Living The Nightmare

The Finale

Bryan Drei Zealono's P.O.V

Hayyss. Tapos na ang mission ko. Pupunta na ako sa pupuntahan ko, for good.

Hindi ko na mayayakap si Adriana. Hindi ko na makikita ang aking Brutha Drake. Hindi ko na maririnig yung kadaldalan ni Ken. Hindi ko na matatawag ng "Barbie" si Han. Hindi na ako makakasama sa training ni Troy sa Martial Arts. Di ko na mapipisil yung napaka-cute na pisngi ni Minjo. Tsaka, di na ako magiging alarm clock ni Leo kapag natutulog siya.

Hindi ko na mapagti-tripan ang tenga ni Chan. Hindi ko na mapag-tatawanan ang Eyeliner ni Blake. Di ko na makikita yung nakakamatay na tingin ni Kyung. Hindi na ako maa-asar si Jong sa ka-negrohan niya. Wala nang manli-libre sakin, katulad ng ginagawa ni Joon. Tsaka, hindi ko na maririnig yung "Vlayan" ni Seth. Hahahaha. I miss them.

"Are you okay, Bryan?" Tanong ng kasama ko. Sasama raw siya sakin, eh. Well, baka close sila ni God. Tsaka, dahil tapos na ang mission ko, kailangan ko na raw pumasok sa kaharian ni God.

Ngumiti ako sa kanya, "Yeah, I'm fine. Thanks for asking." Sagot ko naman.

Well, nasa libro ng mga passer yung pangalan ko kaya makakapasok raw ako sa langit. Salamat naman at makakapasok ako. I've been waiting to see God. Idol na idol ko kaya si God.

May nakita akong escalator na napaka-haba, wala yata itong katapusan, eh. Ang liwanag nung nasa itaas!

Aapak na sana ako sa 1st step ng escalator nang may humawak sa braso ko. Napalingon ako.

"Wait." Sabi ng kasama ko. Tumingin ako sa kanya, he's doing the math. And by that, means he's sensing something, back on earth.

Nawala yung ngiti niya, "It's gonna happen." Sabi niya sakin. Napatigil naman ako sa paghinga.

No way. This is not happening. No! This cannot happen! Napalunok ako. This is war.

"Bryan, we have to go back." Nag-aalala niyang sabi sakin.

Sa lahat ng ito, itong kasama kong to ang nagsasabi at nagturo sakin kung paano planuhin ang bukas ni Adriana. Hindi ba't si God lang ang may karapatan na baguhin o planuhin ang buhay ng isang tao? Eh, ba't siya?

Makikita ko na sana yung ultimate Idol ko, eh! Aakyat na sana ako sa lugar kung saan lahat ay kasiyahan at lugar na may pagmamahalan, eh!

"Is it necessary?" Tanong ko naman.

Alam niyo, mga V.I.P. lang ang nakakapasok sa langit at nandoon ang Idol ko! Walang katumbas na halaga ang ticket to heaven, but only doing good deeds back on earth, serve my Idol and believe His existence. Sayang naman.

He smiled, "Bryan, don't be selfish. I know you want to meet your Idol so badly. But I think, they need you." Sabi niya.

Tama siya, I shouldn't be selfish. Ayaw ng Idol ko ng mga selfish fans.

Huminga ako ng malalim at ngumiti, "I would be glad to see them one last time." Sabi ko.

Ngumiti siya. Wait for me, people. I'm gonna have my last comeback.

Adriana Alessandra Lee's P.O.V

Huminga ako ng malalim at dahan-dahan na idinilat ang aking mga mata. Ang liwanag ng lugar. Hindi ko masyadong makita ang paligid. I tried rubbing my eyes but all I see is white. Pinagmasdan ko ang lugar. It's white. Very white.

Napapikit ako dahil ang sakit ng ulo ko. Two sides of my head. Parang may tinusok sa magkabilaan sides sa ulo ko.

What kind of a place is this? Where am I?

Dahan-dahan akong tumayo, facing the mirror on the wall. Pinagmasdan ko ang nakikita ko sa salamin. More likely, myself. I tried to remember things but I can't remember any.