Valentin Academy: School Of Nerds (ON-GOING)

Chapter 01

Chapter 01

I hate you

Zyra's POV

Suot ang isang blue dress with shades and my oh-so-brand-new stilletos, naglalakad ako sa loob ng mall. Head high and chin up. Full of confidence. Ganoon talaga kapag maganda ka. Kailangan 'yong ipagmalaki. Syempre.

Nakasunod sa akin si Ricardo. Ang bodyguard ko. Bitbit nya ang mga bags na sa tingin ko ay hindi bababa sa labing lima ang bilang.

I just got finished shopping. At ngayon ay pauwi na kami sa bahay.

Nang nakalabas na kami ng mall ay may itim na Mercedes agad ang huminto sa harapan namin. Bumaba ang nagmamaneho na si Mario, isa ko pang bodyguard, upang pagbuksan ako ng pintuan. Si Ricardo naman ay dumiretso sa likod ng sasakyan upang ilagay ang mga pinamili ko sa compartment ng sasakyan.

Pumasok ako sa likod at umupo naman sa front seat si Ricardo.

"Uuwi na po ba tayo Ma'am Zyra?" Si Mario.

"Yeah" Tamad kong sagot.

Tinutukan ko na lamang ang aking cellphone. May mensahe si Carl doon, my 1 month boyfriend.

Carl:

Hey baby, where are you? Dinner tayo bukas. May I?

Agad akong nagtipa ng sagot.

Me:

I'm sorry Carl. Break na tayo. :)

Napangisi ako sa naging sagot ko. Yes. I'm a heartbreaker. I broke boys' heart. I've known in our school for being a brat. Spoiled ako sa parents ko. Well, hindi ko naman kasalanan na mayaman kami. It's not my fault.

Mas lalo akong napangisi sa reply ni Carl.

Carl:

So, totoo pala ang balita. That you're a playgirl. Okay then. Goodbye.

Muntik na akong matawa. So, it means, hindi niya alam? My god. It's all over the school. How come he didn't know that? At sa tingin naman niya seseryosohin ko sya. Hell, no way!

Nalibang ako sa pagtingin sa cellphone ko. Hindi ko napansin na nakauwi na pala kami.

Automatic na bumukas agad ang pintuan ng kotse. Bumaba ako at nasalubong agad ang mga maids na ready na upang tulungan si Ricardo sa pagbubuhat sa mga pinamili ko.

Well hindi naman mabibigat yon. Karamihan don ay mga dress at shoes. I also buy some jewelries and make ups. Itatabi ko lang naman iyon for some purposes. Magagamit ko iyon in the near future. I'm only 15 by the way. I'm the only daughter of Manriques.

Nagdire-diretso ako paakyat ng engrande naming hagdan. Pero wala pa ko sa ikalimang baitang ay narinig ko na ang pagtatalak ni Mommy.

"What the hell is that again?! Zyra?" Tawag niya sa akin. Nilingon ko siya. Nagsi-alisan ang mga maids sa sala.

Lumapit ako sa kanya at kiniss sya sa pisngi. Ngunit nagulat ako ng tinulak niya ko. What the hell?

"Nagshopping ka na naman?!" Galit niyang bungad. Namumula na ang mukha ni Mommy. She's angry. Nakapamewang na sya at tumataas na ang boses.

Uh-oh.

"Ah.. Yes mommy. Why?" nag-aalangan kong sagot ngunit pinilit kong ngumiti sa kanya.

"Again?! My god Zyra! Akala ko ba ay last na yung noong isang araw?! I told you to stop shopping! You've almost spend a million for this. I don't know what to do with you anymore!" Napahawak sya sa kanyang sentido at hinilot hilot ito.

"Mommy. Okay naman po sa inyong magshopping ako noon ah. It's vacation. What do you want me to do here all the day? Besides, konti lang naman-" pinutol niya agad ang sasabihin ko.

"Konti?! Can you hear yourself Zyra?! My god. Hindi naman kita pinalaking ganito. Magtino ka nga!"

Tinitigan niya ako na para bang ubos na ubos na ang pasensya nya. It's okay. Alam kong ganito ang magiging eksena pagka-uwi ko. My mom already told me to take a break at shopping because I almost spend a million in a month. But I just can't help it. Magiging maayos din ito. Kakalma din siya maya-maya. Patuloy pa rin niyang hinihilot ang sentido niya.

"Mommy. If you'll excuse me, I want to rest. Mauna na po ako." Hahalik na sana ulit ako sa pisngi niya ngunit sumenyas sya sa aking huminto muna ako.

"No. Stay here. I have something to tell you." Si mommy.

Natigilan ako.

What is it? Bakit para bang magigimbal ako sa sasabihin niya. I don't know why I suddenly feel like that.

"Zyra, me and your Daddy had already decided. Doon ka muna sa Isla Valentin. Doon mo na tatapusin ang Highschool mo. Next week ang alis mo. You have to learn your lessons. You're not studying well and your grades are failing! You're spending too much money. And you're grounded until I say so. You will stay in that island until you've realized your shits. Understand?"

Nalaglag ang panga ko sa sinabi niya. Isla Valentin? Titira ako sa isang isla? And I'm grounded? Napailing ako sa gulat.

"Hell, no way Mommy! You can't do this to me!" Sigaw ko. Hindi ko napigilan ang pagtaas ng boses sa pagkakagulantang sa sinabi niya.

What the hell. Iniisip ko pa lang na titira ako sa isang isla na walang mall, internet at signal ay hindi ko kaya. Nasusuka ako sa tanawing dagat lang na parang walang katapusan.

Umiling sya at mataman akong tiningnan sa pinakamalamig na paraan. "Of course, I can do this."

Nangilid ang luha ko. I think she's serious. Ipapatapon talaga nila ko don? Sa isang isla na walang mall, internet at signal? I can't believe this. Kung panaginip lang ang lahat ng ito, please, parang awa niyo na, wake me up.

"And because you are grounded, no cellphones, no internet, no hang outs, no shopping and no cards! Do you understand?"

Napailing ako. This is not true. Nag-unahan na sa pagbagsak ang mga luha ko. Napalingon ako sa dumating na si Daddy. Nasa likod siya ni Mommy.

"Daddy, tell me this is not true! This is all lies!" Sigaw ko kahit alam ko na ang totoo. Ayoko. Hindi ako papayag. No fucking way. Tinitigan ko si Daddy.

Napabuntong hininga siya. "I'm sorry Zyra. Your mom is right. You have to learn your lessons" simpleng simple niyang sinabi. He look at me with his worried eyes. I really can't believe this.

Nagwalk out ako habang humahagulgol. Dumiretso akong kwarto at nagkulong doon habang umiiyak.

Thought of living in an island sucks! Damn it! I don't want to live there. I want here. Here only in Manila. Not in any island! How would I convince my mom and dad to stop this? How would I?

Isla Valentin, I hate you.