She's mine

hoofdstuk 10

{Sepp pov.}

Ik sta met mijn rug tegen de kluisjes geleund. Ik ben wat eerder gekomen, zodat ik Sarah meteen kon helpen. Riley, Chase en Thomas zijn er ook nog niet.

De eerste stuudjes komen langzaam binnenlopen.

Na een tijdje komt Sarah binnen. Poeh ik moest mijn wolf de eerste keer dat ik haar zag zo inhouden. Niet dat ik dat nu niet moet doen, maar wel iets minder. Ik heb alleen wel een voorwaarde besloten.

Ik wil niet dat iemand anders er wat vanaf weet. Niet omdat ik niet met Sarah gezien wil worden, maar het is meer eeb Alpha ding.

Ik loop in een keer op Sarah af.

Ik kijk of iemand me ziet en til haar dan over mijn schouder. De tintelingen schieteb door me heen. Dit wordt moeilijker dan gedacht.

Uit haar mond komt een geschrokken kreetje. Ik loop naar de bezemkast van de congiërge.

Ik maak de deur open en zet haar neer. Mijn wolf maakt een protesterend geluidje. Ik doe de deur dicht en de lamp aan. Sarah kijkt me bang aan.

'Laat me alsjeblieft gaan,' zegt Sarah zacht.

'Waarom? Ik doe je niks,' zeg ik en zet een stap dichterbij.

Ze slikt zichtbaar.

'Ja, dat zei Carter ook,' mompelt ze.

Ik grom laag.

'Wat heeft hij gedaan? Heeft hij je... aangeraakt?' Vraag ik zacht en grommend tegelijk.

Ze doet een stukje van haar shirt omhoog en haar buik komt tevoorschijn. Hij is blauw paarsig gekleurd.

'Ik vermoord hem! Waar is ie?' grom ik laag.

Ik wil me omdraaien en de kast uitstormen, maar Sarah houdt me tegen. Ze pakt mijn schouder vast en de tintelingen schieten weer door me heen. Ze trekt snel geschrokken haar hand terug. Ik ontspan iets en draai me terug naar haar om. Mijn wolf is ondertussen door het dolle heen.

Ik zet nog een stap dichterbij.
Ik breng mijn hand voorzichtig naar haar wang. Ze laat het toe. Dat gevoel. Hmmmm...

'Sarah je bent mijn mate laat me je helpen, please,' zeg ik.

Ze knikt voorzichtig.

'En Zoë dan?' vraagt ze en kijkt meteen naar de grond.

Ik til haar kin met twee vingers een stukje op de lucht in. Ze kijkt me met haar straal blauwe ogen recht aan.

'Jij bent mijn mate Zoë niet. Dat reken ik euhmm wel met haar af,' zeg ik.

Ze kijkt me geschrokken aan.

'Je gaat haar toch niet vermoorden hè,' zegt ze bang.

'Nee nee nee. Natuurlijk niet niet. Ik bedoelde alleen maar dat ik met haar ga praten zodat ze jou niet lastig valt,' glimlach ik.

Al moet ik hopen dat dat plan gaat werken.

Ze glimlacht voorzichtig terug.

Ik kijk haar recht aan. Mijn ogen schieten van haar ogen naar haar lippen en weer terug en dat zo een paar keer. Bij haar gebeurd precies hetzelfde.

Ik buig iets naar voren en ze laat het toe. Mijn lippen belanden voorzichtig op die van haar. Er lijkt of er vuurwerk in mijn buik wordt afgeschoten eb de vlinders alle kanten in dansen. De electriciteit schiet als het ware doo mijn lichaam heen.

Ze zoent me hongerig terug. Haar wolf begint het over te nemen. Ik grijns kort in de kus en druk mijn lippen dan weer op de hare. Ik leg mijn handen op haar billen en til haar op. Ze slaat snel haar benen om mijn middel. Ik zet haar tegen de deur van de bezemkast aan. Ik doe een stukje van haar shirt opzij en kijk Sarah kort en grijnzend aan.

Dan druk ik mijn lippen op haar schouder. Ik kus eerst haar schouder en kaat dan een spoor van kusjes achter op haar nek. Op één plek komt er een kreun uit Sarah haar mond en zet ze haar handen iets steviger in mijn schouders. I found it bitches:) Ze schrikt er zelf wat van.

'Het maakt niet uit,' glimlach ik.

Ze glimlacht terug en drukt haar lippen weer vol op de mijne. Ze kust me vol overgave. Ik ga met mijn tong over haar onderlip heen en vraag zo om toestemming. Ze snapt de hint niet helemaal, maar doet haar mond wel een klein stukje open.

In een keer wordt er hard op de deur geklopt.

'Niet al weer hè. Kom toch eens uit mijn bezemkast,' zucht de congiërge aan de andere kant van de deur.

Sarah laat me geschrokken los en deinst meteen snel een paar passen bij me vandaan. Haar ogen flikkereb nog wat van blauw naar goud, maar ze deinst wel nog steeds wat kleine stapjes geschrokken achteruit.

Ik probeer haar hand vast te pakken, maar die trekt ze snel weg. De deur vliegt open.

'Eindelijk. Weg wezen en wel heel snel stelletje maloten. Knuffelen doe je thuis maar in je eigen tijd,' bromt de congiërge.

Totdat hij me ziet.

'Ohw sorry. Het spijt me,' zegt hij en knikt eerbiedig naar me.

Ik knik goedkeurend naar hem terug. Sarah kijkt ons niet begrijpend aan.

'Ik vertel het je binnenkort allemaal, oke?' vraag ik.

Ze stormt de bezemkast uit als ze ziet dat er iemand voorbij loopt. Ik loop de bezemkast ook uit en kijk wrlke kant ze heen ging.

Precies op dat moment galmt de bel door de schoolgangen heen.

That's what we call perfect timing right?

Heey mensjes,
Hebben jullie ook altijd zo'n perfecte timing. Stijlvol op tijd noemt een vriend van mij het ook wel.

Vergeet dat sterrtje niet in te kleuren.🌟

Groetjes Roos