Behind Every Scars [COMPLETED]

First Date

9

Pamie

KUMUNOT ang noo ko nang huminto ang sasakyan ni boyfriend sa isang karinderya. Nagtatakang nilingon ko siya at kinalabit para itanong kung anong ginagawa namin dito.

"What are we doing here?"

Hindi niya ako sinagot at mabilis siyang lumabas ng sasakyan. Taranta naman akong lumabas din at sumununod sa kaniya nang maglakad siya papunta sa karinderya.

Nakanguso lang akong nakasunod sa likod niya kaya naisipan kong lumingkis sa kaniyang braso. He looked at me with his bored eyes but unlike before, he didn't take my arms off from him. Hinayaan niya lang ako kaya hindi ko mapigilang mapangiti nang malapad.

"Hugo! Hijo! Anong ginagawa mo dito?" Tanong ng babaeng may edad na lumapit sa amin. She glanced at me and smiled.

"Anong masarap ngayon na luto niyo?" Magalang na saad ni Boyfriend.

The woman tapped my boyfriend's shoulder and lead us the way to a vacant table. Hindi mapuknat ang mata ko kay Hugo na ngininginitian ang tindera. This is my first time that I saw him smile, genuinely.

"Stop drooling, Pamela."

Napaigtad ako nang marinig ang boses niya. Nakataas ang kilay niya at bahagyang kumawala ang ilang hibla ng kaniyang buhok. I gulped hard as I saw how his lips pursed tightly. Those lips that I missed.

"Am I?" I asked him.

Napa-iling na lang siya at tumayo saka lumapit sa mga lalagyan ng iba't-ibang ulam. He keeps on opening every container. Kinakausap niya ang tindera at tinuturo ang mga ulam na sa tingin ko ay order niya.

"Yummy," I mumbled as my eyes traveled from his rigid back down to his perfectly shaped butt.

Napahagikhik ako dahil sa iniisip ko. Kinagat ko ang daliri ko dahil sa kilig. My eyes went wide as he turned to me. Mabilis akong nag-iwas ng tingin dahil sa hiya na baka nahuli niya akong—

"Were you staring at my butt?"

Napaangat ako ng tingin nang magsalita si Boyfriend. He was smirking and I can't ignore the sudden thumped of my heart. Those smirk is worth dying for.

Umiling ako. "No!"

"Really?"

"Y-yes!"

He shrugged his shoulder off and sat. Ilang minuto lang nang dumating ang tatlong putahe ng ulam at kanin. Sinigang, Kare-kare at Adobo. As we started eating he chuckled out of nowhere.

"Bakit ka tumawa?" Tanong ko.

He shake his head. "I remembered something."

"Ano 'yon?" Naningkit ang mata ko. "O sino 'yon?"

He looked at me. "I remembered Kobe's wife. She used to cook these three dish in one."

"Paano?" Nanlalaking mata na tanong ko.

"I don't know," he said, shrugging.

Kinagat ko ang tinidor at ngumiti. "So what happened next?"

He gulped. "We end up almost dying due to stomachache."

Hindi ko mapigilang matawa dahilan para malaglag ang tinidor. Pinulot ko iyon at nang umayos ako ng upo ay masama na ang tinging pinupukol niya sa akin.

"Sorry, boyfriend," I said.

He sighed. Nang matapos na kami kumain ay agad kaming tumayo at naglakad palapit sa counter. The old woman smiled at me.