BLACK & WHITE

Chapter 16

Burası annemin en sevdiği yerdi. Küçüklüğümden beri buraya getirirdi beni. Rüzgarın etkisiyle dalga dalga oynayan çiçekler, boyu iki metreyi aşmayan ağaçlar sayesinde net şekilde izlenebilen yıldızlar... Burayı benim için özel kılan şey bunların üstüne ekleyebileceğim onlarca neden değil; annemdi.
"Tanrı sana yol gösterir." derdi hep yıldızları noksansız sayabildiği gökyüzüne bakarken. Ben tanrıya olan inancımı senden sonra kaybettim, anne... Elimde kalan tek şey: buraya her gelişimizde oturduğumuz çimenlerden seyredebildiğimiz sonsuzluğumuz.
____________________________

"Manzarayı bu açıdan izlemeyi özlemiş olabileceğini düşünmüştüm. Sana da annen seni yanında istiyormuş gibi gelmiyor mu?"
Haklıydı. Yanına geldiğimde, sırıtan yüzüne baktığımda, aklımdaki soruları sormak için en doğru zamanı yakaladığımdan emin olmuştum.
"Beni önemsiyormuş gibi davranırken, aynı zamanda bu denli incitmeyi nasıl başarabiliyorsun? Bana değer mi veriyorsun, yoksa acı mı? Benim seninle birlikte mutlu yaşamamı mı istiyorsun, yoksa acı çekerek ölmemi mi?" Kafasını, olduğum tarafa çevirdi. "Wonho! Cevap ver bana. Sen siyah mısın, beyaz mı?"
"Ben senin içindeki kötü duygulardan ibaretim." Yüzünün gerildiğini açıkça görebiliyordum. Sol gözü seğirmeye başlamıştı. "Ben, senin içindeki iyi kötü ikileminin kötü tarafıyım. İçten içe seni yiyip bitiren de bunun doğru olup olmadığı değil mi?" Cümlesinin sonlarına doğru, ayakta durmaya gücümün kalmadığını hissediyordum. Dizlerimin üstüne düşmeme rağmen, zihnimi uyanık tutmak için olduğu noktaya geldiğinden beri duruşunu değiştirmeyen Wonho'ya odaklanmaya çalışıyordum. Bayılmamalıydım. Zihnimin uyumasına izin vermemeliydim. Daha soracak çok şeyim vardı. Görüşüm bulanıklaşırken bana döndü, yüzündeki ifade dün Hyungwon'a attığı alaycı bakışı ve seneler boyu içinde büyüttüğü acımasızlığı barındırıyordu. Kafamın içinde, gittikçe uzaklaşan yankılarını duyduğum o cümle döküldü dudaklarından:
"Sonsuzluğa ulaşacaksın, Mina..."