Babam ve annem resmi olarak boşandıklarından 1 hafta sonra babam ve Min hi evlenme kararı almıştılar.
Tabi ki yeni evliler gibi düğün yapmadılar, sadece ufak bir yemek. Tam da şu an o yemekteydik.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Açıkcası bir an önce bitsin de eve gideyim diye düşünüyordum. Babam mutluydu, onu böyle görmek güzeldi, annem de mutluydu en azından ben öyle anlamıştım.
Yemek sırasında sadece Jungkook ile mesajlaştığım için babamın kötü bakışları altında kalıyordum.
Telefonu kapatıp konuşanları dinledim, benlik değildi. Ciddi anlamda bana ne konuştukları konulardan?
Cho ri 'ninde benden farkı yoktu, o da Jinhwan ile mesajlaşıyordu. Kaş göz yaptığında ne yaptığını anlamaya çalıştım. Babamlara biraz hava alacağımızı söyledi ve sonunda ordan kurtuldum.
"Ablan iyi yaptı değil mi?"
"Ablaymış, sadece bir kaç ay büyüksün."
"Olsun. Mutlu musun?"
"Nerden çıktı bir anda bu soru?"
"Sormak istiyordum uzun zamandır."
"İdare eder işte, mutluyum."
"Sevindim, kardeşim."
"Park varmış girelim mi?"
"Hadi, salıncağa bineceğim ben."
Ayağımızdaki topukluları çıkarıp toprakta koşup salıncaklara oturduk. Chan ile de sürekli böyle parka gelirdik, özlemiştim.
Biraz parkta zaman geçirip geri döndük daha sonra da zaten eve geldik.
Yayın açmayı istiyordum, uzun süredir şarkı söylememiştim.
"Cho ri, sesin güzel mi?"
"Eh işte, Jinhwan sesimi bir meleğin sesi olarak adlandırır."
Dediği ile gülmemi tutamamıştım.
"Yah, neden gülüyorsun?"
"Jungkook da bana melek sesli der de ondan."
"Vay be. Neden sordun?".
"Yayın yapacağım bildiğin şarkı varsa birlikte söyleyelim mi?"
"Olur."
Birlikte şarkı seçmeye çalışırken sonunda ikimizinde bildiği bir şarkı bulmuştuk.
Saçımızı düzeltip yayını hemen açtım, izleyiciler yine fazlaydı. Cho ri'yi tanıtıp biraz konuştuktan sonra söylemeye başladık.
