Above The Sky [Kismet Series One | Rewritten]

ATS - 20

Days went by so fast. Hindi ko namalayan na isang buwan na pala ang nakalipas simula ng first day of class ko. Isang buwan na pala ang nakalipas simula ng maramdaman kong wala akong lugar sa kahit anong mundo ang mayroon ang mga tao.

My Lola keep on saying na I should stay with rich people because they are on our level at sila lang ang makakaintindi sa akin. Well, she's wrong as always. She don't know na those people na inaakala niyang magiging mabait sa akin ay ang mga taong pumapatay sa pagkatao ko.

Kahit saan ako mapunta, people see me as a spoiled brat and disrespectful child who came from a family of thieves. A child who were born to be evil and the villain.

"Señorita, nais niyo ho bang mag merienda muna? Ang dami po kaseng nakapilang sasakyan para mag pa-gas. Mukhang marami ho ang mga magbabakasyon ngayon sa San Nicolas. May 7/12 po malapit dito, pwede kitang bilhan ng makakain."

I smiled to Kuya Jose who is busy keeping the car in line para magpa-gas. Sumilip ako sa labas ng bintana at totoo nga ang sinabi niya. A lot of cars were in line. Mukhang matatagalan kami dito.

"Sabihin niyo lang ho, para maitakbo ko agad."

Iginala ko ang aking paningin sa labas. I want to find iyung store na sinasabi ni Kuya Jose para ako na lamang ang bumili ng pagkain. He's busy with the gas line, kung sakaling matapos man ang nasa unahan namin ay hindi ko mapapaandar ang kotse at pagsimulan pa ng away. I can't defend myself, I am too small.

Natanaw ko ang convenience store na binanggit ni Kuya Jose.

"I can buy our food po, Kuya. Tanaw niyo naman po ako dito and I think that's okay po."

I saw how shocked Kuya Jose was. Siguro ay hindi niya inaakalang ganito ang sasabihin ko. Maybe, he was used to my bratty attitude? Kung saan lahat ng inuutos ko ay dapat sundin at lahat ng gusto ko ay dapat nakukuha ko? They all think I am like that, but actually, I was just doing what I learned from my elders.

"N-nako ho! Hindi pupwede, baka mapano ka pa. Baka mamaya ay madapa ka o dukuting ng kung sino riyan!"

"Kuya, I can't drive a car po. What if the first one already finish filling up their tank and we need to move forward, how can I do that?"

Napakamot sa batok si Kuya Jose.

"Atleast, I can buy us food po. Nagugutom na din po ako, I want to eat."

Ilang minuto natahimik si Kuya Jose. Mukhang pinag iisipan niya ng maigi ang magiging desisyon. I can't blame him for that lalo na't isa sa trabaho niya ang panatilihin ang kaligtasan ko.

"You can see me from here po, Kung sakaling may mangyari man po sa akin ay madali niyo lang matatakbo ang layo natin."

I heard him sighed. He's deafeated. I chuckled.

"Basta't bilisan mo lang, ah? Marunong ka bang bumili mag-isa?"

"Opo, Kuya."

Bryan already taught me that last week when we go out to ride a bike.

Kinuha ko ang akin wallet at madaling lumabas sa kotse para makabili na sa convenience store. When I arrive there, kakaunti lamang ang tao sa loob.