When I See You Again

Kabanata: 26

"You okay?" Puno nang pag-aalalang tanung niya nang makapasok kami sa kanyang sasakyan.

I smiled and give him a nod.

He sigh.

Napahawak siya sa manibela. He looks problematic. "I really don't know anymore what to do with her." He said.

Hinawakan ko siya sa braso. "Ivan, intindihin mo nalang siya. Hindi rin naman ganoon kadali ang pinagdaanan niya, eh." He looks at me. "I understand her. Let's understand her nalang muna."

Umiling siya at napasandal sa back rest nang upuan ng sasakyan. "Sumusobra na siya. Look, she even hurt you physically. Damn!"

"Ivan,"

Tinitigan niya ako. Nagkatitigan kami. Bumuntong hininga siya at bahagyang nilapit sakin ang kanyang mukha. Hinawakan niya ang buhok ko at inayos ito.

"I'm sorry." He whispered.

"Ivan, it's okay. It's not your fault." Hinawakan ko ang kamay niyang nasa ulo ko. "It's no one's fault. Sacha did it out of anger. Nadala lang siya ng kanyang emotion. She's hurt... badly. Kaya intindihin nalang muna natin siya. Lalong-lalo ka na.."

"But what she did is not good."

"I know. Palampasin nalang natin 'to, uhm pwedi?"

Palipat-lipat ang kanyang mata saking dalawang mata. Binabasa ako. He heaves a heavy breathe. At nilagay ang takas na buhok sa likod ng aking tenga.

"Okay, then." Pagsuko niya. "Where do you want to go now?" Malambing niyang tanung.

Bigla ko nalang atang nakalimutan ang mga nangyari kanina. Napangiti ako. "Kahit saan?"

He smiled. At hinaplos ang aking pisnge. Napapikit ako sa kanyang ginawa.

Wag masyadong pahalata, Iah!

"Okay. Let's go to kahit saan."

-

We went to the mall. We're holding hands while we're roaming the mall. An unexplainable happiness filled my heart. Malakas ang kabog nang dibdib ko. Kinikilig ako na iwan. Ito ang first time naming lumabas. Should I consider it a date?

"Hey.."

"Huh?"

"You okay? You're spacing out,"

Oh my ghaad! Gising Iah!

"Huh? Ahh oo. O-okay lang."

"You sure?"

"Hmm.."

Yan kasi, inuuna pa kilig. Wag kasi masyado isiping kinikilig ka.

Pumunta kami sa isang korean restaurant. Habang hinintay amg aming order ay may naisip akong itanung sa kanya. I'm having second thought kung itutuloy ko ba ang pagtatanung o wag nalang muna. But I just realized that there is no difference in asking now in asking later. Parehas lang din naman ang magiging sagot niya, diba?

Uminom ako sa tubig na nakahanda sa'ming lamesa. Kumukuha nh lakas na loob.

"Ivan, can ask you something?"

"Hmm.. what it is?"

"W-why did you left.. the military?" Maingat kung tanung sa kanya.

"You must be so curious about, huh?" He smiled.

I bit my lower lip and nod.

"It's my mom."

"Huh?"

"My mom wants me to stop it. She's old now and recently we just knew about her condition with her heart. She's ill. And I don't want to give her hard time thinking of me, when I'm on a mission. That's why I resigned. It's because of my mom's health." He replied.

"How is she now?"

"She's fine. If you looks at her, you wouldn't believe that she's ill. Malakas pa 'yun kesa sa kalabaw. "

I smiled. "Good to her."

"Pero paano kung hindi ako umalis? Paano kung nasa military pa rin ako hanggang ngayon? Will you accept me? Will you accept the field I chose?"

Natigilan ako. Hindi ko magawang sumagot agad sa kanyang tanung. Kahit ano namamh isagot ko, hindi na 'yun mag-matter right? He's oit of that field. All I need to is to be honest. Eh ano ba talaga?

