Behind His Facade

Chapter 23

Chapter 23

Hindi ko alam kung kaya ko s'yang harapin ngayon.

Nanatili akong nakatingin sa dagat habang tumayo naman si Dawson para harapin si Sawyer.

"Sawyer."

"Flame,sumama ka na sa akin."narinig kong sabi n'ya na parang binalewala lang si Dawson.

Napapikit ako ng mariin at dahan-dahang tumayo.Humarap ako sa kan'ya,at halos bumigay ang tuhod ko nang makita s'ya.

Oh,God!

Gulo-gulo ang buhok n'ya at nangingitim ang ilalim ng mga mata n'ya.There are also light stubbles on his chin.

What the heck happened to him?!

"Flame,please.Come back to me."pagmamakawa n'ya kaya napatingin ako kay Dawson at naintindihan naman n'ya.

Hinila ko na agad si Sawyer palayo run.

Nang makalayo na kami ay naramdaman ko ang mahigpit n'yang yakap.Agad nanamang nangilid ang luha ko.Damn.I miss him.

"S-Sawyer."

"Flame,I love you.Alam mo 'yan,ikaw lang ang mahal ko,Flame."

Tuluyan nang nagsilaglagan ang mga luha ko at ginantihan ko na rin s'ya ng yakap.

"Sawyer,I already knew everything,and everything is so painful.Hindi ko na alam ang gagawin ko."sabi ko at napahikbi na.

Dahan-dahan akong bumitaw mula sa pagkakayakap n'ya at pinunasan ang mga luha ko.

"Flame--"

"Sawyer,please.Just give me time.Give me time to accept everything.Remember,I trust you,right?Alam kong hindi ka magsisinungaling sa akin kung sasabihin mong ako ang mahal mo at hindi si Louisa."sabi ko,and there I felt his lips met mine.

I closed my eyes as tears came falling again while I respond to his kisses.

I encircled my arms to his nape and ran my fingers through his hair.If time could just stop for a minute.Ayoko ng matapos ang oras na 'to.

When our lips parted.Doon ko nakita ang mga luha ni Sawyer and it really broke my heart into pieces.

"I love you,Flame.I'll give you time,but please belive me that I really love you.I really do,Flame."

Napangite na lang ako at isinandal ang noo ko sa kan'ya.

"I belive you,Sawyer.I believe you."

Dahan-dahan akong humiwalay sa kan'ya at tumalikod.

"Till then,Sawyer."sabi ko bago dahan-dahang humakbang palayo.

Bawat hakbang ko parang dinudurog ang puso ko,but I need to do this.Not only for me,but also for Sawyer.Kailangan ko lang ayusin ang lahat bago ko s'ya balikan.

Nang makarating na ako sa kotse ni Dawson ay nakita ko s'ya run.Napatakbo na lang ako sa kan'ya at niyakap s'ya ng mahigpit,saka ako napahagulgol.

It really hurts like hell.Damn it!

Naramdaman ko na lang ang paghagod n'ya sa likod ko.

I cried like there's no tommorow.Ang hirap lang bitawan ng isang taong mahalaga sa'yo.Pero,babalik naman ako,babalik ako.

Pangako yan,Sawyer.

Nang huminahon na ako ay pumasok na kami sa kotse ni Dawson at habang paalis kami sa lugar na 'yub ay nakita ko pa si Sawyer na nakatanaw sa amin,his tears are still falling.

Iniwas ko na lang ang tingin ko at tahimik uling umiyak habang nagbibiyahe.

"Flame,saan na tayo pupunta ngayon?"narinig kong tanong ni Dawson.

"Home."maikling sagot ko at ipinikit na lang ang mga mata ko.

Ngayon,si mom ang kailangan kong harapin.Marami akong gustong ipapaliwanag sa kan'ya.About me,and about Louisa.

Mga maga-alas otso na ng gabi nang makarating kami sa bahay.

Agad akong sinalubong ng mga kasambahay at nadatnan ko si mom na bumababa ng hagdan.

"Loui---"natigilan s'ya sandali."Where have you been?I'm so worried about you--"

"I already know everything mom,and when I mean everything,it includes the curse you casted to me."

Dahan-dahang namilog ang mga mata n'ya sa gulat.

"How did you know?"

"It doesn't matter." Seryosong sabi ko, "I just want to know,kung bakit mo ginawa ang bagay na 'yon?"

"I don't want you to be with Sawyer."

"B-but why?!"

"Dahil masama ang tatay n'ya, ang pamilya n'ya! Sila ang dahilan kung bakit nawala si Louisa! At ngayon, hinding-hindi ko yun hahayaang maulit muli, Flame."

Tama si Dawson.

"Pero hindi mo ba naisip mom? Na magkaiba kami ni Louisa?"

Natigilan siya at doon ko nakita na lumuluha na pala s'ya.

"Louisa and I are different. Kung dati ay namatay s'ya dahil sa pagmamahal kay Sawyer. I will make sure to live, so I can love Sawyer, "sabi ko at binigyan siya ng isang ngiti, "Kaya mom, sana po pagkatiwalaan n'yo ako. Remove the curse."

Napailing-iling siya.

"I'm sorry, Flame. Pero hindi ko na hawak kung paano mawawala ang sumpa. But there's only one way para mawala 'yon."

Napatingin ako sa kaniya at naikuyom ang mga kamay ko.

"How?"

Tinitigan n'ya ako.

"And that is the last thing that I would ask to happen," pagkasabi niya nito ay naramdaman ko na parang nanghihina ako. My vision is in haze.

"Believe me, Louise Flame. I'm doing this for you. Hindi ko hahayaang maagaw ka ulit ng mga Vanderwood sa akin. Tama na ang nangyari kay Louisa, hindi ko hahayaang mangyari yun sa'yo, blinded by love. Mahal na mahal ka ni mommy, Flame kaya sana maintindihan mo ako."

Those are the last words I heard from mom, until my vision went completely black.

Nagising na lang ako na nasa kwarto na ulit ako. Pero nagbago na ang paligid ng kwarto ko. My door was locked at may mga malalaki at matitibay na grills sa mga bintana ko.

I was imprisoned.

Hindi ako makapaniwala na magagawa 'to ni mom. Yes, I understand what she's trying to say. But she can't live with her fears forever.

Nang magbukas ang pinto ay pumasok lang ang isang kasambahay at binigyan lang ako ng pagkain saka umalis agad.

Nakita ko rin na kasama sa tray ng pagkain ang isang invitation at nang buksan ko 'yun ay agad akong napatingin sa kalendaryo.

And there, I was too dumb to forgot about my birthday, my 18th birthday! And that will be tommorow!

Napahinga ako ng malalim habang nanginginig ang mga kamay ko na nakahawak sa invitation.

Kapag dumating ka na sa edad na 18, you'll loose all your memories at mananatili ka lang sa pagiging 18-year old-teenager-girl.

Napapikit ako ng mariin and I let my eyes roamed around my room.

I need to know how to be break the curse.