Senin İçin ♤taejin

Bölüm 1:Hayatım Değişiyor!

  Kim SeokJin,çalan alarm sesi ile yatağında doğruldu.Bugün yine neşeli ve gülümser bir halde uyanmıştı.Pembe renk panda biçimindeki ev terliklerini giyinip odasında bulunan banyoya girdi.Elini yüzünü yıkadıktan sonra boy aynasının karşısına geçip yine kendine bir deste övgüler yağdırdıktan sonra nihayet giyinmeyi akıl edebildi.

  Aşağı kata inip Amerikan mutfağı dekorasyonunda olan mutfağına adımını attı.Annesi mis kokulu çörekler yapmıştı.Jin,annesinin arkasında durdu daha sonra ise kafasını uzatıp yaptığı lezzetli çöreklere baktı.Yemeğin hemen hazır olmasını istiyordu,çok acıkmıştı.Annesinin yanağına öpücük kondurduktan sonra ağabeyinin yanına ilerledi.Ağabeyi kanepeye kafası yerde ayakları yukarıda biçimde yaslanmıştı.Bunu gören Jin,yine gülme krizine tutuldu.

  Ailecek kahvaltı yaptıktan sonra Jin,okul çantasını sırtına takıp saatine baktı.İyi tam zamanında diye düşündükten sonra yaylana yaylana okul yolunu tuttu.Yolda etrafındaki herkese tanıdık yada tanımadık gülücükler yağdırıyordu.Bu;genç kızların onu yakışıklı ve tatlı bulmasına,erkeklerin ise ondan gıcık kapmasına neden olmuştu her zamanki gibi...

  Sınıfına girdiği anda Jungkook'un pencereden dışarı baktığını gördü.Çantasını sırasının üzerine bıraktıktan yada attırdıktan sonra onun yanına gitti.Jungkook onun geldiğini anladığı vakit "günaydın" dedi."Sana da" diye yanıt verip otuz iki dişi gözücek biçimde gülümsedi Jin.

  Öğlen vakti Jin, en yakın arkadaşı Jungkook ile terasa çıkıp tellerin arkasından ellerindeki meyve sularını yudumladılar.Jin, Jungkook'un bir derdinin olduğunu anladığı için "Bir problemin mi var,iyi görünmüyorsun?" diye sordu şansını deneyerek."Ailevi problemler" diye yanıt verdi Jungkook.Bunun üzerine Jin konunun üzerinde fazla durmayıp sadece Jungkook'un sırtını sıvazladı.

 

  Okul çıkışı Jin dalgın halde eve gitmekteydi.Arkadaşı Kookie için üzülüyordu.Fakat konuşma özürlüsü biri olduğu için eğer konuya dahil olup kendi fikirlerini belirtirse kesinlikle durumu daha da kötü yapacaktı.Bu düşünceler aklını kurcalarken kendisi eve varmıştı bile.

  Eve girip odasına çıktı ve kendini odasındaki yatak krallığına bıraktı.Yatağı yumuşak zemini ile tüm dertlerini ve okul yorgunluğunu alıyordu.Yatağında yan dönerek komidinindeki telefonunu eline aldı.Sosyal medyadaki mesaj bildirimlerini inceledikten sonra özel bir numaradan mesaj geldiğini farketti.Heyecanlandığı için yatağında dikleşip oturdu.Mesajlaşma kısmına tıklayıp,derin bir nefes aldı.Mesajı çok merak etmesine rağmen okuyacak gücü bulamamıştı.Belki bir sapıktı? Belki katil? Yada babaannesi.Çünkü babaannesi telefon kullanma özürlüsü olduğu için nasıl beceriyorsa hep özel numaradan arama yapardı.Ama mesaj atılması...ilginç.

"Özel numara:Selam Kim SeokJin..."

  Adını biliyordu her kimse bu kişi...Jin mesaj yazıp-yazmama ikileminde kalmıştı.Ailesine danışması daha iyi olurdu fakat...artık bir çocuk değildi.

"EatJin:Kimsiniz?"

Anında yanıt gelmişti.

"Özel Numara:Bunun bir önemi yok,ama şunu bil ki seni her dakika yada saniye...salise gözetlemekteyim."

  Bu mesajı okuyan Jin yataktan alalacele kalkıp,pencerenin önüne ilerledi.Perdeyi ardına kadar açıp kafasını dışarı sarkıttı.Görünürde kimse..hayır bir yaşam belirtisi bile yoktu.Ne sessiz bir mahalle diye düşünmeden duramadı.Tam o sırada ise bildirim sesi geldi.

"Özel Numara:Ne kadar da safsın,sence benim gibi mütüşmel bir stalkçı saklanmayı beceremez mi?"

Bu mesajın üzerin Jin tanımadığı kişiye hak verdi.Ama yinede...korkuyordu.

"EatJin:Ne istiyorsun?"

"ÖzelNumara:Beni yemeni istiyorum...Şaka şaka! Sadece mesaj at ayım dedim:p"

"EatJin:Sapık mısın,katil misin...İN MİSİN CİN MİSİN?!"

"Özel Numara:Belki ilk iki dediğin olabilir...."

  Bu cevap üzerine Jin elindeki telefonu yatağa fırlattı.Ardından ise başını ellerinin arasına aldı.İçi karıncalanmıştı,korkmuştu.Ama yinede heyecanlıydı.Gerçekten tam bir aptaldı.Ailesini bilgilendirmeli miydi? Bu düşünce aklının bir ucunda yatarken Jin,annesinin sesi ile irkildi.

"Hadi oğlum,yemek vakti!"

  Jin hemen aşağı kata inip masaya oturdu.Babası ve annesi karşısında,ağabeyi ise yanında oturuyordu.Onlara söylemeyi hem istiyor hem de istemiyordu.Belki de açlık onu böyle yapmıştı? Sanırım şuan yapması gereken tek şey yemek yemekti.

Arkadaşlar ve okuyucular,
Umarım bu yeni kitap ve yeni bölüm hoşunuza gitmiştir:p

TavsanSensei
ChoiSeung4
Min_Bunghi
ByDolunay
Angel5vip
Rfrfmelbey
this_is_BTS
Eren_Feyza
cilginpati
Nukleotid

Okuyun gariğ:3
(Bazılarını gözüm kapalı seçtim hehe._.)