Words hurt more than you think.

5. Ik ben er voor je.

Pov. Dylan

Caithlin in het ziekenhuis, dit kan niet waar zijn. Ik ben inmiddels in het ziekenhuis en loop naar de balie. ''Hallo mevrouw, ik zoek Caithlin Road.'' zeg ik beleefd. ''Derde verdiepig, vijfde deur links.'' antwoord de vrouw. ''Danku,'' zeg ik en ik ga snel naar de lift. Als ik in de lift stap druk ik op de ''3'' en wacht.

Aan het einde van de gang moet Caithlin zitten, ik ren er naar toe. Ik klop op de deur. ''Wie is daar?'' Vraagt er een meisje. Sophie. ''Soof, ik ben het, Dylan!'' roep ik en ik klop weer. Als Sophie de deur open maakt ga ik gelijk naar Caithlin. ''Hoe is het met haar?'' vraag ik terwijl ik naast Caithlin ga zitten op een stoel. ''Het gaat goed, alleen ze heeft wel geheugenverlies zei de dokter. Maar als ze goed uitrust herinnert ze weer alles over een week.'' zegt Sophie terwijl ze tegenover me gaat zitten, aan de andere kant naast Caithlin. ''Hoe is het gebeurd eigenlijk?'' vraag ik. ''Uh, wat er voor het ongeluk gebeurde is niet belangrijk, maar ze had opeens krampen in haar buik en ze huilde van pijnte. Ik was erg bang.'' zegt Sophie trillend. ''Rustig maar Soof, het komt goed.'' Ik kijk naar Caithlin en ik glimlach. Caithlin en ik kennen elkaar al vanaf ons geboorte. Onze ouders zijn goed bevriend. Ik weet nog vorige zomer, we gingen samen met onze ouders naar Parijs. Het was in de avond toen we bij de Eiffeltoren waren. Caithlin had een mooi jurkje aan. Ze was prachtig toen. Ik glimlach als ik eraan terug denk. We gingen uit eten en onze ouders bleven nog in het restaurant, Caithlin en ik gingen naar buiten. Het was erg frisjes, en ik zag dat ze trilde. Ik gaf haar mijn vest en knuffelde haar. Ze trok zich los uit onze omhelzing en keek me aan met haar mooie blauw groene ogen. Helaas verpestten onze ouders het moment. Maar op dat moment was ik verliefd. Verliefd op mijn beste vriendin. En nu nog steeds, een jaar later. Ik denk dat ze niks voor mij voelt, misschien als een beste vriend of als een broer. Maar ik hoop ooit wel dat we iets krijgen, meer dan vrienden. Meer dan beste vrienden.. Ik houd Caithlin's hand vast. En doe mijn ogen dicht.

Pov. Caithlin

Hé? Wie houdt er nu weer mijn hand vast. Ik wed dat het een jongen is. Ik moet weten wie hij is. Ik probeer mijn ogen open te doen. Maar het lukt me niet. Kom op. Ik probeer het nog een keer. En nu lukt het. Wat? Ik heb me ogen nu open en wat ik zie is een jongen en een meisje met de ogen dicht en mijn hand vast houdend? Voor niks mijn ogen geopend dus. Oké nu iets zeggen. Het lijkt alsof ik niet meer kan praten, althans zo voelt het. ''H-hallo?'' vraag ik fluisterend. Yes. Tegelijk openen de ogen en kijken twee paar ogen naar mij. ''CAITHLIN!?'' Roepen ze tegelijk. ''J-ja?'' vraag ik. Caithlin doe niet zo vaag! De jongen staat op en geeft me een knuffel. Ik schrik. ''Caithlin? Ken je me nog? Ik ben het Dylan. Je beste vriend vanaf onze geboorte!'' zegt de jongen. Dylan? De naam komt me bekend voor. Is hij de jongen van vorig jaar in Parijs? ''V-van vorig jaar?'' vraag ik. ''Ja! Ja van vorig jaar, we gingen naar Parijs. Weet je nog die avond? Alsjeblieft zeg ja.'' vraagt hij, bijna smekend. Ik denk even terug. Er komen een hoop herinneringen samen met hem. Dylan Fox, mijn beste vriend vanaf mijn geboorte. ''Dylan!? Dylan Fox?'' vraag ik blij. ''Ja! Ja omg Caithlin.'' Dylan geeft me weer een knuffel, en dit keer knuffel ik hem terug. Als hij me los maakt kijk ik het meisje aan. Ze heeft tranen in haar ogen. Ik kijk haar vragend aan. ''Caith..'' fluistert ze. ''Caithlin, ken je mij nog? Sophie... Je beste vriendin. Sophie Rickhall.'' Ik denk na er komen herinneringen. Maar ik weet het nog steeds niet. ''I-ik kan er niet op komen.. Sorry...'' fluister ik. Sophie kijk me verdrietig aan en rent weg. Ik wil op staan maar Dylan houdt me tegen. ''Laat haar maar, je moet nog even uitrusten voordat je alles weer weet.'' Ik knik en ga weer liggen. ''Dylan?'' zeg ik. ''Ja?'' ''Wil je bij me blijven?'' ''Natuurlijk, ga maar slapen. Ik ben er voor je.'' Ik glimlach naar hem en doe me ogen dicht. Hij is er voor me..