Warning: Alles wat schuingedrukt is geschreven, met een ~ ervoor is een droom, en zonder de ~ is een gedachte, wat degene denkt. :') Veel plezier met lezen.
Pov. Caithlin
~''Oma! Oma! Kom terug, alsjeblieft ik heb u nodig!'' roep ik en ik ren mijn oma achterna. Mijn oma begint te vliegen, ze vliegt verder weg naar boven.. ''Schat.. Je moet het zelf doen, er is een jongen die je kan helpen.. Het spijt me ik houd van je.''~ Geschrokken word ik wakker. Ik heb het erg benauwd, snel kijk ik op de klok en zie dat het 00:00 is. Wow dat was.. raar. Wat heb ik gedroomd.. Waarom riep ik dat ik hulp nodig had? En wat bedoelde oma? Ik pak me mobiel en kijk wat voor datum het was. 1 Maart.. Het was 3 jaar geleden dat oma dood ging.. Wow gewoon om precies 12 uur 's nachts, of beter gezegt s' ochtends werd ik wakker, en het blijkt ook gewoon dat 3 jaar geleden oma gestorven was. Creepy. Ik probeer weer opnieuw te slapen, maar dat lukt gewoon niet. Welke jongen bedoelde oma? Wat moet ik zelf doen? Er spoken zoveel vragen waar ik geen antwoord op weet door me hoofd. Kom op Caithlin, ga maar slapen morgen moet je nog naar school. En toen viel ik als een blok in slaap.
Biep. Biep. Biep. Langzaam open ik mijn ogen. Biep. Biep. Biep. Ik zet de wekker uit en sta op. Even schiet me iets te binnen, de droom.. Opeens heb ik erge hoofdpijn, mijn hand gaat automatisch naar me voorhoofd. Agh, ik haat hoofdpijn. Ik loop, met nog steeds mijn hand op mijn hoofd, naar de badkamer. Ik bekijk mijn gezicht aandachtig. Er zijn wallen van hier tot Tokio onder me ogen, mijn haren zitten in een rommelige knot, en me ogen kunnen ieder moment dicht vallen. Wat ben ik weer mooi vandaag, denk ik sarcastisch. Ik zet de douche aan en terwijl de douche nog warm moet worden ga ik me uit kleden. Als ik klaar ben stap ik in de douche. Even later stap ik uit de douche en pak een handdoek. Ik wikkel de handdoek om me middel en loop naar me kamer. Ik doe de deur dicht en kleed me om.
Ik loop naar beneden en zie een briefje op de eettafel. Caith, papa en ik zijn naar tante José. We komen morgen pas terug. Ik weet niet of er eten in de koelkast ligt, anders koop maar wat met je eigen geld. En bestel geen pizza! Ik zucht en gooi het briefje weg. Ik kijk in de koelkast of er wat te eten is. Ik pak alleen wat brood met kaas en ga naar de tuin. Leuk, een dagje home alone vanavond, denk ik sarcastisch terwijl ik me fiets pak.
Pov. Cole
''En hoe was het gister?'' vraagt Dave aan mij terwijl we naar school fietsen. Wow, ik had een rare droom vannacht. Een oude vrouw zei dat ik met een meisje samen moest werken om iets te krijgen. En toen werd ik wakker, precies om 00:00 uur.. ''Hé maat, ben je daar? Was het te leuk gisteren ofzo?'' vraagt Dave geirriteerd. ''Huh wat?'' vraag ik. ''Ik vroeg hoe het gisteren was, bij Jessica.'' zegt Dave. ''O, ze probeerde me te zoenen.'' antwoord ik droog. ''Dude, meer details?'' ''En toen zoende ik haar terug en daarna wilde ik naar huis en ze was erg verbaasd en boos.'' ''OMG waarom heb je haar zo laten stikken? Ze is een van de populairste meisjes van de school!'' Roept Dave. ''Neem haar dan,' zeg ik en ik rol met mijn ogen. ''Je bent toch niet verliefd op iemand anders hè?'' Vraagt Dave boos. ''Ja duh, ze heet Caithlin Road en is een nerd maar zooo sexy.'' Zeg ik sarcastisch. Wacht, wat zei ik? ''CAITHLIN ROAD? HAHAHA LAAT ME NIET LACHEN. ZE IS ZO ONTZICHTBAAR NIEMAND KENT HAAR.'' Roept Dave histerisch en brult van het lachen. Serieus Cole. Waarom zei je Caithlin -_- ''Hoe ken jij haar dan en hoe weet je dan dat ze ontzichtbaar is?'' Vraag ik. Ha die zit! ''Tja, ik ken iedereen.'' Zegt Dave met zijn schouders omhoog. Uhu.
