Words hurt more than you think.

7. Meen je dat.

Pov. Dylan

''Caith ik...'' begin ik maar ik word onderbroken door geklop. ''Mevrouw Road? Kan ik binnen komen voor een controle?'' vraagt er iemand. Ik kijk Caithlin aan en ze knikt naar me. Ik loop naar de deur en doe de deur open. ''Hallo jongeman. Ik kijk even naar mevrouw Road om te kijken of alles goed met haar is. Jij bent vast haar vriendje neem ik aan?'' Ik word rood en zeg snel: ''Ehm nee meneer, ik ben haar beste vriend.'' ''Ah, sorry.'' ''Geeft niet.'' Hij loopt naar Caithlin en stelt haar vragen over hoe ze zich voelt etc. Ik wacht geduldig tot dat hij klaar is.

''Mevrouw Road moet nog vijf dagen in het ziekenhuis blijven, daarna mag ze naar huis.'' zegt de dokter wanneer hij klaar is. ''Oké, bedankt.'' zeg ik.

Als ik de deur dicht doe ga ik naar Caithlin. ''Dus wat wilde je zeggen?'' vraagt ze. Ik lach maar een beetje schaapachtig. ''Lach niet zo dom en zeg wat je wilde zeggen!'' zei ze. Woah dat kwam hard aan. ''Sorry.'' zegt ze er meteen achteraan. ''Geeft niet.''

''Zeg nou!' Zou ik onze vriendschap verbreken, na 16 jaar? ''Zegggg!'' roept ze ongeduldig. ''Caith, ik vind je leuk.'' gooi ik eruit

Het was even stil. ''Caith?'' zeg ik, om de stilte te doden. ''Ja?'' vraagt ze. ''Ik vind je leuk.'' fluister ik. ''Weet ik.'' zegt ze en ze glimlacht naar me. ''Dus...'' ''Dus..?'' ''Eh.. Wat vind je ervan?'' vraag ik maar. ''Eh, weet niet.'' zegt ze droog. ''Oh, ehm ik ga eventjes ik kom zo terug.'' zeg ik en ik loop weg.

Pov. Caithlin

Dylan vindt me leuk? Woah, nooit gedacht. Ik weet niet wat ik moet zeggen. Maar ik denk de hele tijd aan het briefje in mijn droom. Zou Dylan die ''hem'' zijn? Hmm.. Ik weet het niet.

''Eh.. Wat vind je ervan?'' vraagt Dylan. Nogal Raar. ''Eh, weet niet.'' zeg ik droog. ''Oh, ehm ik ga eventjes ik zo terug.'' zegt hij en hij loopt weg.

Ik kijk teleurgesteld hoe hij weg loopt. Fijn, ik weet nog niet alles en mijn beste vriend heeft zojuist gezegt dat hij mij leuk vind. En is door míj weggelopen. Goed gedaan, Caithlin Road. Ik ga liggen en denk na. Vind ik Dylan leuk? Ja, dúh maar alleen als beste vriend. Wat nu, is onze vriendschap na 16 jaar nu gebroken? Als ik denk aan onze tijden, krijg ik tranen. En als ik hem nu ook leuk vind dan kunnen we nooit meer zo'n band als nu hebben. Waarom is hij op mij, waarom.

Pov. Dylan

Ik loop naar buiten en ga op een bankje zitten. Ik woel met mijn hand door mijn haren. Waarom, waarom moet ik nu zojuist mijn beste vriendin leuk vinden? Nu maakt ik onze band awkward. Ze reageerde er ook zo droog op. Wat nu?

Pov. Caithlin

~''Caithlin Jaden Road, vertel dit aan niemand oké? Dit heb je niet gezien.'' zegt mijn vader. ''Caithlin als je dit aan iemand zegt, dan weet je wat je te doen staat.'' zegt mijn moeder dreigend. Ik word bang en ik knik. ''Mooizo, en ga nu weg, snel!'' roept mijn vader boos. Ik knik weer en ren weg.''Caithlin..Caithlin help me, alsjeblieft.'' fluistert iemand. Ik draai me om en hoor een knal.~

''NEE!'' roep ik. Zwetend word ik wakker. ''Caith, Caithlin gaat het?'' Vraagt Dylan. ''N-nee mijn, mijn ouders h-hebben..'' verder kom ik niet, ik barst in huilen uit. ''Sst, het is maar een nachtmerrie, niet echt.'' ''N-nee h-het is wel..'' probeer ik. ''Caithlin ga maar weer slapen ik ben bij je oké?'' zegt hij, en hij geeft me een knuffel.

Ik haat mijn ouders. Ik vergeef ze het  nooit meer.

Pov. Cole

~Ik hoor een meisje schreeuwen. Ik kijk op en probeer naar het geluid te rennen waar het vandaan komt. ''NEE!'' schreeuwt weer de stem. Ik kijk om me heen. Ik hoor schiet geluiden. Nog meer geschreeuw, dit keer heel hard gehuil.~

Ik schrik op en ben buiten adem. Ik kijk op de wekker, naast me, en zie dat het 00:30 uur is. Het is maar een nachtmerrie, het is maar een nachtmerrie. Toch iets in mij zegt dat het geen nachtmerrie is. Ik voel de angst. Ik probeer te slapen, wat niet bepaald lukt. Elke keer weer de stem in mijn hoofd. De gebeurtenis, de geluiden...

«Hmm wat zou er met Dylan & Caith gebeuren :) »