She's mine

hoofdstuk 7

{Sarah pov.}

Ik ga in een hoekje van de aula zitten. Hier let vast niemand teveel op. Waarom moet ik serieus nu al weer het mikpunt zijn?

Wat een rot dag. Eerst wijst mijn mate me zowat af, daarna kwam Carter en nu haat ik het hier nu al.

Ik pak mijn lunch uit mijn tas. Thanks mam. Het is een broodje met eiersalade. Yammieee. Het enigste goede aan vandaag. Ik neem een hap van mijn broodje en kijk de aula een keer voorzichtig rond. Alle tafels zijn vol. Het groepje van Carter valt me meteen op. Ik kijk snel een andere kant in. Ow wacht er is toch nog een andere tafel leeg. Precies op dat moment vliegen de deuren van de aula open.

Een andere groep komt naar binnen.

Mate!!! Schreeuwt mijn wolf weer.

Een steek van pijn schiet door me heen.  Hij valt me meteen op. Dit keer is het meisje er niet bij. Wel nog een ander meisje en twee jongens. Alsof mijn mate mij blik kan voelen kijkt hij me recht aan. Dat terwijl ik nog best in de hoek van de aula zit verstopt.

'Sepp kom je me?' Vraagt een van de groep als hij als enige niet mee loopt, maar mij aan blijft kijken.

Sepp dus. Hij lijkt op te schrikken uot zijn trance.

'Ja ik kom,' zegt hij. Hij werpt me nog een blik en loopt dan mee. Hij loopt iets amders dan de rest. Iets dominanter. Zijn houding is anders alleen kan ik er mijn vinger niet op leggen. Ze looen anar de enigste lege tafel. Dan valt het me pas op dat ik niet de enigste ben die naar ze keek. Echt letterlijk heel de aula keek ze aan.

De aula deuren vliegen nog eens open.

'Zoë is in the house, bitches' roept ze lachend. Het is het meisje wat toestraks bij Sepp was. Ik kijk snel een andere kant in ik hoef haar niet te zien.

'Heey babe' hoor ik Sepp tegen haar zeggen.

Een steek van pijn schiet weer door me heen. Ik heb hier geen zin in. Ik pak snel al mijn spullen en vlucht de aula uit. Ik wil naar huis. Ik loop naar de uitgang. Althans dat probeerde ik. Ik word ruw tegen de kluisjes geduwt door mijn nieuwe beste vriend... Carter.

'Saartje ga je nou spijbelen?' Vraagt hij grijnzend.

Ik slik bang en kijk naar de uitgang. Ik was er bijna. Zijn hand rondom mijn keel versterkt en ademhalen word steeds lastiger.

'Ahh krijgt ons kleine prinsesje geen lucht,' sist Carter.

Ik probeer hem weg te duwen, maar het lukt me gewoon niet.
Ik spartel raspend naar adem in het rond. Carter zit me alleen maar grijnzend aan te kijken. Er beginnen zwarte vlekken in mijn zicht te verschijnen net voordat ik flauw ga vallen laat hij me los. Ik val met een klap op de grond. Ik neem snel een grote hap lucht.

'Ga staan,' beveelt hij me.

Hij trekt me aan mijn schouders weer overeind.  Hij geeft me een klap op mijn gezicht en trapt zijn knie in mijn maag. Ik krimp van de pijn ineen. Ik probeer niet te huilen, maar de tranen staan in mijn ogen.

'Jij bent nog niet van me af, trut,' sist hij naar me.

Hij laat me los en  loopt weg. Ik val huilend op de grond. De tranen stromen over mijn wangen. Mijn hoofd bonkt super veel en door mijn maag schieten ook pijn steken. Ik probeee overeind te komen. Het gaat moeilijk. Er schiet nog een pijnscheut door mijn buik. Ik krimp weer ineen en val weer op de grond. Auhuaaauuww.

Oke nog een poging. Ik  ga eerst op mijn knieën zitten en probeer daarna nog eens overeind te komen wag deze keer wel lukt, gelukkig.

De bel schelt luid door de gang heen. De deuren van de aula vliegen open. Allerlei mensen komen de gang in lopen. Waaronder Sepp...

Ik ren snel naar de uitgang toe. Ik wil hier geen seconde langer blijven. Ik wou alleen maar een nieuwe start maken. Is dat soms teveel gevraagd? En nu gebeurt er juist weer precies hetzelfde als op mijn vorige school. Dan heb je Sepp en Zoë ook nog eens. Dat helpt ook niet echt.  Zo snel als ik ken ren ik naar mijn fiets. Wat niet al te soepel gaat aangezien mijn buik behoorlijk pijn doet door Carter. Ik hijs mijn rugzak op mijn schouders en stap op. Zo snel mogelijk naar huis toe.

Heyy mensjes,

Vinden jullie het ook zo sneu voor Sarah?

Vergeet dat sterrerje niet in te kleuren.🌟

Groetjes Roos