Valentin Academy: School Of Nerds (ON-GOING)

Chapter 16

Chapter 16

Fake

"May I take this dance?"

I looked at him straight in the eyes as he said those words. Maraming natigil sa kanilang mga ginagawa at pinagtuunan ang nangyayari samin.

"Isasayaw niya si Zyra!"

"Ang swerte niya."

"May gusto siguro si Harry sa kanya"

"Hindi ko yata kayang makita to."

"Ang sweet nila"

Sobrang tensyon ang nararamdaman ko. Hindi ko alam ang sasabihin. Kukunin ko ba ang kamay niya o hindi? Bakit gusto niya kong isayaw?

I laughed and sighed.

Napatingin siya sa kanyang kamay na nasa ere. He looked down and cleared his throat.

"Hey. What are you doing?" tanong ko. Masyadong awkward ang sitwasyon namin.

"Aish. Ang arte niya talaga!"

"Hindi sila bagay ni Harry."

"Brat."

"Numb girl."

Sari-sari ang narinig kong komento ng mga estudyante sa paligid. Napairap na lang ako sa ere. Pinagsalikop ko ang mga braso ko at isa-isa kong tiningnan ng masama ang mga tao sa paligid. Nagsi-iwas sila ng tingin dahil sa ginawa ko. Aba, dapat lang!

I looked at my back. I saw Eloisa and Katie intently looking at us. They are smiling at me like they were pushing me to do this. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

'Go'

'Fighting Zyra!'

Nangisay-ngisay pa si Katie sa kilig. Very disgusting. Nakakahiya silang dalawa. Aish!

Harry took one more step forward. Napaatras ako sa biglaan niyang paglapit. Agad niyang hinapit ang bewang ko, making me enough to be close to him. I'm startled.

"H-Harry."

Nagsinghapan ang mga nanonood. He starts walking to the dance floor while grabbing my waist.

As we reached the center, he holds my hand and waist. I automatically put my hands over his neck making me so close to him. I looked down as I realize how awkward our position is.

I can hear a rattling sound from my chest. I can't breathe.

We danced along the music. People are intently looking at us making me uncomfortable.

"Hi." he is trying to lighten up the mood by starting a conversation.

"Harry." napabuntong hininga na lang ako.

"You came." he said. I looked at him.

"What is this?" I asked him.

"Zyra."

He looked at me straight in the eye.

"Why are you looking at me like that?" instead of answering my question, he hugged me tight. I don't know if I should hug him back. So, I remain standing while he is hugging me.

"Do you... like the dress?" napahinto ako. Did he mean...

"You-" pero pinutol niya agad ang sasabihin ko.

"Ssshh. Just answer it. I wanna know your answer Zyra." I pushed him away as my tears starts to fall.

Siya yon. Si Harry ang nagpadala ng dress na may kasamang sulat. I knew it. I already have a feeling but I tried to ignored it.

Huminto kami sa pagsasayaw. Tiningnan ko siya. May halong pag-iingat muli ang mga tingin niya. Naaawa siya sa akin. He's always like that.

"Y-You want to tame me?" nanginginig ang boses ko pero pinilit kong itanong sa kanya ang tanong na dati pang gumugulo sa isipan ko.

Hindi siya sumagot at nanatili lang siyang nakatingin sa akin.

Silence means yes, right? Oh god!

"Zyra-" hinawakan niya ang braso ko ngunit agad ko iyong inalis. 

"No! Don't touch me." people are now staring at us. The music continues to play but the people are watching a scene of us instead of dancing.

I looked at him in the eyes. Nag-iwas siya ng tingin.

"Tell me, inutos ba yan ni Mommy?" I asked. Yumuko siya at nanatiling tahimik.

"Sumagot ka!" sigaw ko ng wala siyang itugon.

"Zyra. That's not what you think. Mali ka ng iniisip." His voice is shaking. Damn it. Nakikita ko sa mga mata niya na seryoso siya. Maybe he is confused. Naaawa siya sakin yet he's teary-eyed.

"You're a liar. Fake ka! Manloloko ka! Sunod-sunuran ka lang kay Mommy. Tell me, how can I trust you?!" isinigaw ko iyon sa mukha niya.

Tumakbo ako paalis sa lugar na yon. I even heard Eloisa and Katie calling my name. Hindi ko sila pinansin. Lahat ng estudyanteng madaanan ko ay nagtataka akong hinahabol ng tingin. Hulas na ang mukha ko dahil sa pag-iyak.

Gusto ko lang na mapalayo sa lahat. Ayoko na sa lugar na ito. O kahit saan pa man.

Pumunta ako sa rooftop ng TLE building. Sinarado ko ang pinto at dinungaw ko ang mga nasa ibaba.

Masaya na ulit sila. Nagpatuloy ang party sa kabila ng eskandalo kanina. Samantalang ako ay nandito, still confused.

Hindi ko alam kung anong gagawin. Niloloko lang ako ni Harry. He's making me fall for him. At ngayong narealize kong gusto ko siya, bakit ngayon ko kailangang malaman ang lahat ng ito?

Yes. I like him. I fucking like him!

Hindi naman ako masasaktan ng ganito kung hindi siya mahalaga sakin at kung hindi ko siya gusto.

But he is a fake. Ginagawa niya lang lahat ng iyon dahil inutusan siya ni Mommy. I hate him.

Hindi dapat ako nagpahuli sa bitag niya. Hindi ko dapat kinagat ang pain niya. Stupid Zyra! Stupid.

I should forget him now. Forget him and my fresh feelings for him. Ngayon na nga lang ako nagkagusto sa isang lalaki, epic fail pa.

Tingnan mo nga. Ni hindi niya ako sinundan dito sa itaas. Pinabayaan niya rin akong lamigin dito.

Maybe, that's life. Hindi mo talaga makukuha ang lahat ng bagay na gusto mo. May mga bagay na makukuha mo ng madalian. May mga bagay naman na hindi talaga para sayo. Pero may mga bagay pa rin na pinaghihirapan at pinagsisikapan bago mo makuha.

And this one, is not for me.

Umihip ang malakas na hangin. Tinangay ang mahaba at nakaladlad kong buhok. I hugged myself. It's so cold here.

Sana ay katulad ako ng isang ibon na malayang nakalilipad sa himpapawid. Walang problemang iniisip at higit sa lahat nakakapagtravel!

Haha! How can I joke at this moment! What the heck Zyra.

"Why are you alone and crying here?" napalingon ako sa narinig kong pamilyar na boses.

Nagulat ako sa kung sino ang nakita ko. Hindi ko akalain na pupunta siya rito. How did he know this place? How did he find me?

"Here." may iniabot siyang panyo. Kinuha ko ito at pinunasan ko ang mga luha ko.

Why is he here? Paano niya nalamang nandito ako? Sinusundan niya ba ko? Tiningnan ko siya.

"What are you doing here, Bryan?"