Behind His Facade

Chapter 33

Chapter 33

Gulo-gulo ang utak ko.Twelve na siguro ng gabi nang makauwi ako,at inihatid ako ni Sawyer.

Hindi rin ako makatulog ng gabing yun.Akala ko,darating din si Fire,pero hindi.That is the first time that he didn't came.

Hindi naman sa dahil sa hinahanap-hanap ko ang sex,pero nakakapanibago lang.Nasanay na rin siguro kasi ako at isa pa,si Sawyer.

Hindi ko maintindihan ang mga sinasabi n'ya.Kinabukasan nun,hindi pumasok si Sawyer sa trabaho,at ganun din nung sumunod na araw at nung sumunod pa.

Naguguluhan ako.

Sabi nila,may sakit daw s'ya at sa di malamang dahilan,nag-aalala ako.

Nagmamadali akong nag-ayos.Hindi na rin ako nakapag-breakfast,dahil sa super late na talaga ako.Damn!It's already 10:00!

Kainis!Hindi nanaman yata gumana ang alarm clock ko!

Mabilis na lang akong nagpaalam kay Auntie na natataranta na rin gaya ko.

Pagkalabas ko ng bahay ay halos lakad-takbo na ang ginawa ko.

Hindi na ako magje-jeep,taxi na lang para mas mabilis.

Nagpapara ako pero lahat may sakay kaya bahagya kong nagulo ang buhok ko.Naman!Makisama ka naman tadhana!

Maya-maya pa ay huminto na nga ang isang taxi sa harapan ko kaya agad akong sumakay at sinabi ang pupuntahan ko.

Napatingin ako sa relo ko at mas pinabilisan ko pa kay manong ang pagda-drive,dahil patay na talaga ako.Baka,pumasok na rin si Sawyer ngayon at nakakahiya naman na kakapasok n'ya tapos late ako.Ugh!

Papaliko na 'yung taxi na sinasakyan ko nang mapalaki ang mata ko nang makita ang isang truck na sasalubong sa amin.

Ang lakas ng kabog ng dibdib ko.

Mamatay na ba ako?

Tapos parang may mga imaheng nagpakita sa isip ko.

Never in my life crossed my mind on how I would die.I didn't know that death could be this fearsome.

I felt the impact from the collision.My body is in pain,I can't move a single inch of it.Everything was in haze.

Nakakatawa lang isipin na kung kailan naalala ko na ang lahat.Ang lahat-lahat.I made it.I actually made it,I came back for Sawyer.

Pero ang sama talaga ng tadhana.Pilit pa rin kaming pinaghihiwalay.

Am I not deserve for Sawyer?

Pero kung ako ang tatanungin,Sawyer is a perfect guy for me.Alam kong mas mahirap na maghintay ng paulit-ulit para sa taong mahal mo.Ilang beses na akong nawala,ilang beses akong bumalik,pero hindi ko s'ya naalala,tapos aalis nanaman.

Siguro,tama na.

Sawyer deserve a person na kaya s'yang mahalin,na hindi aalis o mawawala,yung hindi s'ya makakalimutan.

Maybe Sawyer and I weren't meant to be.

Pero bago unti-unting sumara ang mga mata ko ay naramdaman ko na parang may bumuhat sa katawan ko.

And I finally saw his face.My Sawyer.

Pinilit kong ngumiti.

Kita ko ang panlulumo sa mukha n'ya.

"Flame,please don't leave me again.Please hang on!Please,I love you!Please!"

And I made him cry again.

Tama nga ba na manatili ako?Kung palagi ko lang rin naman s'yang sinasaktan?

Dahan-dahan kong inangat ang kamay ko and cupped his face.

"Please,stop leaving me,Flame!"

Napaluha na lang ako.

Maybe one more.Isa pa,Flame.Isang beses pa,and I will make sure na hindi na ako aalis.Hindi ko na uli iiwan si Sawyer.Just one more,please.Just one.

Hindi ko alam kung ano ng pinag-iisip ko.Pero namalayan ko na lang ang sarili ko na malakas na napasinghap,napaupo ako sa kamang hinihigaan ko.

May mga aparatong nakakabit sa katawan ko at may oxygen mask din sa ilong ko.Agad ko yung tinanggal at nanghihinang pinilit na tumayo.

Natigilan na lang ako nang biglang bumukas ang pintuan at nakita ko si Auntie na gulat na gulat na nakatingin sa akin.

"Flame!Gising ka na!"hindi makapaniwalang sabi n'ya na halos maluha-luha na.

"A-Auntie,anong nangy--"

"Sandali,tatawagin ko muna yung doktor!"sabi n'ya at lumabas muli sa kwarto.

Naiwan ako rung tulala.

Blanko ang isip.

Anong nangyari?Basta,ang naalala ko lang,naaksidente ako tapos..tapos ang alam ko mamamatay na ako pero naalala ko ang lahat,at nakita ko si Sawyer.

Teka,si Sawyer!Kailangan kong makita si Sawyer!

Tatayo na sana uli ako pero dumating na yung doktor kasama si Auntie.Tinanong nila kung anong nararamdaman ko at kung ano-anong pinaggagawa sa akin.I asked them if I can already be discharge pero hindi pa nila ako pinayagan.

Doon ko rin nalaman na isang buwan na akong comatose.Dahil sa nalaman ko mas naging eager akong makalabas para kausapin si Sawyer.Gusto kong malaman n'ya na buhay ako,at naalala ko na ang lahat!

"Auntie,please.Umuwi na tayo."patuloy kong kinukulit si Auntie.Tatlong araw na mula nang magising ako at hindi parin nila ako pinapayagang ma-discharge,and it really frustrating me!Damn it!

"Flame naman wag matigas ang ulo.Bukas pa ang discharge mo kasi mino-monitor pa nila ng kalagayan mo."

"Pero Auntie,okay na ako.Wala na akong nararamdaman na kahit na anong sakit.Kaya ko na ngang bumalik sa trabaho,eh!"sabi ko.

"Hindi ka na muna babalik sa trabaho,Flame."

Nangunot ang noo ko.

"Bakit naman,Auntie?Hindi pa naman ako nag-resign."sabi ko.

"Wala na yung kumpanyang pinapasukan mo."sabi n'ya kaya natigilan ako.

"A-anong ibig mong sabihin,Auntie?"tanong ko na nagsisimula ng kabahan.

"Hindi ko alam ang detalye,pero bigla na lang bumagsak yung kumpanya."

Parang napanting yung tenga ko.

Si Sawyer..

Ano na bang nangyayari?!Bakit ba kasi ako na-coma?!

Naikuyom ko na lang ang mga palad ko habang pilit na prino-proseso ng utak ko ang mga nangyayari.Bakit bumagsak ang kumpanya?Anong nangyari kay Sawyer?Nasaan s'ya?

"Flame."

Natigilan na lang ako nang marinig ko ang boses ni Auntie.Tinignan ko s'ya at kita ko ang seryoso n'yang mukha.

"May itinatago ka sa akin."sabi n'ya kaya naman napailing ako.

"Ano namang itatago ko sa'yo,Auntie?"

"Hindi mo sinabi sa akin na may boyfriend ka na pala.Ngayon sabihin mo sa akin ang pangalan n'ya."seryoso parin ang mukhang sabi n'ya kaya mas naguluhan ako.

"Auntie,hindi kita maintindihan."sabi ko.

"Hindi mo na kailangan pang itago sa akin,Flame.Sabihin mo sa akin,sino ang boyfriend mo?"

"W-wala po akong boyfriend."

"Kung ganun,sino ang ama ng batang dinadala mo?"

***

:)midnightangelixx