Above The Sky [Kismet Series One | Rewritten]

ATS - 18

Para akong bangkay na dinadamitan ni Judith ngayon. Hindi ako gumagalaw at hinahayaan ko lamang siyang ayusan ako. It's been 2 days since Mama told me that Bryan will be staying in the Trevino's Mansion and not here anymore.

I tried calling him but he won't answer, iyon ang sabi ni Judith dahil siya lang naman ang may cellphone sa aming dalawa. I have Bryan's number kahit wala pa akong mobile phone.

We called their house too but their maid told us that he's with his cousins playing basketball outside and doesn't want to be interrupted. Labis pa din ang inis na nararamdaman ko dahil sa pagpili niyang umalis na hindi man lang nag papaalam sa akin.

I don't eat people, I don't make people give me gold whenever they want to talk to me, so why didn't he do that?

"Señorita, gumalaw ka naman ho. Natatakot ako na baka mamaya ay maging bato ka na riyan."

I sighed and rolled my eyes.

"If I move, you won't dress me properly." Malamig kong tugon.

I saw her annoying nguso look na naman. I gave her a death glare and warned her that if she continues to do that, she will die.

"Nawala lang si señorito, nagkaganyan ka na naman. Sus! Nag iiba talaga ang mood ng isang tao kapag nalalayo sa minamahal."

My eyes widened because of what she said. Hindi ko alam kung anong itutugon ko sa sinabi niya. M-minamahal? Y-yeah. Mahal ko naman talaga si Bryan as a friend. Like the love we have for our friends, ganoon lang.

"Mas lalo ding nagbabago ng mood ng isang tao kapag may LQ sila." Hirit ni Judith at tumawa ng malakas.

LQ as in Lover's quarrel? Why would we have a lover's quarrel kung magkaibigan kami, right? It should be FQ, friend's quarrel.

Hindi ko na lamang pinansin si Judith at inayos na lamang ang sarili kong sapatos. Hindi na kase siya makagalaw ng maayos dahil sa sobrang pagtawa.

"Hay nako, huwag kang mag-alala, Señorita. Hindi ka matitiis ni Señorito Bryan, mahal ka niya e. Malakas ka doon!"

I let out a breath at tumingin sa kaniya. Iyan din ang punto ni Kuya Jose nang tinanong ko siya tungkol sa inaasta sa akin ni Bryan. Pero, ano ang nangyari ngayon? Iniwan ako.

"That's what Kuya Jose told me, too. But, still he left me without saying anything."

Huminto si Judith at biglang sumeryoso ang tingin sa akin. She looks so serious and the traces of her being so happy a while ago was gone.

"So, mahal ka nga niya? Ikaw, señorita ah! Kumekendeng ka na, yie!" She giggled then pinched me in my left cheek. "Huwag kang mag-alala, hindi ko sasabihin sa Mama mo ito. Sa atin lamang!"

Dagdag niya pa at kinurot na naman ako sa aking pisnge. Hinampas ko ang kamay niya't inalis ito sa aking mukha. It hurts kaya! Nakita ko sa mukha niyang nasisiyahan ulit siya at namumula pa. Para siyang kinikilig.

Kanina lamang ay tumatawa siya tapos bigla siyang sumeryoso at ngayon ay nasisiyahan ulit, is Judith crazy?

I shook my head. I can't understand her. She keeps changing her mood in every five seconds!