Pov. Cole
"Cole, word wakker en kom naar beneden!" roept mijn moeder. Ik open langzaam mijn ogen en het felle licht van de zon gaat schijnen. Ik kreun zuchtend en sta op.
Als ik beneden ben kijken mijn ouders allebei met een té blije gezicht naar mij. "Eh mam wat was er?" vraag ik. "Raad eens, vandaag komen de journalisten langs met camera's bij onze restaurant! En het staat zelfs in de krant en straks ook nog op tv," roept me moeder blij. "Wauw wat bijzonder,"zeg ik terwijl ik met mijn ogen rol.
"Snap je het niet!? Alle meisjes zullen voor je vallen, en misschien iemand die van adel is!" zegt mijn moeder enthousiast. Ik zucht, mijn ouders denken alleen aan roem etc. Zij waren vroeger, toen ze in de middelbare zaten, populairen. Ze kregen uiteindelijk verkering en blablabla.
Heb ik trouwens al vertelt, over het feit dat mijn ouders tienerouders waren? Nee? Nou, dan weet je het nu.
"Mam, snap je het niet. Misschien vind ik wel een meisje leuk die niet van adel is, wat dan? Mij zeker verbieden om met haar om te gaan?" vraag ik boos. "Cole, het was maar een voorstel. Je mag zelf weten met wie je omgaat natuurlijk." Ik knik en loop weer naar boven. "Cole, om twee uur moeten we naar Sephoria dus kleed je goed en charmant aan!" roept mijn moeder er nog achteraan. "Oke!" roep ik terug.
*Bij het restaurant met journalisten etc.*
Wat leuk, ik ben vanavond op tv.
"Cole, Cole! Klopt het dat je gisteren avond een meisje uit privé date nam in jullie restaurant?"
"Cole! De vraag van de week, heb jij een vriendin?"
"Cole Pendery, mijn dochter zit bij jou op school. Wil je haar op date nemen!?"
"Op wat voor type meisje val je?"
Ik negeer de vragen en kijk maar een beetje voor mij uit. Mijn moeder port me en ik kijk geïrriteerd op. Ze kijkt me met een strenge moederlijke blik aan, wat betekent dat ik moet antwoorden. Ik rol met mijn ogen en begin te antwoorden.
"Ja, ik heb een meisje naar mijn restaurant gebracht op date."
"Nee ik heb geen vriendin."
"Mag ik weten wat haar naam is?"
"Eh op meisjes met blauwe ogen en bruin haar." antwoord ik kort.
Nu beginnen ze andere vragen te stellen over het restaurant, wat mijn ouders moeten beantwoorden. Dus ik loop naar binnen, in het restaurant. Ik pak mijn mobiel en app eenbeetje met Dave.
Als het al een uur later is ga ik, vanuit het balkon, kijken of de journalisten er nog zijn. Nope, ze zijn weg. Ik loop naar het "kamertje" waar mijn ouders zijn met de bedienders etc. Vandaag zou het restaurant weer open zijn en dan gaan ze weer van alles starten.
"Mam, ik ga naar huis. Ik heb nog huiswerk," zeg ik. Ik hoor nog een vage antwoord en ga dan naar huis.
Pov. Caithlin
Als ik de voordeur van huize Fox open maak ( van Dylan ) hoor ik kabaal in Dylans kamer. Tot mijn grote verbazing zie ik Sven en Mascha niet. Ik loop direct naar de logeerkamer toe.
Ik pak mijn spullen stop het in mijn tas. Ik hoor nog steeds geschreeuw en dingen die kapot worden gegooien. Wat is hier aan de hand.. Ik loop nerveus naar zijn kamer en maak de deur open. Het eerst wat ik zie is Dylan die shirtless voor me staat. Ik zie verdriet en boosheid in zijn ogen. Ik knipper een paar keer verbaast met mijn ogen.
"Cai-Caithlin..." stottert hij. "Wat gebeurt hier in hemelsnaam?!" roep ik. "Ik eh.." stamelt hij. "Waarom gooi je als een idioot alles kapot? Wat is er mis met jou?" roep ik boos als ik het fotolijstje met onze foto kapot op de grond zie.
"Caith.. Gisteren was niet wat het leek. Gisteren zagen we elkaar in de bar en Sophie was erg verdrietig om een Nathan ofzo. En ze was ook dronken.. En toen ik die ochtend hoorde dat jij een date met Cole had was ik nogal jarloers en ik ging toen samen met Sophie drinken, het spijt me." zegt hij. Sophie dronken. Puh ik heb wat gemist.. Het was zeker iets ergs met die Nathan, ze drinkt nooit. En tja, van Dylan verwacht ik het wel want op elk feestje moest ik hem helpen omdat hij te dronken was. Leuk.
"Je kont het verdomme gewoon zeggen. Ik dacht dat jullie dingen deden achter mijn rug om!" schreeuw ik. "Ik wil je even niet meer zien. Houd geen contact meer, je bent niet meer de oude Dylan." En met die woorden verlaat ik zijn kamer.
Pov. Cole
"Cole! Kom naar het nieuws kijken!" roept mijn vader beneden. Ik zucht en ga naar beneden. Terwijl ik het nieuws kijk, waar ik in beeld kom, krijg ik berichtjes binnen van; "Dude je bent op tv!" enz. Ik kijk nog even tv en ga dan weer naar boven. Morgen gaan iedereen vast mee bemoeien over het feit dat ik op tv ben. Ik kijk op het magister welke vakken ik morgen heb. Economie blokuur. Economie.. twee lesuren naast Road. Ik glimlach bij mijn gedachte.
Pov. Caithlin
*Maandag, op school*
Ik ga wel bij Jacy en Jacklynn staan. Jacy en Jacklynn zijn tweeling. Gelukkig kan ik hun wel uit elkaar halen. "Hey Jacy en Jacklynn," zeg ik, proberend enthousiast te zijn. "Hai Caithlin," zeggen ze tegelijk. Doen twins dat altijd, synchroon praten? Ik glimlach en praat dan nog over school met hun.
De bel gaat. "Waar zitten jullie nu?" vraag ik snel. "Eh ik zit bij wiskunde, lokaal 113." antwoord Jacklynn. "Ik zit lokaal 006, Engels." antwoord Jacy. Ik kijk teleurgesteld. "Ow ik economie. Ik zie jullie in de .. Pauze?" zeg ik. Ze knikken glinlachend en lopen weg.
Snel spurt ik naar economie. Please, ik wil niet laatste zijn. Als ik de deur open zie ik niemand in de klas. What the.. Ik kijk snel in mijn agenda en zie dat ik voortaan bij eco in lokaal 124 zit. Ik zucht en ga snel naar eco. Wedden dat ik weer als laatst ben. Wacht, eco.. dat betekent.. NEE TWEE LESUREN NAAST COLE.
Comment- Vote ♡
![](https://img.wattpad.com/cover/12610858-288-k237899.jpg)
JE LEEST
Words hurt more than you think.
Fiksi UmumOntmoet Caithlin Road, een stoer meisje. Ze heeft niet veel vrienden maar ze is altijd vrolijk.. Of lijkt dat maar zo? Niemand weet wat er thuis met haar gebeurd.. En niemand weet haar verleden. Ze is dapper genoeg om het niemand te laten merken. Ma...