mo, hindi ko pa kaya nasasabi sa Papa ni Bryan na namatay na ang anak niya. Hindi kasi ako handa. Ayokong mawalan ng pag-asa ang Dad niya sa buhay. Tapos, hanggang ngayon, hindi ko pa naipaghiganti si Bryan sa pagpatay ni Reymark sa kanya. Tsaka, alam mo, matagal na rin hindi tumatawag ang Papa ni Bryan. Bakit kaya? Madalas kaya iyon tumatawag kay Bryan.

"Byan. Bryan. Bryan." Ako lang mag-isa sa kwarto pero salita ako ng salita. Naglilibot pa rin naman ako sa kwarto namin.

Hanggang sa may napansin akong box sa ilalim ng higaan. Weird. Hindi ko alam to, ah. Kay Bryan ba ito?

Binuksan ko ang box, ang laman naman ay isang susi at isang sulat. Binasa ko naman ang sulat. Para saan kaya to?

Dear Adriana my Queen,
When you get to read this letter, I hope you will understand the situation and everything I will write here. Here it goes. You see the key inside the box? This key will give you all the answers and the truth. Adriana, I can't tell you what's in inside the drawer, cause I want you to discover it for yourself. I can't tell you personally what I really know about you and I'm sorry for that. When you get to see and read everything, please don't forget about me. And I also will not tell you which drawer it is. But I know you are smart enough to know which drawer it is. I'll give you a clue. A box to be open is a smaller drawer, it's like a Mother with a baby inside its tummy. I love you, Baby. Don't you ever leave me.

"What the fuck is he saying?" Nalilito kong tanong sa sarili.

Anong drawer ba ang sinasabi niya? What truth? So, he's telling me that I am living with a lie? Forget about him? Why would I do that? What the fuck is going on? Ano bang alam niya na hindi ko alam?! Ano ba?!

Nilagay ko sa wallet ko ang susi para hindi ko makalimutan at mawala. Humiga na ako ng maayos sa kama at natulog.

Bryan Drei Zealono's P.O.V

"She found it?!" Gulat na tanong ng lalakeng naka-puti simula ulo hanggang paa. Di ko nga alam pangalan niyan. Ang alam ko lang is nagkakilaka nalang kami bigla.

"Yes." Malungkot kong sagot. Hindi naman sa ayaw kong malaman niya ang totoo pero sa dahilan na mapapalitan na ang pwesto ko.

She found the key, the key that will set her free. And the key that will tell her the truth. Papalitan niya kaya ako kapag nalaman niya? Hayys, hirap rin mamatay kapag may iniwan ka kasi hindi mo alam kung kakalimutan ka ba niya o hindi.

"Then that's good news." Sabi ng lalake sakin.

Napa-tingin ako sa kanya at siya naman ay naka-ngiti sakin. Napilitan naman akong ngumiti. Wala namang good yata sa nangyari. Hindi ko alam! Hindi ko alam kung matutuwa ba ako o hindi. Hindi ko alam kung ano ang nararamdaman ko.

"Yeah. Good news." Medyo hindi masaya kong sabi.

Nagpunta ako sa apartment namin, nandito kasi si Adriana. I know she had a very stressful day. Ikaw ba naman, halikan mo ang lalakeng pumatay sa boyfriend mo. Okay ka lang?