Masked Girl ♡ ~Jeon Jungkook

13

Daha kötüsü olamaz dedikçe her olaya daha da kötüsünün eklenmesi de ne kadar garip bir olaydır.

Chan'ın dediği habere baktıktan sonra bir süre boş boş telefona baktım, daha sonra odanın içinde çığlık atarak koşturdum, kızları arayıp ne yapacağımı sordum ve şu an ise müdürün karşısında dikiliyordum.

O da ben ona bakarken içeri müzik öğretmeninin girmesi ile rahatlamıştım tabi arkasında diğer öğretmenleri görmek bir miktar sinirimi bozmuştu.

Ben inkar ettikçe müdür olabilirsin deyip duruyordu, bu sırada beni çok seven (!) matematik hocamızın o sinir bozan sesi odaya hakim oldu,

''Siz bu öğrencinin böyle eşsiz biri olabileceğini düşünüyor musunuz? Ah, lütfen müdür bey boşa bu kıza sorup durmayın o anca uyur. ''

Sinirlerim daha da bozulurken gözüm doluyordu, biliyorum o kadar özel değilim genelde, bende tek sesime güvenirim bu hayatta ama onun bunu dile getirmesi daha da üzmüştü beni.

Diğer hocalardan da onaylarcasına sesler gelince dudağımı bastırdım, yine oluyordu. Ne zaman ağlayacak olsam dudağım titrerdi, bir an düşündüm, hanş ben bunlara son vermiştim neden şu an gizleniyordum?

Müdür son kez sorduğunda müzik hocasına baktım, derin nefes alıp itiraf ettiğimde tabi ki de şaşırdılar.

''Şarkı söyle o zaman. ''

Matematikci yine lafa atladığında boğazımı temizleyip Taeyeon I söylemeye başladım.

Gözlerim kapalıydı, o an kendimi odamda kamera karşısında gibi düşünmeye başladım ve işe yaradı. Gözlerimi açtığımda hepsi gururlu bir şekilde bakıyordu, sanki böyle olamamda payları varmış gibi gururlanıyorlardı.

Sorsan onların öğrencisiydim, hangisi adımı tam biliyordu? Ya da hangisi benimle konuşmuştu?

''Haberlere kadar çıktın aferin kızım. ''

Boş boş gülümsemeye çalışarak baktım ve eminim hiç de tatlı veya güzel değildim şu an kesinlikle bir sorun var gibi gülüyorumdur.

Odadan çıktığımda tüm koridordaki insanlar bana bakıyordu. Daha yeni yeni beni görmüştüler hele bir de maskeli kız olduğumu öğrendiklerinde garip geliyordum.

Sınıfa girip yerime oturduğumda herkes etrafımı çevrelemişti, Jungkook ve Yoongi dışında herkes.

Jungkook sadece bakıyordu, Yoongi ise bir ara telefondan başını kaldırıp gülümsedi sonra telefonuna geri döndü.

Müdürün anonsu ile yerin dibine girmek istedim. Maskeli kız olduğumu söylemişti, tamam bu güzel bir şey, ama insanların bakışları çok rahatsız edici.

Bu yüzden ilk başta böyle bir işin içine girişmiştim ya zaten.

İnsanlardan korkuyorum ben, bakmalarından, sanki her hareketime bir şey diyecek gibi olmalarından her şeyden korkuyordum.

Gün çok uzun geçiyordu, 5 ders geçmişti şimdiye kadar, hala bizimkiler ile konuşamamıştım zaten onlar da pek umursuyor gibi değillerdi.

Her tenefüs etafımı beni tanırmış gibi yapan insanlar çevreliyor beni bunaltıyorlardı.

Sevilmek güzel ama sahte sevgiydi bunlar, birinin bakması da güzel ama sahte bakması çpk kötüydü.

Sonunda öğle arası olduğunda kimseye bir şey demeden çatıya çıktım, burasını seviyordum. İnsanların sahteliklerini izleyebiliyordum, büründükleri rolleri görüyordum.
Etrafa bakarken birinin yanıma oturduğunu anlamıştım, Yoongi 'dir diye hiç bakmadan konuştum

''Yoruldum, insanlar çok sahte, daha birkaç gün önce beni tanımayan insanar şu an tanırmış gibi davranıyorlar. İlgiyi sevmiyorum, kimse beni umursamazken mutluydum ben,hayalet gibiyken yani.' '

''My ghost where'd you ghost?''

''Jungkook? Ben özür dilerim Yoongi sanmıştım seni.' '

''Sorun değil ben sessiz olduğum için üzgünüm. ''

''Halsey mi dinliyorsun? ''

''Evet güzel ''

''Ders başlayacak gidecek misin? ''

''Biraz daha burda durmaya ihtiyacım var sanırım Jungkook. ''

''Peki, bu arada seni kimsenin umursamaması durumuna bir şey demek istiyorum, seni umursayan vardı Cho na, sen fark etmedin. ''

Ve gitti, bu da neydi böyle, kendinden mi bahsediyordu acaba, ah Jungkook kafamı çok karıştırıyorsun.

----------------------------------------------

Neden bilmiyorum yarım gönderilmiş yeniden yayınladım o yüzden özür dilerim

Bu arada Halsey'in şarkılarını dinlemenizi öneririm özellikle colors 💕.