Make The Bad Boy Fall For You | Complete

Chapter 15

15th Chapter

Step 2 - Once you now him well. Tell him your background stories. Act like you're his close friend.

*gulp* *gulp* *gulp* *gulp*

Jusmeyo! Kami lang palang dalawa ang andito sa clinic. Ewan ko ba kung bakit palaging nata-timing na wala si miss Pid at ibang pasyente. Kami lang talagang dalawa promise.

"Um.. ano.. hahanapin ko muna yung kit ha," sabi ko sabay bukas nung mga cabinet.

Di ako mapakali. Nag-eexpect pa naman ako na mabilisang gamutan ang meron at andito si Nurse para gamutin si Dreyson.. or more than that, of course. But anyways, hindi talaga sya maalis sa isipan ko na kami lang dalawa ang andito ngayon.

Perfect timing!

Nakita ko na yung kit. Andun sya nakapatong sa pinakamataas na parte ng cabinet. Di naman ako katangkaran, katamtaman lang naman height ko pero di ko sya maabot sa sobrang taas.

"Bakit ang tagal mo?" naiinip nyang sigaw.

"Teka lang, di ko maabot e!"

Angal-angal pa sya dyan. P-Pero kasalanan ko naman kasi. Sabay tiptoe. Di ko talaga sya maabot, hay naku ang useless ko talaga. Tsk. Kumuha ako ng upuan at pumatong doon. Okay na, naaabot ko na sya. Nakuha ko na yung kit pero sa hindi inaasahang pagkakataon.

Nadulas paa ko sa upuan. Sandamakmak na kamalasan naman oh! Hinintay ko na lang ang sexy kong katawan na mahulog sa sahig.

1...

2..

3..

4...

B-Buhay ako!? Buhay ako? Ha! Ha! Buhay ako!!

Dinilat ko pareho ang mga mata ko at dumungaw sa akin ang pagmumukha nung gwapong lalaki.

O////////////o

"I-Ikaw?!" gulat kong tanong.

Inismidan nya ako at binaling ang tingin sa kit. "Tanga mo rin no? Hahaha, pasalamat ka may sumalo sa'yo noong nahulog ka," sabay ngisi.

A-ANONG?! Wala syang karapatang sabihan ako ng TANGA!

"IBABA MO AKO!"

"Sabi mo eh!" sabay bitaw sa akin na parang isang bola ng basketball.

Binaba nya nga ako pero nalaglag naman pwetan ko sa sahig. Ang sakiiiiitt!

"A-Aray!" sinamaan ko sya ng tingin. "Pwede namang dahan-dahanin ang pagbaba e!" Sabay hawak sa pwetan.

Feeling ko tuloy, nadislocate ang buo kong katawan. Lalo na ang ribs ko na nasa may skeleton na part. Pati mga buto ko parang nabali. Hinintay ko syang tulungan ako pero hindi nya naman ginawa. Kaya tumayo na lang ako mag-isa!!

"Walang hiya!" Inis kong sambit sabay punta kay Dreyson.

"Haha, ganyan ka ba magpasalamat sa nagligtas ng buhay mo?"

Hinarap ko sya nang may galit at inis sa mukha. Kung makaBUHAY sya akala mo naman BUHAY ko talaga yung nakasalalay sa pagkalaglag. Sa pagkakaalam ko, PWETAN lang yung madidisgrasya. Umiinit ang pisngi ko sa tuwing magkikita kami sa kahit na saang sulok nitong campus.

Lumapit ako sa kanya at tinitigan sya sa mata. Okay, gusto kong magback out sa ginawa ko pero hindi pwede. Nagagandahan ako ng sobra sa expressive nyang mata. Mapapako ka talaga, kaya lang mas maganda pa rin ang mata ni Dylan na kulay brown at Dreyson na itim na itim talaga.

AT BAKIT NAPUNTA SI DREYSON SA ISIP KO?!

"Hoy! Excuse me mister arogante! Hindi ako magpapasalamat sa'yo. Gagawin ko naman sana iyon kaso nga lang nagbago na isip ko. Ang sama-sama kasi ng pag-uugali mo," sabay flip ng hair sa mukha nya.