Words hurt more than you think.

18. Oude bekende?

Pov. Cole

Ik sla Dave zó hard op zijn gezicht dat hij een bloedneus heeft. ''MAN WAT DOE JE!''  roept hij. Nadat hij dat heeft geroepen breekt de hel uit.

''JONGENS, STOP!'' roept er iemand. ''Cole en Dave houd op!'' roept er nog iemand. Ik negeer de stemmen en vecht verder. ''Laat elkaar verdomme los! Wat is hier aan de hand?!'' Een hand pakt mijn pols ruw vast, en trekt me naar achteren. ''Laat me los!'' roep ik. Ik kijk naar achteren en zie dat het Austin is. Als ik naar Dave kijk zie ik dat Adam Dave stevig vast houdt. ''LAAT ONS LOS!'' roept Dave, nog steeds kwaad. Ik loop weg, met Austin achter me aan.

''Cole, Cole wat was er nou!?'' vraagt Austin. Ik sta stil en begin het verhaal te vertellen. ''Heeft Dave serieus een meisje van 12 gezoend?!'' Austin kijkt verbaast. Ik haal mijn schouders op. ''Ik hoop het niet voor hem,'' ik kijk naar beneden. ''Maar.. Wie heeft dat tegen de school verteld? Dat Dave zogenaamd heeft gezoend met iemand van 12.''  Austin kijkt nadenkend naar boven.

''Dat boeit nu even niet, want Dave is boven mij van het basketball team, en iedereen geliefd hem. Zijn vader is de coach, en je weet hoeveel ik van basketbal houd!" roep ik egoïstisch. "Cole, doe niet zo egoïstisch,'' zegt Austin. ''Ja ja, sorry.''

Pov. Caithlin

Ik loop moederziel alleen door de stad. Ik kijk naar de mensen om mij heen. Ik zie en voel gelukkigheid en blijdschap. Iedereen staat vrolijk met elkaar te praten en te lachen. Ik was net bij Sophie's huis en Sophie en ik hebben nog bijgekletst. Ik heb het haar vergeven over het gebeuren met Dylan. Toen ik vragen wilde stellen over Nathan, begon ze me te negeren en erover heen te praten. Maar het maakt me nu niet uit, we zijn gelukkig nog vrienden.

Ik kijk door etalages van winkels. Als ik langs een klein, geslote winkel loop, stop ik. Ik kijk door de etalage en zie een teddybeer. Herinneringen komen op.

*Flashback 3 jaar geleden.*

''Caith, Caith. Wil je met mij en mijn beertje spelen? Je moet dan wel jouw eigen beertje pakken!'' zei Madison. Ik glimlachte en knikte. ''Caithlin, lieverd. Wat wil je vanavond eten? Ik ga boodschappen doen, hier om de hoek.'' vroeg mijn oma. Ik dacht na en zei dan spaghetti. Mijn oma knikte en ging weg. Ik liep naar boven, naar de logeerkamer en pakte mijn pandabeer.

Na het avondeten en het spelen legde ik Madison in bed. ''Caithlin? Wil je een liedje voor mij zingen?'' gaapte Madison. Ik knikte en begon zachtjes te zingen.

*Einde Flashback.*

Als ik aan mijn oma en Madison denk, krijg ik tranen in mijn ogen. Ik begin te snikken. ''Hé meisje, wat is er?'' vraagt er iemand. Diegene legt een hand op mijn schouder. Ik draai geschrokken om en kijk in de mooie zee blauwe ogen.

Pov. Onbekende met mooie zee blauwe ogen (mwuahah *kuch)

''Cai-Caithlin?'' stamel ik verbaast. ''N-nee... Ga weg!'' roept ze geschrokken. Ze deinst achteruit. ''Cai-Caithlin alsjeblieft luister naar me!'' probeer ik. ''Nee, ik vergeef het je nooit! Ga weg, wil je!?'' schreeuwt ze. ''Laat me uitpraten Caithlin..'' ''Nee! Ik zei ROT OP!'' en met die woorden rent ze weg. Ze gunt me geen laatste blik.

Ik ga zuchtend naar huis, was gelukkig maar vijf minuten lopen is. Als ik de voordeur open, hoor ik gelijk harde muziek in mijn zus' kamer. Ik loop naar mijn kamer en doe de deur achter me dicht. Mijn vader is aloholverslaaft en mijn moeder is overleden. Ik woon nog alleen samen met mijn zus, Chloë. Chloë is een.. hoer. Ze werkt in een hoerenbar om geld te verdienen. Mijn vader zei dat het moest, omdat we anders geen geld hebben thuis. Mijn vader is ook nog een werkloos, wat fijn.

Caithlin en Chloë zijn, of beter gezegt waren, beste vriendinnen. Ik heb alleen alles verpest.

''Chloë!'' roep ik. Ik hoor niks terug en zucht. Ik loop naar Chloë's kamer en storm binnen. '"Wat!?'' snauwt ze. ''Ken je nog Caithlin?'' vraag ik, wat ik beter niet moest doen. ''Cai-Caithlin Road?'' stamelt ze. ''Eh nee laat maar.'' Ik probeer weg te gaan. ''Nee. Blijf en zeg, je bent ermee begonnen en je moet het eindigen.'' zegt ze koppig. Ik zucht. ''Het is niks, haar naam spookte opeens in mijn hoofd.'' zeg ik nerveus. ''Uhu, heb je haar gezien ofzo?'' vraagt ze, nogal angstig. ''Eh nee..'' lieg ik. Man, wat kan ik goed liegen. Maar niet heus. ''Lieg. Niet.''

Halloow! Zo weer een nieuw personage. Wie zou het zijn? Comment & Vote voor een snelle update :)

xx