Op school ga ik naar mijn kluisje en pak de boeken die ik nodig heb. Ik kijk wat ik in de eerste twee lesuren heb. Shit, blokuur Frans. Word leuk met Jessica naast me. Ik zucht en pak mijn Frans boek. Over 10 minuten en dan gaat de bel. Ik kijk rond waar Dave en de andere jongens van mijn klas zijn. Plotseling kijk ik recht in de ogen van haar....
Pov. Caithlin
Mijn ogen kijken recht in zijn ogen. Ookal staan we meer dan 10 meter van elkaar vandaan. Ik voel iets.. Warmte, veiligheid. Wat is dit. '''Caith!'' roept Sophie. Ik negeer haar en ik blijf nog steeds in zijn ogen kijken. Ik kan mijn ogen er niet vanaf houden ofzo.. ''Caith! Hallo!'' Ik voel twee handen op mijn schouders. Ik schrik en draai me om. ''Jeez, Caithlin waar staarde je naar?'' vraagt Sophie boos. ''Ik riep je 4 keer!'' Huh 4 keer? ''Ja 4 keer!'' zegt Sophie alsof ze mijn gedachte kan lezen. ''Oh sorry Soof, i-ik zag iets.'' zeg ik droog. ''Oke maar we moeten naar muziek waar Evers zit! Die gast is echt streng kom.'' zegt Sophie en ze trekt me mee naar muziek. Ik draai me nog één keer om, om te kijken of Cole daar nog is. Maar nee, hij is weg.
Pov. Cole
What the hell was dat. Ik loop met Dave naar Frans terwijl ik nog diep in gedachten aan Caithlin denk. Er was iets, ik voelde het. Ik zag verdriet in haar ogen. Ik voelde leegte, en koudte. Hoe kan ik dat nou voelen als ze meer dan 10 meter van mij vandaan was. Dit is echt creepy.. ''Hé Cole, daar zit Jessica.'' Zegt Dave plagend terwijl hij naar Jessica wees. Jessica keek op en er vormden vuur in haar ogen. Nee, waarom ik. Waarom een blokuur Frans? Waarom. Ik zucht en ga naar mijn plek, naast Jessica, zitten. ''Zo, dus waar was jij gisteren heen?'' Vraagt Jessica gelijk. ''Waarom? Ik wilde gewoon weg. Je bent mijn vriendin niet hoor!'' zeg ik bot en ik pak mijn boeken. De hele les negeren Jessica en ik elkaar. Mooizo, hoef ik haar irritante gezeik niet te horen.
Als het de kleine pauze is ga ik naar buiten. Het is warm, ookal is het 1 maart. Ik schat ongeveer 20 graden? Ik loop een beetje over het plein en zie twee meisjes op een bankje zitten. Als ik het goed zie, zie ik dat er een meisje aan het huilen is. En dat andere meisje naast haar, haar vriendin troost. Ik ben nieuwsgierig en loop langzaam naar hun toe. Even stop ik en dan draait het meisje dat ging huilen om, en kruizen onze blikken elkaar.
JE LEEST
Words hurt more than you think.
General FictionOntmoet Caithlin Road, een stoer meisje. Ze heeft niet veel vrienden maar ze is altijd vrolijk.. Of lijkt dat maar zo? Niemand weet wat er thuis met haar gebeurd.. En niemand weet haar verleden. Ze is dapper genoeg om het niemand te laten merken. Ma...