She's mine

hoofdstuk 6

{Sarah pov.}

Ik stap van mijn rode fiets af en zet hem in het rek. Een groepje zit me aan te kijken. Ik slik een keer. Ik herhaal de woorden van mijn moeder in mijn hoofd. Een nieuwe school dus nieuwe kansen. Ik zet mijn fiets opslot en loop naar binnen.

Op mijn vorige school werd ik gepest. We zijn daarom ook verhuisd.

'Eey wie ben jij?!' roept iemand uit het groepje jongens. Gewoon negeren Sarah. Je kan het wel. Ik loop richting de ingang van de school.

In een keer word ik tegen de muur geduwd. Het groepje staat om me heen een jongen duwt me tegen de muur zodat ik geen kant op kan. Alsjeblieft niet nog een keer...

'Ik vroeg je iets groentje,' gromt hij. Ik slik nog een keer.

'Euhmm... ik ben nieuw hier,' stamel ik.

'Zo ver waren we,' gromt hij.

'Geef me verdomme een echt antwoord!' Roept hij kwaad naar me en slaat met zij vuist op de muur. Al zijn vrienden staan me grijnzen aan te kijken.

'Ik ben... Sarah,' stotter ik.

'Oke Sarah. Ik ben je grootste vijand oke,' gromt hij grijnzend.

Ik probeer zijn blik te ontwijken. Verderop zie ik een jongen uit zijn auto stappen. Hij kijkt verbaasd. Een lekkere geur dringt mijn neus binnen. Het is een mix van chocolade en vanille.

Mate!! Schreeuwt mijn innerlijke wolf.

Nee dat kan toch niet. Waarom zou de managodin mij een mate geven. Ik vang zijn blik. Je kan zien dat hij naar me toe wil komen, maar dan stapt er ern meisje uit zijn auto. Ze drukt een kus op zijn wang. Er schiet een verschrikkelijke pijn door me heen en dat terwijl niemand me sloeg ofzo. Ze lopen het schoolplein op. Als ze langs ons af komen trekt mijn mate de jongen van me af.

'Carter laat der gewoon met rust oke,' sist hij naar hem.

Carter blijkbaar zucht en knikt naar hem.

'Ja grote baas,' antwoordt hij zuchtend.

'Nou Sarah je hoort nog van me,' sist Carter naar me. Ik slik bang en deins nog iets dichter tegen de muur aan.

Het groepje loopt weg. Mijn mate scant mijn lichaam een keer. Dan slaat hij zijn arm om het meisje heen en lopen ze door de ingang naar binnen.

Er glijd een traan over mijn wang heen. Mijn mate heeft al een vriendin. Ik ga op de grond zitten en laat mijn hoofd in mijn handen steunen.

De bel gaat. Als ik op mijn eerste dag niet te laat wil komen moet ik nu wel echt gaan. Ik sta op en loop naar de ingang en daarna naarbinnen. Het is een grote school dus ja er zijn enorm veel mensen hier. Het kan ook komen doordat net de bel is gegaan.

Ik heb geen flauw idee waar ik heen moet op het moment. Dat wordt dan maar op elk lokaal kloppen in de hoop dat ik er les heb.

Na zowat letterlijk elk lokaal gezien te hebben is er nog één lokaal over en ik sta nu voor de deur. Mijn hand gaat langzaam naar de deur toe. Ik klop drie keer zoals het moet. Ik maak de deur open en meteen zijn er 30 paar ogen op mij gericht. Plus de lerares maar die telt niet.

'Mevrouw Parker?' Vraagt de lerares.

'Ja,' zeg ik zacht.

'Je bent laat,' zucht ze en doet haar brilletje af.

Meteen zakt alle moed die ik bij had weer in mijn schoenen. Een paar uit de klas beginnen te lachen. Ik staar snel naar de punten van mijn schoenen.

'Nou mevrouw Parker. Ga je nog zitten of niet?' Blaft ze naar me.

Ik slik en knik snel. Ik kijk de klas rond. Letterlijk alle stoelen zitten vol. Op één na. En dat was nou net waar ik absoluut niet wilde zitten. Naast Carter...

'Heey Saartje,' zegt hij grijnzend als ik langzaam naar de stoel naast hem loop. Ik zet mijn tas op de grond en wil dan op de stoel gaan zitten. Alleen gebeurt dat niet. Ik val met een harde klap op de grond. Auhww dat dieed echt zeer. Iedereen begint te lachen. Ik kijk op en ik zie dat Carter de stoel anar achter trok.

'Parker ga eens heel snel zitten of je kan ook weer gaan!' Blaft de lerares weer naar me.

Ik ga zo snel als ik kan zitten en hoop dat alles zo snel mogelijk wordt vergeten. God ik haat deze school nu al. Ik laat mijn hoofd in mijn handen steunen en mijn bruine lokken vallen om mijn gezicht heen.

Ik kan niet wachten tot vandaag voorbij is.

Heey mensjes,

Wat is Carter een eikel zeg. Vinden jullie ook niet?

Vergeet dat sterretje niet in te kleuren. 🌟

Groetjes Roos