My Boyfriend And His First Love

Chapter 3

My Boyfriend and His First Love
by: tink

◦°˚◦°˚CHAPTER 3◦°˚◦°˚

Tink: Lahat ng chapters ng buhay dumadaan sa pagkasuklam at walang tiyak na kasagutan, paghihiganti ba o pagbangon?.

※hatred※

Dingdong!

Napatingin siya sa pintuan. Oras ng pahinga, araw ng Linggo at walang pasok sa clinic, isa lang ang toxic na pasyente kaya nakahiga lamang siya maghapon.

Dingdong!

Nakabusangot siyang nagtungo sa pinto. She's still wearing her pyjamas kahit katanghalian ng tapat.

Nabungaran niya ang batang babae nasa siyam o sampung taong gulang.

" Ate saklolo po.." humihingal ito habang ang mga kamay ay nakakapit sa pintuan.

" Bakit?" taas kilay na saad niya.

" Yung mama ko po kanina pa umiiyak." namumula na ang mata ng bata, she's about to cry.

" Eh umiiyak lang pala eh bigyan mo ng candy."

Pumasok siya sa bahay pero hindi isinara ang pinto.

" Please po..namamanhid na daw po siya at malamig na ang mga kamay at paa.." hinawakan siya ng bata sa kamay.

" Neng anu kaba, walang namamatay sa pag iyak"

" Ate..sige na po, kung ayaw niyo po samahan niyo nalang po ako aa doktor.."

Bagaman naiinis, natatawa din siya sa hitsura ng bata. Malamang nag hyperventilate ang ina nito.

" Kita mo yon?"sabay turo sa paperbag ng Mc Donalds.

" San po?yun po bang Mc Do?" napangiti yung bata.

Tumango siya.

" Kunin mo yung paper bag, halika ituro ko sayo gagawin mo."

Itinuro niya sa bata kung paano. Siya ang naglagay ng paperbag sa mismong bibig at ilong ng bata, and she taught her to breath deep and calmly.

Nakuha naman agad ng bata at nagtatakbong umalis.

She sighed.

Ganun din siya noon. She love her mom and dad.

Pero heto maglilimang taon na siyang mag isa.

She miss her mom so much.

*FLASHBACK*

Hindi siya tumitinag sa sahig. Naroon parin ang kanyang ina sa stretcher covered with white linen.
The pain and hatred filled her heart.

" Hija, nasan ang papa mo?"
isang naka laboratory gown na lalaki ang lumapit sa kanya, mukhang kaedad lamang ito ng kanyang mommy.

Umiling siya.

" Im Doctor Peter, a friend of your mother." napatingin siya dito.

Nakita niyang malungkot ito, may mga namumuo ding mga luha sa mata nito.

" Iniwan na po kami ni daddy..mag isa nalang po ako.."
She can feel the pain. Kaya pala nasabi na walang sinuman ang nabubuhay na mag isa kasi hindi mo kakayanin.
Pero siya...gustuhin man niyang mabuhay ng may kasama, people will leave her, no matter how she love them they will end hurting her at hindi niya iyon kaya.

Tinulungan siya ng kaibigan ng ina na ayusin ang lamay at libing. She didn't bother calling her dad anyway he left them, pero sa huling gabi ng lamay dumating ang daddy niya.