Make The Bad Boy Fall For You | Complete

Chapter 16

16th Chapter

"Second step, check!" ani ko at minarkahan ng check ang bond paper.

"What is that, Key?" tanong ni ate P. na kakapasok lang sa loob ng kusina.

"Um, wala po, ate. Assignment ko lang," sabay tago nung bondpaper sa bag. "Una na ako, may customer kasi," sabay alis ng kusina.

Whooo! Dapat walang makaalam na ganun ang pinaggagagawa ko sa buhay ko.

"Key, may customer sa table #7," tinuro pa ni Frost yung table.

"Sige. Ako na ang bahala," habang papalapit sa table 7. Unti-unti ko nang kinukuha yung notepad at ballpen ko mula sa bulsa ng apron.

Di ko masyadong mahagilap ang itsura nang lalaki. Pero parang kilala ko ang features nya, nagkita na ba kami?

"Good evening sir, can I have your order please?" Nakangiti kong tanong.

Unti-unti nyang inangat ang ulo nya sa akin kaya namukhaan ko na talaga sya. Oh My Mahabagin!! Totoo ba talaga ito? Bakit ngayon pa? Ang malas-malas ko naman talaga kahit kailan. Sinumpa ka ba, Key? Sunud-sunod na kamalasan ang natatanggap mo ngayong araw, e.

Malapad na ngisi ang bungad nya sa akin at nagplastic na lang ako ng ngiti.

"Gaya nang dati, miss."

Magsusulat na sana ako kaso... gaya nang dati? Palagi ba syang andito sa cafe? Ngayon ko nga lang sya nakita at hanggang ngayon hindi ko pa rin alam pangalan nya kahit nung nasa campus kami.

"Err, d-dati? Anong gaya nang dati?" Tanong ko bilang pagkaklaro. First time ko nga syang makita dito sa cafe na umoorder.

Inirapan nya ako. Oh come on, order ang tinatanggap dito hindi pag-iinarte.

"Seryoso ka ba, miss? Di mo pa rin natatandaan order ko?"

"Itatanong ko ba ulit kung alam ko? Utak nga."

Aba! Hindi ako makakapayag na gaganyan-ganyanin nya lang ako no. Ano ako? Isang easy-to-get? Hindi rin!

"Psh. Kay Dylan nga alam na alam mo," bulong nya pero dinig ko naman.

Nagulat ako sa sinabi nya at yung mga mata ko parang nagulantang talaga. Pati nga sistema ko kinabahan na lang bigla. Paano nya naman yun nalaman? Araw-araw ba syang andito sa cafe? Wala naman si Dylan, so bakit nya alam?

Hindi kaya...

"S-Stalker ba kita?" sabay gasp.

Inismidan nya lang ako at tinignan mula ulo hanggang paa. katulad na katulad din ito ni Dreyson e, makakatikim sya sa akin balang araw.

"Ako? Stalker mo? In your dreams, miss magtrabaho ka na," tapos ngumuso sya sa mga taong nakapaligid at customers sa cafe. Dun ko narealize na kanina pa pala nila kami tinititigan ng matalim.

Patay na!

Bumulong muna ako sa kanya bago tuluyang inayos ang sarili sa pagkakatayo.

"Lagot ka sa akin!" Tumayo ako ng maayos at ngumiti ulit sa kanya. "Good evening sir, what's your order?!"

GRRR!!!! KUNG PWEDE LANG TALAGANG SUMIMANGOT E. KANINA KO PA GINAWA SA HARAPAN NYA!

"I told you gaya ng-" I cut him off.

"Be specific po sir, hindi naman po kasi ako isang memory scanner na namememorize ang orders ng bawat customers dito sa cafe namin," nakangiti pa rin ako.

Kita ko sa pagmumukha nya yung inis na may halong galit. Ha! Naisahan ko sya, ang galing ko diba? Aminin nyo yun! Umamin kayo! Uy! Amin na! (-.-)

Wala syang nagawa kaya kinuha nya yung menu at namili nang makakain. Bumuntung-hininga sya bago nagsalita. Ang bagal!!! Masyado nyang sinasayang ang precious time ko. Mahal pa naman ng oras.