"Noon, sinabi ko sayo na hanga ako sa mga sundalo. Kahit ngayon, andoon pa rin 'yung admiral at respeto ko para sa kanila, pero hindi ko ata makakaya ang makipagrelasyon sa kanila, dahil nakakatakot." Nakakatakot dahil hindi mo alam kung makakabalik pa ba sila o hindi na. Kung may hinihintay ka pa ba o wala na.

"But I just had realized that, fear is in all relationship. 'Yung takot pala andoon palagi, sundalo man siya or hindi, dahil wala namang nakakaalam ng mga mangyayari 'diba? Yung pangamba, andiyan yan palagi, hindi mawawala. All I need is to be strong and trust. Magtiwala sa taong mahal ko. Dahil hindi naman pala 'yun tungkol sa field  na merun siya, kundi dito sa puso natin, kung sino pinili nito. Dahil mas nakakatakot kung hindi na 'tin 'to pinakinggan." Turo ko sa puso ko. "To make the story short, sundalo ka man o hindi, tatanggapin at susuportahan kita, kasi mahal kita."

Pagkatapos naming kumain ay naisipan naming manood nang sine. 'Yung pinanood namin ay tungkol sa lalaking nagmamahal pero hindi ito kayang suklian nang taong kanyang minamahal, but it was okay with him. Masakit pero hindi siya nagtanim nang galit sa babae, bagkus he continue loving the girl kahit paulit-ulit siyang nasasaktan.

'Yun yung nakakatakot, ang magmahal sa taong alam mong kahit kailan hindi ka mamahalin pabalik.  Pero ganoon naman diba sa pag-ibig? Hindi ito nadidiktahan.

Through  out the movie, it was Boboy whom I thought. I'm seeing him as the main lead on that movie. Ang sama ko lang kasi si Ivan 'yung kasam ko pero ibang tao ang naiisip ko. Pero hindi ko lang mapigilan, dahil ang movie na 'yun, ay katulad nang siwatsyon na mayroon kami ni Boboy ngayon.

Si Boboy, ang lalaking bida na nagmamahal sa babaing hindi siya kayang mahalin pabalik. At ako, ang babaing minamahal nang bida, na hindi kayang suklian ang pagmamahal nito, dahil may mahal na akong iba.

Sana lang, tulad nang nangyari sa movie, matanggap iyon ng lalaki. Sana.. sana maintindihan din ako ni Boboy.

-

We went to the park after we watched movie. We bought an ice cream and we ride in a swing. Sumakay din kami sa isang bicycle na pangdalawahan. Ivan ang nasa harap at ako ang nasa likod, nakakapit sa kanyang beywang habang sabay kaming pumapadyak. Tawa kami ng tawa. Ang saya lang naming dalawa. We really enjoy this day.

"That was fun." I said, excitedly.

Napatigil ako sa paglalakad nang hawakan niya ako sa kamay at hilahin. Bumagsak ako sa kanyang dibdib. He wrap his arms around my shoulder.

"I'm glad, you enjoyed it."

Kumalas siya pagkakayakap sakin at hinawakn ako sa mukha. "You don't know how happy I am now, especially when I saw that smiles of yours, and hear you laugh." Hinawakan niya ang gilid nang aking labi. He smiled.

"Thirteen years ko din yang hinanap-hanap." Napatitig siya labi ko. "And it made me more and more and more fall for you.." Napapikit ako nang maramdaman ang kanyang labi saking labi. All the demons in my stomach are starting to wild. Nagwawala sila. Shit! Ang lakas din nang kabog ng dibdib ko. Naririnig nia kaya ito?

"Fuck. I'm so fucking in love with you, baby." He whispered between our kiss.

I smiled. And I'm fucking in love with you too, my Ivan.

I wrap my arms across his nape. Napasinghap siya sa ginawa ko. I close my eyes and kiss him back. Through this Ivan, I want you to feel how much you mean to me. And I want you to know how crazy in love I am with you.