Above The Sky [Kismet Series One | Rewritten]

ATS - 43

BRYAN

"Bakit mo ginawa sa akin ito, Fred?! Bakit mo ako niloko!"

It's past midnight and my parents are still fighting. My older brother is with me in my room, carrying our new born sister under the blanket and singing lullabies to us. He smiled at me.

"Ano pa ang gusto mong kantahin ko, Bryan?"

"Kuya, kailan matatapos ang away nila Mommy and Daddy? Ang ingay po nila." Saad ko matapos yakapin ang dalawang tuhod.

Nangingilid ang luha ni Kuya habang salitan ang tingin sa aming nakakababata niyang kapatid. Dama ko ang pagod niya sa pag-aalaga sa aming dalawa, pagod sa pag-inda ng napakasakit na pangyayari sa relasyon ng aming mga magulang at pagod sa pagiging anak nila.

Nakakapagod.

"Pag pasensyahan mo na sila. May maliit na problema lang." Aniya

A small problem but they are in the verge of divorce. I am just a kid who shouldn't understand a thing about the adults' affairs but because of their loud voices, uncontrollable fights, I can hear everything and I was able to understand it. Tears fall from Kuya's eyes, he tilted his head a bit to prevent me from seeing it but it was too late.

He was too late to hide his emotions, I know him too well. He's my brother and my best friend.

"I'm sorry, napuwing ako."

He is tired, lonely and in pain but because he is our older brother, he needs to be strong for us. Bakit kailangan niyang magpanggap na malakas kung pwede niya namang aminin na hindi niya kaya ang responsibilidad? Dahil ba siya ang nakakatandang kapatid namin?

Does responsibilities came with our birth order? Mukhang ganoon nga ang sistema sa lahat ng pamamahay dito sa Pilipinas. The oldest must be a parent to their younger siblings instead of focusing on theirselves. This system can kill someone.

Lumapit ako sa kaniya at niyakap siya. Hinaplos ko ang likod niya at ako naman ang kumanta. Hindi ko alam kung bakit sa murang edad ay naiintindihan ko na lahat ng nangyayari sa aking paligid. Paminsan ay naramdaman ko nang paluin ng aking Ina dahil sa hindi ko pagsabi sa kaniya ng problema ko at inangkin lamang ito.

It's my problem not her's, I don't want to trouble her and make her feel more lonely.

"Putanginang kompanya iyan! Ipagpapamalit mo kami ng mga anak mo para lang sa pera?!"

"I told you, I don't want to be with you anymore because I don't fucking love you anymore, Stella. Bakit ba hindi mo kayang intindihin iyan?!"

"Anong gagawin mo na ngayon? Iiwan mo kami para sa babae mo?"

"Oo! Ikaw lang dahil sa akin ang mga anak ko. Wala kang trabaho, paano mo sila bubuhayin?"

Mas lumakas ang iyak ng aking Ina at para itong isang matalas na kutsilyong sumaksak sa aking puso.

"I gave up my career so that I could support you, bear your children because that's your dream!"

"I didn't fucking asked for it, I just said that it was just a dream, hindi ko naman akalain na tutuparin mo!"

Tinakpan ni Kuya ang tainga ko at iyun din ang ginawa ko sa kaniya. His sad eyes nailed my heart, pinilit niyang ngumiti pero hindi din nakaya.