Words hurt more than you think.

28. Einde van groen

Weken later na het ongeluk.

Pov. Caithlin

Eindelijk, vandaag mag dat stomme verband weg en kan ik hopelijk zien. Ik hóóp dat ik niet blind ben. Ik weet al sinds een paar weken geleden wat voor ongeluk ik had, en de dokter zei dat hij niet wist of het ernstig is. Sophie is niet komen opdagen toen ik hier lag, goede vriendin hè? Alleen David en Cole kwamen meestal. Dylan kwam maar één keer langs,  alleen ik heb hem weggestuurd, wat best gemeen was van mij. Mijn ouders zijn ofcourse niet langs gekomen. Ik heb alleen tegen de dokter en zusters verteld dat ik geen goede band heb met hen, en gelukkig lieten ze mij daarbij met rust.

Ik hoor de deur open gaan. ''Goede morgen Caithlin, ben je blij dat eindelijk dat stomme verband weg gaat?'' Ik hoor het aan de stem van zuster Floor dat zij dat is. ''Ja, héél erg!'' antwoord ik enthousiast. ''Mooi zo, nog eventjes geduld, de dokter komt pas rond elven hier.''  Ik knik met een glimlach.

Rond 11 uur

Ik luister geduldig naar de radio en wacht totdat de dokter komt. She looks so perfect standing there in my American Apperal underwear. And I know now, that i'm so down. Your lipstick stain is a work of art. I got your name tattooed in an arrow heart. And I know now, that i'm so down. Ik zing zachtjes mee totdat ik de deur open hoor gaan. ''Dokter!?'' vraag ik automatisch. ''De enige echte, Caithlin.''  Ik glimlach breed en zit recht op.

''Oké Caithlin, zuster Floor zit naast je en ik haal voorzichtig het verband eraf oké? Als je iets ziet, geef dan een teken.'' zegt de dokter. Ik knik. Ik voel dat de dokter het verband weg haalt. Ik houd mijn adem in en als de dokter zegt dat ik mijn ogen open mag doen, adem ik weer. ''Oké doe maar voorzichtig jouw ogen open oké?'' Ik doe wat hij zegt.

Het eerste wat ik zie is een dokter met een klein brilletje op. Ik kijk opzij en zie de zuster, ze heeft korte blonde haren. Ik glimlach, en zeg dan; ''Godzijdank, ik kan zien!'' De zuster en de dokter kijken mij met grote ogen aan. Té grote ogen.. ''Ehh wat is er?'' vraag ik. ''Caithlin wat was jouw natuurlijke oogkleur?'' vraagt de zuster langzaam. ''Eh groen met een bruin randje.. Hoezo?''

Pov. David

Vandaag mag het verband van Caithlin's ogen worden verwijderd. Ik hoop zo voor haar dat ze kan zien. Ik zit nu gewoon op school, niemand zit naast me bij Nederlands dus dat is fijn. Ik zit languit op mijn stoel en krabbel wat in mijn schrift. ''David, let jij ook even op?''  Ik kijk op en zie een boze leerkracht. Ik zucht en knik dan met tegezin.

Als de bel is gegaan vlucht ik het lokaal uit en ga naar de kantine om een panini te kopen. Tijdens het lopen pak ik mijn mobiel en kijk of ik nieuwe berichten heb. Als ik even niet oplet bots ik tegen iemand op. ''Hé kijk uit ofzo!?'' roept diegene. Ik kijk op en zie dat het Cole die zijn shirt recht doet. Hij kijkt erg chagrijnig en zegt dan: ''heb je wat van me aan ofzo!?'' Ik schud zuchtend mijn hoofd en loop weg.  In de kantie vraag ik om een panini. ''Komt eraan, een minuutje.'' 

''Hier is je panini,'' zegt de kantine vrouw en ze geeft me een panini. ''Dat wordt dan 2 euro alsjeblieft.'' Ik geef haar 2 euro en loop dan weg. Ik ga ergens aan een tafel zitten en zit dan weer op mijn mobiel. Als ik een hap wil nemen, belt er iemand mij. ''Hallo?'' zeg ik als ik opneem. ''Hallo met de dokter van Caithlin Road, jij bent toch erm.. David, een vriend van Caithlin ?''  ''Ehh ja..? Wat is er aan de hand? Is ze blind geworden?'' vraag ik. ''Eh nee, maar wil je zo snel mogelijk hier komen?'' zegt de dokter ongerust. ''Eh maar ik heb school.. Wacht laat maar ik spijbel de laatste twee uren wel, ik kom eraan.'' En ik hang op.

Pov. Caithlin

Ik wil in de spiegel kijken, maar het mag steeds niet van de zusters en dokter. Wat is er in hemelsnaam aan de hand!?

De dokter ijsbeert ongerust heen en weer in de kamer, en ik word er maar bang van. Ik kan toch gewoon zien? Wat is het probleem dan... De deur gaat open en David loopt naar binnen. Ik schiet overeind en roep dan wat hij hier doet. Hij kijkt met grote ogen naar mij. ''Wat is er aan de hand, vertel het me verdomme!'' roep ik dan. De zusters en de dokters lopen naar David. ''Vertel jij het haar,'' zegt de dokter. Ik haal mijn wenkbrauw omhoog. ''Wat mij vertellen?'' mijn stem klinkt ernstig. Niemand antwoord. ''David! Wat mij vertellen!?'' roep ik nu boos.

''Caithlin... Jouw.. jouw ogen zijn..'' begint hij. Ik word ongeduldig en zucht hard. ''Ja ik weet het! Gewoon mijn normale groene kleur wat is daar MIS MEE?''  David schudt ernstig zijn hoofd. ''Nee.. Ze zijn fel blauw..Caithlin, jouw ogen zijn fel blauw inplaats van groen.''

[Fouten worden er nog uitgehaald]