Above The Sky [Kismet Series One | Rewritten]

ATS - 44

Hindi mawala sa isip ko ang pagbubunyag sa akin ni Tita Lorraine ng katotohanan. I thought the only truth she will tell me is the reason why she wanted me here is to create a unbreakable bond between me and Ella.

But, there's another truth.

"I've been meeting your Mom secretly for the past four years and she kept begging me to get you and Bianca away from that witch. Sinubukan ko ng ilang beses kausapin ang ama mo pero hindi niya ako binibigyan ng maayos na schedule kung kailan puwede naming pag-usapan ang tungkol sa paglipat mo dito. Hanggang sa naisipan kong kay Anthem na lamang lumapit."

Huminto siya ng ilang segundo bago nagpatuloy sa pagsasalita.

"Your Mom is the only friend I had, so, I swear in God that I will do everything just for her, even if it's include my family's name--"

"Is it one of the reasons why you want me to marry Ella in the future? To be saved?" My voice shattered just like my soul. Umiling siya.

"No, hijo. I really wanted you to be my son-in-law because I saw the way you care to the people around you, so I gave it a thought.. I want Ella to feel that. Ayoko siyang mapunta sa kamay ng isang taong hindi ko kilala at hindi mapagkakatiwalaan."

Bumuntong hininga ako at pinikit ang mata habang nakatuon sa kisame ang aking buong mukha, the back of my neck is peacefully resting at the headrest of this chair. Sumasakit ang ulo ko habang inaalala ang pag-uusap namin ni Tita kagabi. I felt relieved after knowing that she will not tie me with her daughter just to save me, but because she really wanted me to become her son-in-law.

I also feel hopeful to be reunited with my Mother again after so many years, they were meeting secretly. Malaki ang chance na magkita din kami ni Mom.

But, I am uneasy. What if Grace finds out? What will happen to Audrey?

"H-hello!"

May kumatok sa aking armchair kaya minulat ko ang aking mata at tumambad sa akin ang isang babaeng maikli ang buhok, morena at singkit ang mga mata. Ngumiti ako sa kaniya at inayos ang aking pagkakaupo.

"Interesado ka ba sa mga sports?" Biglaan niyang tanong.

"Bakit mo natanong?" Malumanay kong sabi sa kaniya. Matipid siyang ngumiti.

"Pinapaunlakan kasi lahat ng mag-aaral na interesado sa sports na mag register para sa larong sepak takraw."

I nodded my head gently. Hindi ako pamilyar sa larong iyun pero susubukan ko pa din, I want to try new things and find something that I will love and make me endure this exhausting life. Papanoorin ko muna kung paano ito gawin bago sumabak sa tryouts.

"Sige, salamat...?"

Hindi ko matawag ang kaniyang ngalan dahil hindi ko naman alam kung ano ang pangalan niya. She giggled and I smirked.

"Katie. Classmate mo ako."

"Ah. Bryan Trevino. Nice to meet you."

We shake each other's hand. Bago ako tumungo sa cafeteria ay tanaw mula dito sa 2nd floor ang playground ng pribadong eskwelahan kung nasaan si Ella. Natanaw ko siyang naglalaro mag-isa sa padulasan habang ang iba naman niyang mga kaklase ay sama samang naglalaro ng mga laruan.