Chapter Forty

30.4K 807 114
                                    

This is the last chapter

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

This is the last chapter. Thank you so much for reading my story. Until the next book!

Song: Malaya- Moira Dela Torre

Goodbye

Tita Carmel was shocked to see me when she opened the door.

"Sam..." Aniya.

It's been days since I last came here. It's been days since that night.

Kahit na nasasaktan ay nagawa ko parin ngumiti sakanya. "Nandiyan po ba si Zach?"

Pinapasok niya ako. "He's upstairs." Tumango ako at nilagpasan siya.

"Wait, hija." She stopped me. I look back at her. Hinihintay ko siyang mag-salita pero parang nahihirapan siyang maghanap ng sasabihin. I patiently waited for her to speak. "I'm sorry."

Nginitian ko siya. "Okay lang, po." Okay lang kahit hindi talaga.

Stop fooling yourself, Sam. Matagal ka nang hindi okay at hindi ka na ata magiging maayos pa.

Habang paakyat ay nakita ko si Ian na papasok rin sa kwarto ni Zach. Nagulat siya nang makita ako.

"Sam," parang alam na niya kung bakit ako nandito kaya naman ay binuksan niya agad ang pinto ng kwarto ni Zach.

"Hindi na ako papasok. Saglit lang rin naman ako." Tumango siya.

"I'll go get him." pumasok na siya at iniwang nakabukas ang pinto para sa akin.

Pinagtuunan ko ng pansin ang sahig kahit wala namang interesting na bagay na tingnan doon. Then I heard footsteps. I immediately knew that it was him.

Nakita kong lumapat ang paa niya sa harap ko. I took my time to finally find my courage para matingnan siya sa mata.

"I'm just here to say goodbye." At sa wakas ay tiningnan ko siya sa mata.

His eyes are not puffy anymore. I didn't know that looking at him right now will hurt so much. Maybe because I was expecting him to cry for me? Who am I fooling? Sino nga ba naman ako para iyakan niya?

Hindi siya nag-salita. Nakita ko naman si Ian na nakatingin lang sa amin sa likod, waiting for what's going to happen next.

"I'm leaving." Sabi ko. He still didn't say a word. Hindi ko alam na ang katahimikan niya ay isa sa mga masasakit na mararamdaman ko ngayon. It sucks not hearing him speak.

I just wanted him to at least understand.

Nanatili kaming tahimik.

"Yeah, you should leave this house." He said coldly.

"No.. What I meant is that I'm leaving this country. I'm just here to say goodbye." Matagal bago siya magsalita.

When We Were Faking It (When Trilogy #1)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon